Oberonia titania[2][3] est species plantarum florentium familiae Orchidacearum, quae epiphyta caespitem generat. Ei in quoque surculo sunt a quattuor ad decem folia flabelliformia et usque ad 350 perparvuli flores colore a roseo ad rubrum in verticillis circa caulem florentem ordinati. Endemica est in Iava, Nova Caledonia, et Australia orientali, Insula Norfolcia non exclusa.
Oberonia titania est herba epiphytica quae caespites generat. Cuique surculo sunt a quattuor ad decem folia succulenta, lanceolata vel ovata, viridia vel cinerascentia, 40-60 mm longa et 3-5 mm lata, imis partibus convenientibus. A quinque ad 350 flores subrosei ad roseos circa 1.2 mm longi et 1.0 mm lati in sex ad octo verticillos in arcuato cauli florente 30-80 mm longo ordinantur. Sepala et petala ovata circa 0.9 mm longa sibi seorsum extenduntur. Labellum est cupulatum, circa 1.0 mm longum et 0.6 mm latum, tris lobos habens. Plantae a Ianuario ad Iunium florent.[2][3][4]
Oberonia titania primum a Ioanne Lindley anno 1859 rite agnita est, qui descriptionem in libro Folia Orchidaceae protulit.[5][6]
Haec orchis in arboribus in silvis pluvialibus umidisque vallibus praeruptis in Iava, Nova Caledonia, Nova Cambria Australi, Insula Norfolcia, et Terra Reginae sponte crescit.[1][7]
Haec orchis vulnerabilis describitur sub Biodiversity Conservation Act 2016 Novae Cambriae Australis. Principales speciei minae sunt deterior habitationis naturali condicio et collectio illegitima.[3]
![]() |
Vicimedia Communia plura habent quae ad Oberoniam titaniam spectant. |
![]() |
Situs scientifici: Tropicos • Plant List • Biodiversity • Encyclopedia of Life • Plant Name Index • INPN France |