Publius Sempronius P.f. Sophus

Publius Sempronius P.f. Sophus' (natus saeculo 4 a.C.n., mortuus post annum 296 a.C.n.) vir publicus Romanus erat.

Familia

[recensere | fontem recensere]

Publius Sempronius P.f. Sophus consul anni 268 a.C.n. eius filius erat.

Cursus honorum

[recensere | fontem recensere]

Anno 310 a.C.n. Sempronius tribunus plebis a Appio Claudio Caeco frustra admonitus est, ut magistratum reliqueret[1]. Anno 304 a.C.n. Sempronius Sophus consul una cum Publio Sulpicio Ser.f. Saverrione electus est[2]. Hoc anno Bellum Secundum Samnitium pace signata compositum est. Tum Aequi brevi tempore victi sunt[3] et Sophus de eis triumphavit, cum Saverrio de Samnitibus triumphum celebraret. Anno 300, postquam lege Ogulnia etiam plebei ad sacerdotia admissi sunt, Sophus statim pontifex nominatus est. Et censor electus cum collega consulatus duas tribus addidit: Aniensem et Terentinam[4]. Anno 296, cum Etrusci, Samnites atque Galli Romam peterent, praetor urbem defendebat[5]. Praeterea iuris peritissumus erat[6].

Notae

[recensere | fontem recensere]
  1. ↑ Titus Livius, Ab urbe condita, IX 33, 5 – 9; 34, 26.
  2. ↑ Livius IX 45, 1
  3. ↑ Livius IX 45, 5–18.
  4. ↑ Livius X 9,14
  5. ↑ Livius X 21,4
  6. ↑ Pandectae I 2,2,37


Antecessores:
Lucius Postumius Megellus et Tiberius Minucius M.f. Augurinus 		Consul
304 a.C.n.
cum
Publio Sulpicio Ser.f. Saverrione 		Successores:
Servius Cornelius Cn.f. Lentulus et Lucius Genucius Aventinensis