Versus inculti sunt poesis minimae aestimationis litterariae habita, usitate metro incomposito, consonantiá facile, rhythmo canoro, animi mollitiá vili, locis communibus praedita. Nonnulli autem poetae, exempli gratia Ogden Nash, feliciter scripserunt versus qui inculti videntur sed revera contra suorum vitia manifesta sollerter facetum sunt. Verba hiphop etiam artificiosas versuum incultorum potestates investigaverunt.[1]
Versus inculti cogitate pro effectu comico vel satirico adhiberi possunt, ut Ioannes Skelton insigniter scripsit, genus poesis excogitans skeltonicum ex se appellatum, quod constat ex "brevibus versibus subtiliter consonantibus longitudinis inaequabilibus, qui vim ex perturbatione consonantiarum in permixtione linguarum variarum haud uno tenore exstruunt, in quibus dog Latin et dog English sensum inter se fingunt."[2][3] Ecce "Upon a Dead Man's Head" ('De capite hominis mortui'), poema skeltonicum:
Verba Anglica | Verba Latine reddita |
---|---|
Youre vgly tokyn |
Utitur praeterea Shakesperius versibus incultis in The Comedy of Errors ad instituendum intellectualem et oeconomicum geminorum statum sociale.[4]
Stephanus Allen, comicus Americanus, similiter ioca egit: in tuxedo vestitus, sollemniter inanes recitabat versus ex carminibus popularibus sicut "Who put the bomp in the bomp-ba-bomp-ba-bomp? Who put the ram in the ramma-lamma-ding-dong?" sicut poesis severa essent.