Ферјанчиќ е роден во Белград, во времето на Кралството Југославија. Ферјанчиќ дипломирал со одлична историја на Филозофскиот факултет на Универзитетот во Белград во 1953 година и по дополнителното студирање на истиот универзитет, докторирал во 1960 година[2] со дисертација под наслов Деспотите во Византија и земјите на јужните Словени.[3] Потоа предавал на Филозофскиот факултет на Универзитетот во Белград. Тој брзо напредувал и во 1965 година бил вонреден, а во 1970 година станал професор.[2] Во 1973 година го презел претседателството на Институтот за византиски студии по пензионирањето на Јоргос Острогорски, функција што Ферјанчиќ ја вршел до неговата смрт во 1998 година. Во 1977 година тој станал директор на институтот, функција која ја имал Острогорски пред да умре во 1976 година. Ферјанчиќ бил дописен член на Српската академија на науките и уметностите во 1978 година и редовен член во 1988 година.[1] Починал на 28 јуни (Видовден) во Белград.
„Vesti Demetrija Chomatjana o "vlasti Druguvita"“ [Informations de Demetrios Chomatianos sur le "pouvoir des Dragoubitai"]. Наводот journal бара |journal= (help)
„Invasions et installations des slaves dans les Balkans“. Наводот journal бара |journal= (help)
„Solunski car Manojlo Andjeo (1230–1237)“. Zbornik Filozofskog fakulteta. XIV.
Archiepiskop Danilo II i Vizantija [Archbishop Danilo II and Byzantium].