Нова Ловча

Нова Ловча
Поглед кон Нова Ловча
Поглед кон Нова Ловча
Нова Ловча is located in Бугарија
Нова Ловча
Нова Ловча
Местоположба во областа
Нова Ловча во рамките на Пиринска Македонија
Нова Ловча
Местоположба на Нова Ловча во Општина Хаџидимово и Благоевградската област
Координати: 41°25′N 23°43′E / 41.417°N 23.717°E / 41.417; 23.717
ЗемјаБугарија
ОбластБлагоевградска област
ОпштинаХаџидимово
Површина
 • Вкупна12,938 км2 (4,995 ми2)
Надм. вис.&10000000000000701000000701 м
Население (2024)
 • Вкупно42[1].
Час. појасEET (UTC+2)
 • Лето (ЛСВ)EEST (UTC+3)
Пошт. бр.2925


Нова Ловча (бугарски: Нова Ловча) — село во Неврокопско, Пиринска Македонија, во состав на денешната Општина Хаџидимово на Благоевградската област, југозападна Бугарија.[2]

Историја

[уреди | уреди извор]

Според Јордан Н. Иванов, името на селото доаѓа од Ловча (шума, ливада), старословенски ловьць, ловьчь. Месното име е ловчанин, ловчанка, ловчане.[3]

Селото било основано по Балканските војни, каде селото Ловча во Неврокопско останало на територијата на Грција, на 100 метри од новата граница. Во 1926 - 1927 година, според договорот Молов - Кафандарис, некои од жителите на Ловча мигрирале 1-2 километри во Бугарија и го основале новото село, додека некои се населиле во Неврокопско и Плевенско.

1/3 од Ловчанското поле останало на територијата на Бугарија и 2/3 во границите на денешна Грција. Од старото село е зачувана само црквата „Св. Архангел Михаил“, а остатокот е во урнатини. На 8 ноември се чествува празникот посветен на Свети Архангел Михаил секоја година во црквата. Интересни се бројните траги од промена на натписите на фасадните фрески.[4]

На Ивановден или Атанасовден има куклен карневал, а селскиот панаѓур е на 20 јули, на празникот Илинден.

Во селото има две цркви - гробишната црква „Свети пророк Илија“ и „Свети Архангел Михаил“, именувана по преостанатата црква во Грција и изградена со личен труд на голем дел од жителите на селото.

Географија и местоположба

[уреди | уреди извор]

Нова Ловча се наоѓа во подножјето на планината Славјанка, веднаш до бугарско-грчката граница. Површината на селото е 12.938 2 км. Селото се наоѓа на надморска височина од 700-999 метри.

Релјефот е претежно ридски и рамен на исток. Почвите се кафеави. Во близина на селото има река која се суши, која извира кај селото Парил и се храни главно од дожд. На 1-2 км источно од селото се наоѓа мало вештачко езеро кое исто така се храни од дожд и се користи за стопански активности.

Климата е континентално-медитеранска. Се карактеризира со топли и суви лета и студени зими. Просечната температура во лето е 24-25 °C. Зимата е студена и блага со ниски температури. Максималната температура во зима е 1-2 °C. Врнежите се околу 600-700 мм годишно. Во лето дува слаб до умерен ветер. Снежната покривка во зима достигнува и до 1 метар.

Една од најпознатите билки, Планински чај (Sideritis scardica), познат и како Мурсалски, расте на планините Славјанка, заедно со многу други заштитени видови и животни. Видот е заштитен со Зелената книга за растителни видови.

Население

[уреди | уреди извор]

Според пописот на населението од 2011 година, етничкиот состав на селото е следниот:[5]

Број на население
Вкупно 68
Бугари 68
Турци -
Роми -
Останати -
Не се определиле -
Без одговор -

Културни и природни знаменитости

[уреди | уреди извор]

Личности

[уреди | уреди извор]
Родени
Починати
  1. www.grao.bg
  2. Guide Bulgaria, Accessed May 5, 2010
  3. Иванов, Йордан Н (1982). Местните имена между долна Струма и долна Места : принос към проучването на българската топонимия в Беломорието. София: Издателство на Българската академия на науките. стр. 153.
  4. Митринов, Г. Български следи по стенописите на църквата „Св. Архангел Михаил“ в с. Ловча, Неврокопско (дн. Драмско). – Известия на Института за български език „Проф. Любомир Андрейчин“. Кн. 29, 2016, с. 107-131. Митринов, Г. Фасадният надпис на църквата „Св. Архангел Михаил” в с. Ловча, Неврокопско (дн. Драмско). – В: Сб. Българският език – исторически и съвременни аспекти. Сборник в чест на 140 години от рождението на акад. Стефан Младенов. София, 2020, с. 237-246.
  5. Попис на населението од 2011 година