Подриње

Долината на Дрина кон Бајина Башта
Мостот на Дрина во Вишеград (околу 1890 година)

Подриње – област околу реката Дрина, меридијански издолжена, поделена меѓу Србија и Босна и Херцеговина.[1][2]

Положба

[уреди | уреди извор]

Околу долниот тек на реката во српското Подриње се издвојуваат неколку микрорегии: Азбуковица, Јадар, Лешница, Мачва, а во Босна: Семберија и Бирач. На север се граничи со Посавина. Подриње е изградено од разновидни стени, меѓу кои се и магматските, со рудници околу Крупањ, Зајача, Зворник, Власеница, Сребреница, Братунац ... (антимон, олово, цинк, боксит и др.).[2]

Подриње е стопански недоволно развиено, претежно земјоделско и хидроенергетски исклучително богато (хидроелектрани Бајина Башта, Зворник и Вишеград). Дрина е хидроенергетски најбогата река од бивша Југославија.[2] Од земјоделски аспект, Подриње е познато по производство на јагодесто овошје, малини и капини, особено на подрачјата на Братунац и Љубовија. Подриње нема добри сообраќајни врски - пруга од Шабац до Зворник и пат од Бајина Башта (преку Љубовија). Кањонскиот и клисурскиот дел на долината на Дрина е непогоден за изградба на сообраќајници, иако реката просекува природен пат низ Динаридите далеку на југ. Подриње е слабо населено и без поголеми градови, меѓу кои Лозница е најголем.[3]

Во Подриње се наоѓаат седум природни бањи – четири во српскиот дел:Бадања, Бања Ковиљача, Бања (Прибој), Радаљска Бања, а во босанскохерцеговскиот, три: Бања Дворови, Бања Губер, Вишеградска Бања.[4][5]

Градови во Подриње

[уреди | уреди извор]

Градови во Босна и Херцеговина:

Градови во Србија (Западна Србија):

Поврзано

[уреди | уреди извор]

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ Ивановић, М. (2013). Стање и могућности развоја културног туризма у Западној Србији. ПМФ, Департман за географију, туризам и хотелијерство, Нови Сад
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Ристановић С. (2000). Река Дрина и Подриње. УКАН, Београд.
  3. ↑ Гајић, М. (1999). Географски размештај и могућности коришћења термоминералних вода у Подрињско-колубарском крају. Географски факултет, Београд.
  4. ↑ Станковић, С. (2002). Туризам Србије. Гласник српског географског друштва, вол. 82, бр. 1, стр. 63-63.
  5. ↑ Милутинoвић, Д. (2005). Потенцијали и ограничења развоја туризма у Доњем Подрињу. Географски факултет, Београд.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]
Нормативна контрола