Просигој бил српски кнез од околу 820 г. до околу 830 година. Единствените извори за него, како и за неговите двајца претходници Вишеслав и Радослав, кои се чини дека му се дедо и татко, доаѓаат од две реченици напишани во делото За управувањето со кралството на византискиот император од 10век, Константин Порфирогенит. Тие две реченици гласеле: „Кога Бугарија беше под власта на Ромеј, бидејќи умре српскиот архонт кој побегна кај царот Ираклиј, неговиот син го наследи, а потоа внукот и така натаму архонти од неговото семејство. По одреден број години од нив се родил Вишеслав, а од него Радослав и од него Просигој и од него Властимир.[1]
Значи, според Порфирогенит, тие се и потомци на водачот кој ги довел Србите на Балканот и врз основа на тоа тие се здобиле со власт над Србите. Титулата архонт што им се припишува на Порфирогенит и Просигус обично се преведува како принц. Како што знаеме, наследникот на Просигоје на престолот Властимир владеел до околу 851 година. Можеме да претпоставиме дека Просигој владеел и умрел во првата половина на IX век, но не поблиску до декадата. Но, постои претпоставка дека за време на владеењето на Просигоје или за време на неговиот татко Радослав, дошло до востание на Људевит Посавски (819-822) против франкската власт. Наследник на Просигој бил Властимир, по кого историчарите го именувале целото прво српско владејачко семејство - Властимировиќи.
Живковић, Тибор (2012). „О такозваној "Хроници српских владара" из списа De administrando Imperio цара Константина VII Порфирогенита“. Византијски свет на Балкану(PDF). 2. Београд: Византолошки институт САНУ. стр. 313–332. Архивирано од изворникот(PDF) на 2017-12-09. Посетено на 2022-02-13.CS1-одржување: ref=harv (link)
Ћирковић, Сима (1981). „Србија између Византијског царства и Бугарске“. Историја српског народа. књ. 1. Београд: Српска књижевна задруга. стр. 156–169.CS1-одржување: ref=harv (link)