Ситуациона логика

Ситуационата логика (исто така и ситуационата анализа)[1] е концепт што го развил Карл Попер во неговата „<i id="mwCA">Сиромаштијата на историзмот</i>“.[2] Ситуационата логика е постапка со кој општествениот научник се обидува да ја реконструира проблематичната ситуација во која се соочува со агент, за да го разбере изборот на тој агент.

Норета Коертге (1975) дава помошно класификаторно објаснување.[note 1]

Прво дадете опис на ситуацијата:
„Агентот А бил во ситуација од типот Ц“.
Оваа состојба потоа се анализира
„Во ситуација од типот Ц, соодветно нешто да се направи е Х“.
Потоа може да се повика принципот на разумност:
„Агентите секогаш делуваат соодветно на нивната состојба“
Конечно имаме објаснување :
„(затоа) А го сторил X“.[3]

Белешки

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ Користа на ова објаснување е од Буманс и Дејвис (2010 година).

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ Boumans, M. and Davis, John B. (2015), Economic Methodology: Understanding Economics as a Science, Palgrave Macmillan, стр. 92.
  2. ↑ Popper, Karl (2013), The Poverty of Historicism, Routledge, стр. 141.
  3. ↑ Koertge, N. (1975), "Popper's Metaphysical Research Program for the Human Sciences", Inquiry, 18 (1975), 437–62.