Lactarius albocarneus

Lactarius albocarneus
Научна класификација [ у ]
Царство: Габи
Оддел: Столпчести габи
Класа: Агарикомицети
Ред: Гулапковидни
Семејство: Гулапки
Род: Млечки
Вид: Lactarius albocarneus
Научен назив
Lactarius albocarneus
Britzelm., 1895
Синоними

Lactifluus albocarneus (Britzelm.) Kuntze, 1898

Lactarius albocarneus
Научна класификација edit
Царство: Fungi
Колено: Basidiomycota
Класа: Agaricomycetes
Ред: Russulales
Семејство: Russulaceae
Род: Lactarius
Вид:
L.albocarneus
Биномен назив
Lactarius albocarneus

Britzelm., 1895
Синоними

Lactifluus albocarneus (Britzelm.) Kuntze, 1898

Lactarius albocarneus е член на големиот род Млечки(печурки) (ред Russulales ), познат како млечки. Пронајден во Европа, овој вид првпат бил опишан во 1895 година од германскиот миколог Макс Бритцелмајр.[1][2]

Систематика

[уреди | уреди извор]

Овој вид бил таксономски дијагностициран од Макс Брицелмајр во „Botanisches Zentralblatt“ од 1895 година.

Полското име го дала Алина Скиргиело во 1998 година[3]. Латински синоними[4]:

Lactarius albocarneus Britzelm. 1895 var. albocarneus

Lactarius albocarneus var. glutinovirens Џулиус Блум Бон 1985 година((J. Blum) Bon 1985)

Lactarius glutinopalens F.H. Møller и J.E. Lange var. glutinopallens 1940 година

Lactarius glutinopalens F.H. Молер и Џ.Е. Lange 1940 var. глутинопален

Lactarius glutinopalens var. glutinovirens J. Blum 1976 година

Lactifluus albocarneus (Britzelm.) Kuntze 1898 година

Морфологија

[уреди | уреди извор]

Шапка е со пречник од 3–7 см, во зрели плодни тела рамни и благо вдлабнати во центарот, обично брановидни на рабовите. Работ на младите плодни тела е свиткан, кај постарите е исправен. Површината е светла, жолтеникаво-сива или сиво-месо боја, кај младите плодни тела најчесто со виолетова нијанса, кај постарите - окер, а понекогаш дури и кафеаво-сива. Станува црно-сиво кога ќе се притисне. Работ малку посветол. Површината на шапката е многу лигава и леплива, сјајна или сребрена како мраз кога е сува. Целото плодно тело лачи млеко, кај младите плодни тела го има во изобилство, кај постарите слабо. Бело е, на почетокот горчливо, а потоа луто и пецкаво.

Ламеларни, жабри доста ретки, понекогаш бифурцирани, тесни. Најпрво се бело до крем, а потоа светло сиво-кафеави.

Стеблото достигнува висина 5-6 см, дебелина 1-1,2 см, првично полна, подоцна е празна. Површина од бела до белузлава, обично со црвеникава нијанса. Како и шапката, таа е многу лигава.

Пулпата е составена од сферични клетки кои предизвикуваат нивна специфична кршливост и неправилна фрактура. По боја бела до белузлава, оштетените точки кај постарите примероци стануваат светло жолтеникави. Вкусот е горчлив и пецкав.

Млекото латексот кај младите примероци обилно се лачи, а кај постарите послабо. Бело е, на почетокот горчливо, па луто.

Микроскопски одлики

[уреди | уреди извор]

Исцедок од спорите е во крем боја. Спорите се елипсоидни, со големина 9-10 × 7-8 Мм покриени со папили споени со ламели кои формираат многу слабо видлива мрежест шара, амилоидна. Поддржува големини 45–50 × 9–11 Мм. Доста ретки цистидии, облик на тесно вретено и димензии од 60-70 × 5-8 Мм.

Распространетост и живеалиште

Се јавува само во Европа[5]. Се наоѓа на Црвената листа на растенија и габи на Полска. Има статус R - потенцијално загрозен поради ограничениот географски опсег и малите области на живеалишта. Исто така е на списоците на загрозени видови во Белгија, Данска, Германија, Литванија, Норвешка, Холандија и Финска[6].

Микоризни организми, кои се развиваат во почвата во иглолисни шуми, особено во присуство на ела, исклучиво на варовнички почви. Таа произведува плодни тела од јули до октомври[7].

Слични видови

[уреди | уреди извор]

Lactarius uvidus нејзиното млеко во воздухот станува виолетово,

синкаво млеко

Lactarius trivialis нејзиното млеко во воздухот пожолтува[8].

Поврзано

[уреди | уреди извор]

Список на видови Млечки (печурки)

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ „Lactarius albocarneus“. www.mycobank.org. Посетено на 2020-01-20.
  2. ↑ Smith, A. H.; Clémençon, H. (1979-02-01). „The confusion of Lactarius lepidotus with Lactarius griseus in Europe“. Nova Hedwigia. 30 (1–4): 457–468. doi:10.1127/nova.hedwigia/30/1979/457. ISSN 0029-5035. line feed character во |title= во положба 27 (help)
  3. ↑ Grzyby (Mycota) (Wyd. 1. изд.). Warszawa: Państwowe Wydawn. Nauk. 1960-<c1999>. ISBN 83-85444-26-2. OCLC 5147749. Проверете ги датумските вредности во: |date= (help)
  4. ↑ Persoon, C. H.; Persoon, C. H.; Lünemann, G. H; Langsdorff, G. H. von (1808). Index botanicus; sistens omnes fungorum species in D.C.H. Persoonii Synopsi methodica fungorum enumeratas, vna cum varietatibus et synonymis,. Gottingae,: Apud H. Dieterich,.CS1-одржување: излишна интерпункција (link)
  5. ↑ Suber, Peter (2014). „Otwarty dostęp“. doi:10.31338/uw.9788323515777. Наводот journal бара |journal= (help)
  6. ↑ Mirek, Zbigniew (2006). Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences. ISBN 83-89648-38-5. OCLC 78225357.
  7. ↑ Łukomski, Stefan (2006). Grzyby : wielki ilustrowany przewodnik : ponad 1000 opisanych gatunków. Warszawa: KDC - Klub dla Ciebie. ISBN 978-83-7404-513-1. OCLC 496814529.
  8. ↑ Kroczek, Przemysław; Łypaczewska, Joanna (cop. 2008). Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa Publicat. ISBN 978-83-245-9550-1. OCLC 297817294. Проверете ги датумските вредности во: |date= (help)