Алобарбитал, исто така познат како алобарбитон и брендиран како Dial, Cibalgine (во комбинација со аминофеназон) или Dial-Ciba (во комбинација со етил карбамат), е дериват на барбитурати измислен во 1912 година од Ернст Прејсверк и Ернст Гретер кои работеле за CIBA. Се користел првенствено како антиконвулзив [1] иако сега во голема мера е заменет со понови лекови со подобрени безбедносни профили. Други употреби на алобарбитал се како адјутант за зајакнување на активноста на аналгетските лекови и употреба во третманот на несоница и анксиозност.
Алобарбитал никогаш не бил особено широко користен во споредба со попознатите барбитурати како што се фенобарбитон и секобарбитал, иако забележал поголема употреба во некои европски земји како Бугарија и Словачка,[2] и сè уште се користи на пример во Полска, но само како соединение.[3]