Анимерама (јапонски:アニメラマ) се серијал од три јапонски (еротски) анимирани филмови за возрасни, продуцирани од Осаму Тезука и неговото студио Муши Продукција помеѓу 1969 и 1973 година. Овие филмови се: Илјада и една ноќ (千夜一夜物語), Клеопатра (クレオパトラ) и Беладона на тагата (哀しみのベラドンナ).
Сите тие биле режирани од Еичи Јамамото, а првиот Анимерама бил и првиот анимиран филм за возрасни во јапонската историја.[1]
До крајот на 1960-тите, анимето сè уште било наменето исклучиво за деца.[2] Целта била да ја прошират својата публика, Осаму Тезука имал идеја да продуцира филмови за возрасни. Финансиите на студиото Муши Продукција не биле во добра состојба (Тезука ја основал компанијата Тезука продукција во 1970 година).[2]
Самиот Тезука ги нарекол своите филмови Анимерама, контрадикција на аниме, кинерама и драма.[3]
Овие два филма ги замислил и напишал самиот Осаму Тезука, кој мешал романса, драма и еротизам. За самиот процес на анимација бил потребен голем тим: всушност, секој аниматор бил одговорен за лик или сцена, а потоа сè било групирано.[4]
Филмовите биле наменети да допрат до широка публика, Тезука инкорпорирал комерцијална димензија (Клеопатра е полна со популарни пародии,[5] во Илјада и една ноќ, ликот е нацртан според карактеристиките на актерот Жан Пол Белмондо[6]).
Осаму Тезука не работел директно на овој филм: всушност, тој преферирал да го посветува времето на своите манга проекти, студиото Муши Продукција веќе било на работ на банкрот.[7] Режисерот - Еичи Јамамото - тогаш создал филм многу различен од првите два. Навистина, контрастната тема (вештерките во средниот век, преземена од расказот на историчарот Жил Мишеле) и продукцијата била експериментална од кога било: анимацијата наизменично ги менувала илустрациите и анимираните кадри,[8] а цртежот бил силно инспириран од бројни сликари на Арт Нову.[7]
Трите Анимерами имаат голем број сличности:
Ќе најдете повеќе информации (резимеа, продукција, разни белешки итн.) за трите Анимарами во нивните соодветни статии:
Ако „Илјада и една ноќ“ добила одреден успех[3], истото не можело да се каже за двата следни филма кои биле комерцијални неуспеси.[11] Студиото Муши Продукција ги затворило вратите во 1973 година, неколку месеци по објавувањето на третиот филм. Особено преку критиките, Анимерама предизвикала интерес (особено со прикажувањето на Канашими но Беладона на Берлинале[12]).
Филмовите ретко биле извезувани (првите два во САД, понекогаш цензурирани[5]). Сепак, Columbia Music Entertainment објавила ДВД пакет во 2004 година во Јапонија.[13]
Овие достигнувања го означиле доаѓањето на еротиката во јапонската анимација, која подоцна просперирала под имињата ечи и хентаи.[3]