Ба-та-клан (Офенбах)

Ba-ta-clan Ба-та-клан
Оперета од Жак Офенбах
Жак Офенбах
ЛибретистЛудовик Халеви
Јазикфранцуски
Премиера
29 декември 1855 (1855-12-29)
Театар дес Боуффес Парисиенс

Ба-та-клан е „чиносериски мјузикл“ (или оперета) во еден чин од Жак Офенбах на оригинален француски либрето од Лудовик Халеви. Прво била изведена во Театар дес Боуффес Парисиенс, во Париз, на 29 декември 1855 година. Оперетата трае помалку од еден час[1].

Историја

[уреди | уреди извор]

„Ба-та-клан“ била првиот голем успех на Офенбах и го отворила неговиот нов зимски театар, Сала Чоузел. Оперетата сатиризирала сè, од современата политика до големите оперски конвенции. Честопати била поставувана во Париз, Лондон и Њујорк со децении, а Офенбах на крајот ја проширил со повеќечасовно траење сзолемувајќи ја изведувачката екипа. Раните оперети на Офенбах бмали мали едночинки, бидејќи законот во Франција ја ограничил лиценцата за музички театарски дела (освен повеќето опери) на едночинки со не повеќе од тројца пејачи и, можеби, некои неми ликови. Во 1858 година, овој закон бил променет, а Офенбах можел да понуди целосни дела, почнувајќи со Орфеј во подземјето.

Во 1864 година, во Париз била отворена музичката сала наречена Батаклан, именувана по оперетата,која функционира и денес[2]. .

Улоги

[уреди | уреди извор]
Улога тип на глас Премиера на 29 декември 1855 година,(диригент: Жак Офенбах)
Фе-ан-нич-тон сопран Мари Далмонт
Ке-ки-ка-ко тенор Жан-Франсоа Бертелие
Ко-ко-ри-ко баритон Проспер Гајо
Фе-ни-хан тенор Етјен Прадо
Прв заговорник тенор
Втор заговорник тенор

Содржина

[уреди | уреди извор]

Дејството се одвива во Че-и-но-ор, во градините на палатата на императорот Фе-ни-хан, со пагоди. Ко-ко-ри-ко, началникот на гардата е шеф на заговор за симнување од престолот на императорот; операта започнува со заговорниците кои ја поставуваат сцената на кинески. Тие заминуваат, а принцезата Фе-ан-них-тон чита книга – „Млекарот од Монфермаил“ од Пол де Кок; таа забележува дека Ке-ки-ка-ко прелистува копија од Татковината. Сфаќаат дека секој од нив не е Кинез, туку Французин. Ке-ки-ка-ко е Алфред Серизи, дојден после бродоломот на брегот на Кина и заробен, мачен и донесен во палатата и осуден само да ја повторува песната на бунтовниците Ба-та-клан. Фе-ан-нич-тон во песната признава дека таа е госпоѓа Виржини Дуран, алт сопран која била на турнеја на Далечниот Исток за да ги иницира локалното население во големиот француски репертоар: Хугенотите и Дамата со камелиите, Еврејката иБуржоаски состаноци, Федрос и Помината полноќ, кога била заробена од војниците на Фе-ни-хан. Двајцата парижани лудо размислуваат за домот, а Фе-ан-них-тон ја пее „Круг на Флорет“. И двајцата решаваат да побегнат, танцувајќи додека одат[3]..

Заговорниците се враќаат, но кога е сам, Фе-ни-хан жали за неговата судбина; тој е всушност Анастасе Нурисон, роден во Брив-ла-Гајард и неговата единствена желба е повторно да ја види Франција. Ко-ко-ри-ко се враќа заканувачки и тој и Фе-ни-хан пеат дуо во стилот на Белини. Всушност Фе-ан-нич-тон и Ке-ки-ка-ко биле фатени од Ко-ко-ри-ко додека се обидувале да побегнат, а од царот била побарана смртна казна, која тој не може да ја одбие.

Во нивната неволја, Вирџинија и Алфред пеат последен пат Кругот на Флорет, а Фе-ни-хан е изненаден кога ги слуша како зборуваат француски, исто така Фе-ан-нич-тон и Ке-ки-ка-ко се изненадени кога слушаат императорот зборува на нивниот јазик. Фе-ни-хан ги отфрла заговорниците и објаснува како осум години пред тоа бил влечен пред вистинскиот принц Фе-ни-хан и му било кажано дека единствениот начин да избегне погубување е да ги преземе навиките и улогата на царот. Тој сега ја дава истата понуда до Ке-ки-ка-ко кој природно одбива и прашува зошто се подготвува бунт. Се чини дека Фе-ни-хан, со тоа што не зборуваше кинески, случајно ги заби петте најдоблесни луѓе во земјата, и сега се соочува со заговор против неговото владеење. Ке-ки-ка-ко се заканува дека ќе се приклучи на заговорот, така што и двајцата ги повикуваат заговорниците со химната на Ба-та-кланот (помешана со хоралот „Еин фесте Бург“ од „Лес Хугуенотс“). Конечно, на Фе-ни-хан му се предава писмо од главниот заговорник на сребрен послужавник, во кое се открива дека тој, Ко-ко-ри-ко, исто така има француско потекло (роден улица Муфетар) и тој е подготвен да ги обезбеди средствата. за нивното бегство за возврат да му биде дозволено да стане цар. Сè завршува среќно со реприза на химната на Ба-та-кланот, а Фе-ан-нич-тон, Ке-ки-ка-ко и Фе-ни-хан се подготвуваат да заминат за Франција.

Снимки

[уреди | уреди извор]

Jacques Offenbach: Ba-Ta-Clan, Orchestre Jean-François Paillard, Choir Philippe Caillard

  • Conductor: Marcel Couraud
  • Principal singers: Huguette Boulangeot (Fé-an-nich-ton), Raymond Amade (Ké-ki-ka-ko), Rémy Corazza (Fé-ni-han), René Terrasson (Ko-ko-ri-ko)
  • Recording date: March 1966
  • Label: Erato 063-19 989-2 (CD, with Les bavards)

Jacques Offenbach: Ba-Ta-Clan, L'Ensemble de Basse-Normandie

  • Conductor: Dominique Debart
  • Principal singers: Maryse Castets (Fé-an-nich-ton), Vincent Vittoz (Ké-ki-ka-ko), Bernard van der Meersch (Fé-ni-han), Michel Hubert (Ko-ko-ri-ko)
  • Recording date: 1986
  • Label: Pluriel PL 3374 (CD)

Поврзано

[уреди | уреди извор]

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ Ba-Ta-Clan (1855)
  2. ↑ „Ba-Ta-Clan (1855)“. Архивирано од изворникот на 2022-10-27. Посетено на 2023-01-26.
  3. ↑ Ba-ta-clan (Jacques Offenbach)

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]