Бретислав Појар Břetislav Pojar | |
---|---|
Бретислав Појар во 2007 | |
Роден(а) | 7 октомври 1923 Сушице, Чехословачка |
Починал(а) | 12 октомври 2012 Прага, Чешка | (возр. 89)
Занимање | куклар, аниматор, режисер |
Бјетислав Појар (7 октомври 1923 – 12 октомври 2012[1] ) — чешки куклар, аниматор и режисер на кратки и играни филмови.
Роден во Сушице, Чехословачка, Појар ја започнал својата кариера кон крајот на 40те години на минатиот век со својата работа на „Приказната за бас-виолончело“ (1949) заснована на приказната на Антон Чехов, а во режија на чешкиот аниматор на куклени претстави Јиржи Трнака . Појар служеше како куклар кај неговиот ментор Трнка.
Појар составил обемна работа како режисер и аниматор во Чехословачка, каде што снимаше филмови и во куклена анимација до вообичаената стоп-анимација.
Во средината на 1960те години, Појар емигрирал во Канада, каде што започнал долга соработка со Националниот филмски одбор. Неговото канадско дело е најдобро познато и има освоено награди на престижни меѓународни филмски фестивали. Неговиот филм Да се види или да не се види е добитник на Канадската филмска награда за филм на годината во 1970.[2]
Творештвото на Појар се одликува со силни социјални коментари, како на пример во Балаблок, каде војски на суштества во форма на мал круг и квадрат се борат едни со други сè додека сите не бидат ранети во непрепознатиливи форми. Честопати, кратките панталони на Појар содржат малку или воопшто немаат дијалог.
Во средината на 2000те години Појар се вратил во чешката филмска дејност со цел да го ко-режира анимиран игран филм „Фимфарум 2“ (заснован на приказните на Јан Верих), кој бил објавен во 2006 година.
Појар почина во Прага на 89-годишна возраст во 2012 година.