Видливо малцинство (француски: minorité visible) ― поим Владата на Канада го дефинира како „луѓе, освен абориџините (домородните), кои се некавкаски (бели) по раса или небели по боја“.[1] Поимот првенствено се користи како демографска категорија од страна на Статистика на Канада, во врска со политиките за еднаквост за вработување на таа земја. Квалификаторот „видлив“ бил избран од канадските власти како начин да се издвојат поновите доселенички малцинства и од домородните Канаѓани и од другите „постари“ малцинства што се разликуваат по јазик (француски против англиски јазик) и религија (католици и протестанти протестанти), кои се „невидливи“ особини.
Поимот видливо малцинство понекогаш се користи како еуфемизам за „небело“. Ова е неточно, бидејќи дефинициите на владата се разликуваат: домородните не се сметаат за видливи малцинства, но не се нужно ниту бели. Исто така, некои групи кои се дефинирани како „бели“ во други земји (како што се жителите на Соединетите Држави со блискоисточно потекло) се дефинирани како „видливи малцинства“ во службената канадска дефиниција. Во некои случаи, членовите на „видливите малцинства“ може визуелно да не се разликуваат од мнозинското население и/или може да образуваат мнозинско малцинство месно (како што е случајот во некои делови на Ванкувер, Торонто и Монтреал).
Од реформата на канадските закони за доселување во 1960-тите, доселувањето е првостепено на народи од други области освен Европа, од кои многу се видливи малцинства во Канада. Законски, членовите на видливи малцинства се дефинирани со канадскиот Закон за рамноправност при вработување како „личности, освен Абориџините, кои се некавкаски по раса или небели по боја“.[2]
Над седум милиони Канаѓани идентификувани како член на видлива малцинска група на пописот во 2016 година, што претставува 22,3% од вкупното население. Ова било зголемување од Пописот од 2011 година, кога видливите малцинства сочинуваа 19,1% од вкупното население; од Пописот од 2006 година, кога видливите малцинства сочинуваа 16,2% од вкупното население; од 2001 година, кога видливите малцинства сочинуваа 13,4% од вкупното население; од 1996 година кога пропорцијата била 11,2%; и над 1991 година (9,4%) и 1981 година (4,7%). Во 1961 година, видливото малцинско население било помалку од 1%. Зголемувањето претставува значителна промена во демографијата на Канада поврзана со зголеменото доселување од воведувањето на нејзините политики за мултикултурализам.
Врз основа на годишниот внес на доселување во Канада од последниот попис во 2006 година, придружен со постојан пораст на видливото малцинско население во Канада поради повисоките нивоа на плодност на малцинските жени во споредба со канадските жени од европско потекло, истражувачите проценуваат дека до 2012 година, приближно 19,56% од населението во Канада ќе бидат поединци од неевропско (видливо малцинство) потекло. Домородното население во Канада, врз основа на проекциите за истата година (т.е. 2012), се проценува на 4,24%. Оттука, најмалку 23,8% од населението на Канада во 2012 година биле поединци од видливо малцинство или домородно наследство. Проекциите исто така покажуваат дека до 2031 година, видливото малцинско население во Канада ќе сочинува околу 33% од населението на нацијата, со оглед на постојаниот пораст на неевропската компонента на канадското население.[3][4]
Од покраините, Британска Колумбија имала најголем дел од видливи малцинства, што претставува 30,3% од нејзиното население, проследено со Онтарио со 29,3%, Алберта со 23,5% и Манитоба со 17,5%. На пописот од 2006 година, Канаѓаните со потекло од Јужна Азија ги замениле етничките Кинези како најголема видлива малцинска група во Канада. Во 2006 година, канадската статистика процени дека во Канада има 1,3 милиони луѓе од Јужна Азија, во споредба со 1,2 милиони Кинези.[5] Во 2016 година, имало приближно 1,9 милиони јужноазиски Канаѓани, што претставува 5,6% од населението на земјата, а потоа следат кинеските Канаѓани (4,6%) и црните Канаѓани (3,5%).[6]
Национален просек: 22,3%Извор: Попис на населението во Канада од 2016 година.[7]
Според Законот за рамноправност при вработување од 1995 година, дефиницијата за видливо малцинство е: „луѓе, освен абориџините, кои се не-кавкаски по раса или небели по боја“.[8]
Оваа дефиниција може да се следи наназад до Извештајот на Абеловата комисијата за еднаквост при вработувањето од 1984 година. Комисијата го опишала поимот видливо малцинство како „двосмислена категоризација“, но за практични цели го протолкуваше како „видливо небело“.[9] Канадската влада користи оперативна дефиниција со која ги идентификува следните групи како видливи малцинства: „Кинески, јужноазиски, црнци, филипински, латиноамерикански, југоисточни азиски, арапски, западноазиски, корејски, јапонски, видливо малцинство, и други, и Повеќе видливо малцинство“.[10] Сепак, за некои групи се применуваат неколку исклучоци. Според Референтниот водич за видливото малцинство и популациските групи од Пописот од 2006 година, исклучокот е:
Спротивно на тоа, во согласност со дефинициите за рамноправност при вработување, лицата кои пријавиле „латиноамериканец“ и „бел“, „арап“ и „бел“ или „западноазиец“ и „бел“ се исклучени од видливото малцинско население. Исто така, лицата кои пријавиле „латиноамериканец“, „арап“ или „западно-азиец“ и кои дале европски одговор како што е „француски“ се исклучени исто така од видливото малцинско население. Овие лица се вклучени во категоријата „Не видливо малцинство“. Меѓутоа, лицата кои пријавиле „латиноамериканец“, „арап“ или „западно-азиец“ и неевропски одговор се вклучени во видливото малцинско население.[11]
Поимот „небелец“ се користи во формулацијата на Законот за рамноправност при вработувањето и во прашалниците за правичност при вработување што се распределуваат до пријавувачите и вработените. Ова е наменето како стенографија за оние кои се во домородните и/или видливи малцински групи.[12]
Класификацијата „видливи малцинства“ привлекло контроверзии, како на национално така и од странство. Комитетот на ОН за елиминација на расната дискриминација изјави дека тие се сомневаат во употребата на овој поим бидејќи овој поим може да се смета за непристоен од одредени малцинства и препорача евалуација на овој поим. Како одговор, канадската влада направи напори да оцени како овој поим се користи во канадското општество преку нарачување научници и отворени работилници.[13]
Друга критика произлегува од семантичката применливост на класификацијата. Во некои случаи, членовите на „видливите малцинства“ не можат ниту „визуелно“ да се препознаат од мнозинското население ниту да образуваат „малцинство“, барем месно. На пример, многу Латиноамериканци кои живеат во Канада се самоидентификуваат како бели Латиноамериканци и визуелно не се разликуваат од белите Канаѓани. Покрај тоа, некои членови на „видливите малцинства“ може да образуваат мнозинско малцинско население месно (како што е случај во повеќето делови на Ванкувер и Торонто). Од 2008 година, податоците од пописот и медиумските извештаи наведуваат дека ознаката „видливи малцинства“ повеќе нема смисла во некои големи канадски градови, поради имиграциските трендови во последните децении. На пример, „видливите малцинства“ го сочинуваат мнозинството од населението во Торонто, Ванкувер, Маркам, Кокитлам, Ричмонд, Ејџекс, Барнаби, Голема Ванкуверска Област, Мисисога, Сари, Ричмонд Хил и Брамптон.[14] Во Соединетите Држави, таквите градови или области се опишани како мнозинско малцинство. Но, поимот „видливо малцинство“ се користи за администрирање на Законот за рамноправност при вработување и се однесува на неговата статистичка основа во Канада како целина, а не во кој било посебен регион.
Уште една критика на етикетата се однесува на составот на „видливите малцинства“. Критичарите забележале дека групите што ги сочинуваат „видливите малцинства“ имаат малку заедничко едни со други, бидејќи тие вклучуваат и обесправени групи и групи кои не се економски обесправени.[15] [16] Концептот на видливо малцинство е наведен во демографското истражување како пример за статистички текст, што значи категорија на попис што е измислена за одредена цел на јавната политика.[17] [18]
Понатаму, не е јасно зошто дефиницијата за малцинството треба да се фокусира на „визуелното“, а концептот на „звучно малцинство“ (на пр. оние кои зборуваат со она што на мнозинството му се чини дека е „нагласен“ англиски или француски) исто така е предложен, како говорот често ја создава основата за предрасуди, заедно со изгледот.
|title=
(help)