Викторија Ли Сото | |
---|---|
Сото во март 2012 г. | |
Роден(а) | ноември 4, 1985 Бриџпорт, Конектикат, САД |
Починал(а) | 14 декември 2012 (возраст 27) Њутаун, Конектикат, САД |
Причина за смрт | Повреди од пукање |
Почивалиште | Унион гробишта во Страфорд |
Споменици | Основно училиште Викторија Сото |
Занимање | Наставничка |
Познат(а) по | Бранител за време на Пукање во основното училиште Сенди Хук |
Награди | Претседателскиот медал за граѓани (2013, постхумно) |
Викторија Ли Сото (4 ноември 1985 - 14 декември 2012 година) била американска наставничка која била убиена во пукањето во основното училиште Сенди Хук. Откако вооружениот напаѓач Адам Ланза влегол во училиштето, таа ги скрила своите ученици, но кога учениците се разбегале од нивните скривалишта, таа била застрелана четири пати од Ланза и умрела обидувајќи се да ги заштити првачињата со своето тело.[1][2] Оттогаш таа се смета за херој.[2][3][4] Таа е постхумна добитничка на Претседателскиот медал за граѓани.
Плановите и петициите да ја овековечат преку стипендии, патишта и училишта биле објавени кон крајот на 2012 и 2013 година.[5][6][7][8][9] Градскиот совет на Стратфорд едногласно ја одобрил резолуцијата за именување на училиште по Сото, кое било отворено во 2015 година, а градот Бајамон, Порторико, родното место на таткото на Сото, планирал да именува јавен објект по неа.[10]
Сото била родена во Бриџпорт, Конектикат, во семејството на Карлос Сото, роден во Бајамон, Порторико и Дона Фаган-Сото, со ирско-американско потекло.[11] Нејзиниот татко работел во Одделот за транспорт во Конектикат како оператор со кран, а нејзината мајка била медицинска сестра во болницата Бриџпорт.[2] Нејзиното семејство се преселило во Стратфорд, Конектикат, а таа дипломирала на средното училиште Стратфорд во 2003 година. Во 2008 година, таа се стекнала со диплома за образование и историја на Државниот универзитет во Источен Конектикат. Потоа се запишала на постдипломски студии на Државниот универзитет во Јужен Конектикат.[12]
На 14 декември 2012 година, Сото предавала на својот клас првоодделенци во основното училиште Сенди Хук, кога Адам Ланза влегол во училиштето и почнал да пука во персоналот и учениците. Откако убил четиринаесет ученици и двајца учители во првата училница, Ланза влегол во училницата на Сото. Медиумите наведуваат дека Сото скрила неколку деца во плакар, а кога Ланза влегол во таа училница, Сото му рекла дека децата ги нема и дека се во училишната сала за вежбање. Кога неколку деца почнале да бегаат од нивните скривалишта од страв, Ланза почнал да пука кон учениците. Сото била застрелана обидувајќи се да ги заштити со своето тело.[1][2][13] Фотографијата на сестрата на Сото која чека вести за нејзината сестра на нејзиниот мобилен телефон е направена од фотографката на Асошиетед Прес, Џесика Хил, и широко употребувана низ целиот свет. Некои новински куќи ја означиле фотографијата како „иконична“ и рекле дека таа ја симболизира трагедијата.[14][15]
На 15 декември се одржала панихида, а на 19 декември во црквата на заедницата Лордшип се одржале погребните служби.[2] Американскиот музичар и текстописец Пол Сајмон настапил на погребните служби и ја отпеал „Звукот на тишината“.[16] На 20 декември, таа била погребана на гробиштата Унија Стратфорд, округ Ферфилд, Конектикат. Почесната гарда на државната полиција на Конектикат ја поздравила погребната кола на Сото по патот.[17]
Во декември 2012 година, Државниот универзитет во Источен Конектикат го објавил создавањето на Спомен фонд за стипендии на Викторија Ли Сото, доделен на студенти кои се стремат да станат наставници.[18] Во декември 2012 година, жителите започнале петиција за преименување на Северната парада во Стратфорд, Конектикат, во „Викторија Сото Веј“.[7] На 17 декември 2012 година, класата на средното училиште во Стратфорд од 2003 година го основала „Спомен фондот на Викторија Л. Сото“ во нејзина чест. Фондот ги користи донациите за да помогне во плаќањето на погребните услуги и за создавање на споменик во средното училиште Стратфорд, како и фонд за стипендии на името на Сото, ученичка која припаѓала на класата од 2003 година.[19]
На 14 јануари 2013 година, градоначалникот на Стратфорд предложил именување на локално училиште како основно училиште Викторија Сото, а изградбата започнала во 2013 година.[20] Предлогот на градоначалникот бил едногласно одобрен од Градскиот совет на Стратфорд.[21][22] Градоначалникот изјавил и дека ќе се формира фонд за прифаќање донации од оние кои сакаат да придонесат за спомен-обележјето, кое може да вклучува и статуа на Сото.[22]
Во 2013 година, било отворено средното училиште Викторија Сото АСЕРО во Чикаго, Илиноис.
Градот Бајамон, Порторико планира да именува јавен објект по Сото,[10] чие семејство од страна на татко ѝ по потекло било од вториот најнаселен град во Порторико.[23]
На 15 февруари 2013 година, Сото и другите пет возрасни учителки и администраторки кои биле убиени, постхумно биле одликувани со претседателски медал за граѓани.[24][25] Медалот им оддава почест на Американците кои извршиле „примерни дела на служба“ за својата земја или за своите сограѓани. Медалот е општо признат како втора највисока цивилна награда на владата, и им бил врачен на семејствата на жртвите од страна на претседателот Барак Обама на церемонија во Белата куќа.[26][27]
Создадена била „Волонтерската награда на Викторија Сото“ во чест на Сото. На 25 април 2013 година, Ана Роблс станала првиот добитник на наградата.[28] Во јуни 2013 година, игралиштето во паркот Лонг Брук во Стратфорд било именувано како „Спомен игралиште на Викторија Сото“ во нејзина чест.[29]
Во 2015 година, училиштето Викторија Сото било отворено со церемонија со сечење лента, во Стратфорд, каде што посетувала средно училиште. Училиштето кое го добило името во нејзина чест, опслужува ученици од предградинка до второ одделение.[30]
Her mother, Donna, was a nurse at Bridgeport Hospital for 30 years and her father, Carlos, worked for the Connecticut Department of Transportation as a crane operator.