Францускиот јазик станал меѓународен јазик во средниот век, кога моќта на Кралството Франција го направила втор меѓународен јазик, покрај латинскиот. Овој статус продолжил да расте во 18 век, до кога францускиот бил јазик на европската дипломатија и меѓународните односи.[1]
Според извештајот на Меѓународната организација на франкофонија (МОФ) за 2022 година, 409 милиони луѓе зборуваат француски.[2] МОФ наведува дека и покрај падот на бројот на изучувачи на француски јазик во Европа, вкупниот број на говорници се зголемува, најмногу поради неговото присуство во африканските земји: од 212 милиони кои секојдневно користат француски, 54,7% живеат во Африка.[3] Бројките на МОФ се оспорени како надуени поради методологијата што се користи и нејзината премногу широка дефиниција на зборот франкофон. Според авторите на книгата за светската распределба на францускиот јазик од 2017 година, веродостојна проценка на бројот на „стварни франкофони“ (francophones réels), односно поединци кои секојдневно зборуваат француски или како свој мајчин јазик или како втор јазик, би бил околу 130 милиони.[4]
Следниве податоци се од извештајот на Меѓународната организација на франкофонијата (МОФ) од 2022 година. [6] Не се прави разлика помеѓу мајчин јазик француски и оние кои го научиле како странски јазик, помеѓу различните нивоа на владеење или колку често јазикот се користи во секојдневниот живот.[7] За африканските земји каде францускиот е главен јазик во образованието, бројот на француски говорители е изведен од просечниот број на школски години.[7]
Држава | Француски говорители | % | Основа на проценката |
---|---|---|---|
Албанија | 29.731 | 1,04% | Adult Education Survey |
Алжир | 14.903.789 | 32,86% | 2008 census |
Андора | 54.315 | 70,12% | 2009 national survey |
Ерменија | 10.105 | 0,34% | 2011 census |
Австрија | 1.166.035 | 12,86% | 2012 Eurobarometer + Adult Education Survey |
Белгија | 8.814.948 | 75,55% | 2012 Eurobarometer + Adult Education Survey |
Бенин | 4.306.099 | 33,68% | 2013 census |
Босна и Херцеговина | 25.523 | 0,79% | Adult Education Survey |
Бугарија | 157.440 | 2,30% | 2012 Eurobarometer + Adult Education Survey |
Буркина Фасо | 5.403.610 | 24,45% | Demographic and Health Survey |
Бурунди | 1.073.506 | 8,50% | 2008 census |
Камбоџа | 463.248 | 2,70% | Извештај на МОФ 2010 + 2010 observations |
Камерун | 11.490.652 | 41,17% | Попис 2005 |
Канада | 11.060.585 | 28,58% | 2016 census |
Зелен ’Рт | 61.000 | 10,8% | OIF survey |
ЦАР | 1.435.061 | 28,61% | Demographic and Health Survey |
Чад | 2.249.023 | 12,92% | 2009 census |
Колумбија | 4,636 | 0,01% | French embassy in Colombia 2016 |
Комори | 237.140 | 35,69% | 2003 census |
Конго | 3.518.464 | 60,69% | Demographic and Health Survey |
Костарика | 5.231 | 0,10% | Rivard (2016) |
Хрватска | 95.650 | 2,36% | 2005 Eurobarometer + Adult Education Survey |
Куба | 339 | 0,003% | French embassy in Cuba 2019 |
Кипар | 80.711 | 6,60% | 2012 Eurobarometer + Adult Education Survey |
Чешка | 233.351 | 2,17% | 2012 Eurobarometer + Adult Education Survey |
Данска | 442.142 | 7,51% | 2012 Eurobarometer + Adult Education Survey |
Џибути | 508.049 | 50% | OIF survey |
Доминика | 6.936 | 9,59% | 2010 OIF report + 2006-2007 OIF survey |
Доминиканска Република | 158.808 | 1,44% | 2014 OIF report |
ДР Конго | 48.924.702 | 51,37% | Demographic and Health Survey |
Египет | 3.204.706 | 3,02% | OIF survey |
Екваторска Гвинеја | 432.705 | 28,91% | OIF survey |
Естонија | 19.200 | 1,45% | 2011 census |
Финска | 437.772 | 7,88% | 2012 Eurobarometer + Adult Education Survey |
Франција (Metropolitan) | 63.958.684 | 97,52% | 2012 Eurobarometer + Adult Education Survey |
Габон | 1.865.225 | 80% | World Atlas [8] |
Гамбија | 511.699 | 20,00% | 2018 OIF observer application |
Грузија | 16.594 | 0,42% | 2002 census |
Германија | 12.242.129 | 14,88% | Adult Education Survey |
Гана | 273.795 | 0,85% | 2010 census |
Грција | 754.215 | 7,31% | 2012 Eurobarometer + Adult Education Survey |
Гвинеја | 3.776.680 | 27,24% | Demographic and Health Survey |
Гвинеја-Бисао | 317.351 | 15,38% | OIF survey |
Хаити | 4.906.073 | 42,00% | 2010 OIF report |
Унгарија | 113.216 | 1,18% | 2011 census |
Ирска | 635.876 | 12,67% | 2012 Eurobarometer + Adult Education Survey |
Израел | 527.804 | 5,92% | OIF survey |
Италија | 11.796.508 | 19,58% | 2012 Eurobarometer + Adult Education Survey |
Брег на Слоновата Коска | 9.324.605 | 33,61% | 2014 census |
Косово | 25.517 | 1,41% | 2011 census |
Лаос | 204.188 | 2,73% | OIF survey |
Латвија | 20.220 | 1,09% | 2012 Eurobarometer + Adult Education Survey |
Либан | 2.539.554 | 37,99% | 2010 OIF report + 2012 observations |
Литванија | 62.492 | 2.35% | 2012 Eurobarometer + Adult Education Survey |
Луксембург | 590.896 | 91.99% | 2012 Eurobarometer + Adult Education Survey |
Мадагаскар | 7.729.277 | 26.49% | 2018 census |
Мали | 3.702.660 | 17.24% | 2009 census |
Малта | 58.158 | 13.10% | 2012 Eurobarometer + Adult Education Survey |
Мавританија | 655.948 | 13.38% | 2013 census |
Маврициус | 926.053 | 72.65% | OIF survey |
Мексико | 30.184 | 0.02% | Rivard (2016) |
Молдавија | 54.579 | 1.36% | 2014 census |
Монако | 38.549 | 96.91% | OIF survey |
Црна Гора | 12.897 | 2.05% | 2011 census |
Мароко | 13.456.845 | 35.63% | 2014 census |
Мозамбик | 98.822 | 0.30% | OIF survey |
Холандија | 3.306.754 | 19.21% | 2012 Eurobarometer + Adult Education Survey |
Нигер | 3.362.988 | 12.89% | 2012 census |
Македонија | 42.544 | 2.04% | Adult Education Survey |
Норвешка | 167.905 | 3.05% | Adult Education Survey |
Парагвај | 14.612 | 0.20% | 2002 census |
Перу | 371 | 0.001% | Alliances françaises in Peru 2018 |
Полска | 947.243 | 2.51% | 2012 Eurobarometer + Adult Education Survey |
Португалија | 2.546.977 | 25.12% | 2012 Eurobarometer + Adult Education Survey |
Катар | 126.751 | 4.25% | 2012 OIF associate application |
Романија | 2.281.829 | 11.99% | 2012 Eurobarometer + Adult Education Survey |
Русија | 628.723 | 0.43% | 2010 census |
Руанда | 792.815 | 5.83% | 2012 census |
Света Луција | 3.002 | 1.62% | 2010 OIF report + 2003 OIF survey |
Сао Томе и Принсипе | 45.984 | 20.20% | OIF survey |
Сенегал | 4.640.365 | 26.29% | 2013 census |
Србија (excl. Kosovo) | 244.973 | 3.58% | Adult Education Survey |
Сејшели | 52.699 | 53.00% | OIF survey |
Словачка | 113.621 | 2.08% | 2012 Eurobarometer + Adult Education Survey |
Словенија | 50.042 | 2.41% | 2012 Eurobarometer + Adult Education Survey |
Шпанија | 5.471.670 | 11.71% | 2012 Eurobarometer + Adult Education Survey |
Суринам | 537 | 0.09% | 2017 census |
Шведска | 844.989 | 8.27% | 2012 Eurobarometer + Adult Education Survey |
Швајцарија | 5.889.496 | 67.13% | Adult Education Survey |
Тајланд | 578.085 | 0.82% | 2010 OIF report + 2010 observations |
Того | 3.554.266 | 40.94% | 2010 census |
Тунис | 6.321.391 | 52.47% | 2014 census |
Украина | 52.822 | 0.12% | 2001 census |
ОАР | 264.153 | 2.62% | 2018 OIF application for a status change |
Обединето Кралство | 11.281.136 | 16.47% | 2012 Eurobarometer + Adult Education Survey |
САД | 2.179.246 | 0.65% | 2017 American Community Survey |
Уругвај | 5.096 | 0.15% | Rivard (2016) |
Вануату | 100.153 | 31.12% | 2009 census |
Виетнам | 692.983 | 0.70% | 2010 OIF report + pre-2010 observations |
Територија | Држава | Француски говорители | Percentage | Year | Reference |
---|---|---|---|---|---|
French Community of Belgium | Белгија | 4,658,000 | 98% | 2014 | [9] |
Њу Бранзвик | Канада | 320,000 | 42% | 2014 | [9] |
Онтарио | Канада | 1,530,440 | 11.38% | 2016 | [10] |
Квебек | Канада | 7,666,000 | 93% | 2014 | [9] |
Свети Мартин | Франција | 33,375 | 84% | 2022 | [10] |
Француска Гвајана | Франција | 162,000 | 62% | 2015 | [11] |
Француска Полинезија | Франција | 276,000 | 98% | 2015 | [11] |
Гваделуп | Франција | 395,000 | 84% | 2015 | [11] |
Мартиник | Франција | 329,000 | 81% | 2015 | [11] |
Мајот | Франција | 147,000 | 63% | 2015 | [11] |
Нова Каледонија | Франција | 260,000 | 99% | 2015 | [11] |
Реунион | Франција | 788,000 | 88% | 2015 | [11] |
Свети Вартоломеј | Франција | 8,355 | 84% | 2022 | [10] |
Свети Петар и Микелон | Франција | 6,000 | 100% | 2015 | [11] |
Валис и Футуна | Франција | 11,000 | 83% | 2015 | [11] |
Аостинска Долина | Италија | 72,000 | 60% | 2001 | [9] |
Аруба | Холандија | 117 | 0.11% | 2022 | [10] |
Луизијана | САД | 84,163 | 1.84% | 2022 | [10] |
Порторико | САД | 849 | 0.03% | 2022 | [10] |
Американски Девствени Острови | САД | 8,941 | 8.60% | 2022 | [10] |
Се проценува дека 80 милиони луѓе ширум светот зборуваат француски како главен или прв јазик.[12]
Држава | L1 говорители | Percentage | Год. | Референца | Регион |
---|---|---|---|---|---|
Алжир | 10,200 | 0.03% | 2012 | [13] | Африка |
Андора[note 1] | 4,200 | 5.2% | 2005 | [13] | Европа |
Австралија | 57,739 | 0.3% | 2011 | [14] | AustralАзија |
Австрија | 10,190 | 0.1% | 2001 | [15] | Европа |
Белгија[note 2] | 4,194,000 | 38% | 2012 | [16] | Европа |
Бенин[note 1] | 16,700 | 0.3% | 1993 | [13] | Африка |
Буркина Фасо | 261,000 | 1.2% | 2021 | [17] | Африка |
Бурунди[note 1] | 2,200 | 0.03% | 2004 | [13] | Африка |
Камбоџа | 873 | 0.01% | 2008 | [15] | Азија |
Канада | 7,651,360 | 20.8% | 2021 | [18] | Северна Америка |
ЦАР[note 1] | 9,000 | 0.3% | 1996 | [13] | Африка |
Чад[note 1] | 3,000 | 0.05% | 1993 | [13] | Африка |
Комори[note 1] | 1,700 | 0.4% | 1993 | [13] | Африка |
Предлошка:Country data Congo-Brazzaville[note 1] | 28,000 | 1.1% | 1993 | [13] | Африка |
Брег на Слоновата Коска[note 1] | 17,500 | 0.2% | 1988 | [13] | Африка |
Кипар | 1,139 | 0.1% | 2011 | [15] | Азија/Европа |
Чешка | 2,056 | 0.02% | 2011 | [19] | Европа |
Џибути[note 1] | 10,200 | 1.3% | 2006 | [13] | Африка |
Естонија | 124 | 0.01% | 2011 | [20] | Европа |
Финска | 4,402 | 0.1% | 2018 | [21] | Европа |
Франција[note 3] | 66,740,000 | 93% | 2012 | [16] | Европа |
Габон[note 1] | 320,000 | 15.1% | 2018 | [13] | Африка |
Грузија[note 4] | 28 | 0.001% | 2002 | [11] | Азија/Европа |
Унгарија | 18,943 | 0.2% | 2011 | [22] | Европа |
Индија[note 1] | 150,000 | 0.02% | 2008 | [13] | Азија |
Либан[note 1] | 16,600 | 0.4% | 2004 | [13] | Азија |
Лихтенштајн | 39 | 0.1% | 2010 | [15] | Европа |
Литванија | 95 | 0.003% | 2011 | [15] | Европа |
Луксембург | 57,633 | 12.1% | 2013 | [23] | Европа |
Мадагаскар[note 1] | 18,000 | 0.1% | 1993 | [13] | Африка |
Мали | 7,000 | 0.09% | 1998 | [24] | Африка |
Маврициус | 51,000 | 4% | 2018 | [25] | Африка |
Монако | 16,500 | 45% | 2014 | [13] | Европа |
Мароко[note 1] | 80,000 | 0.3% | 2007 | [13] | Африка |
Нигер[note 1] | 6,000 | 0.1% | 1993 | [13] | Африка |
Полска | 3,488 | 0.01% | 2011 | [26] | Европа |
Руанда[note 1] | 2,300 | 0.03% | 2004 | [13] | Африка |
Сенегал | 59,605 | 0.6% | 2002 | [27] | Африка |
Сејшели | 650 | 0.7% | 2010 | [28] | Африка |
ЈАР | 9,268 | 0.02% | 1996 | [15] | Африка |
Швајцарија | 1,791,115 | 22.5% | 2013 | [29] | Европа |
Того[note 1] | 3,000 | 0.1% | 1993 | [13] | Африка |
Тунис[note 1] | 11,000 | 0.1% | 1993 | [13] | Африка |
Обединето Кралство (England and Wales) | 147,000 | 0.3% | 2011 | [30] | Европа |
САД | 1,307,742 | 0.5% | 2013 | [31] | Северна Америка |
Вануату[note 5] | 1,400 | 0.6% | 2009 | [32] | Меланезија |
Територија | Држава | L1 говорители | Percentage | Год. | Референца |
---|---|---|---|---|---|
Фландрија | Белгија | 367,000 | 5.9% | 2009 | [33] |
Њу Бранзвик | Канада | 240,455 | 32.5% | 2011 | [34] |
Нова Шкотска | Канада | 31,110 | 3.4% | 2011 | [34] |
Онтарио | Канада | 597,000 | 4.3% | 2016 | [34] |
Квебек | Канада | 6,540,735 | 77.7% | 2021 | [35] |
Манитоба | Канада | 51,280 | 4.3% | 2011 | [34] |
Алберта | Канада | 68 435 | 2.1% | 2011 | [34] |
Британска Колумбија | Канада | 63 625 | 1.4% | 2011 | [34] |
Усимаа | Финска | 2,823 | 0.17% | 2018 | [36] |
Мајот[note 6] | Франција | 21,000 | 10% | 2014 | [37] |
Реунион[note 7] | Франција | 65,700 | 8% | 2010 | [38] |
Пондишери[note 8] | Индија | 10,600 | 0.26% | 1982 | [39] |
Аостинска Долина[note 9] | Италија | 1,500 | 1.3% | 2003 | [40] |
Романдија | Швајцарија | 1,606,029 | 83.6% | 2013 | [41] |
Луизијана | САД | 119,931 | 2.8% | 2013 | [42] |
Мејн | САД | 47,066 | 3.73% | 2012 | [42] |
Масачусетс | САД | 65,874 | 1.06% | 2012 | [42] |
Конектикат | САД | 35,565 | 1.05% | 2012 | [42] |
Њу Хемпшир | САД | 24,697 | 1.98% | 2012 | [42] |
Вермонт | САД | 9,543 | 1.61% | 2012 | [42] |
Род Ајленд | САД | 11,477 | 1.15% | 2012 | [42] |
Франкофонските Алжирци може да се поделат во три широки категории: „вистински франкофони“, кои зборуваат француски како дел од нивниот секојдневен живот и главно доаѓаат од привилегирано потекло; „случајни франкофони“, кои го користат јазикот во одредени контексти, менувајќи го со арапски, и „пасивни франкофони“, кои можат да разберат француски, но не го зборуваат.[43]
Во Алжир, 69,1% од населението над 15 години во градовите Алжир, Константин, Оран и Анаба знае да чита и пишува француски.[1] Според истражувањето спроведено во 2012 година, помалку од четири од 10 Алжирци се идентификувале со франкофонски идентитет. Спротивно на тоа, зборувањето француски се сметало за суштинско кај седум од 10, иако една третина од населението сметало дека употребата на француски опаѓа.[1] Во урбаните средини, способноста да се зборува течно француски се смета за речиси задолжително за да се најде вработување, особено во полињата на „бели јаки“. [1] Францускиот е првиот странски јазик во Алжир и е воведен на основно ниво. Во високото образование, францускиот јазик е наставен јазик во научните и техничките области.[1] Француските телевизиски канали се масовно гледани во Алжир, а алжирските весници ги печатат нивните телевизиски распореди.[1] Алжир, исто така, има значителен печат на француски јазик.[1] Извештајот од 2014 година објавен од Националното собрание на Франција ја опишува како најважна францускоговорна земја по Франција.[1] Сепак, Алжир не е членка на Франкофонијата.[1] На друштвените мрежи, францускиот јазик на Фејсбук го користеле 76% од Алжирците во 2014 година.[2] Францускиот не е официјален, но Светската книга на факти го наведува како лингва франка на земјата.[1] Францускиот јазик, ограничен на урбаната елита за време на колонијалниот период, почнал да се шири како дел од напорите за масовно образование започнати по 1962 година. Нејзиниот контроверзен статус како наследство на колонијализмот довел до зголемена арапизација на училишниот систем во 1970-тите и 1980-тите.[2] Употребата на францускиот јазик во земјата достигнал најниска точка за време на граѓанската војна во Алжир во 1990-тите, кога вооружени исламистички групи ги целеле наставниците по француски јазик. Јазикот се вратил во јавниот живот по војната, [3] кулминирајќи со напорите за повторно воведување на францускиот јазик во основните училишта во 2006 година, што првично било попречено од недостатокот на доволно квалификувани наставници.[2] Осврнувајќи се на континуираната употреба на францускиот јазик во Алжир во постколонијалниот период, писателката Катеб Јакин го опишала францускиот јазик како „воен плен“ (butin de guerre) на Алжирците.[4] Месни медиуми на француски јазик се: El Watan, Le Soir d'Algérie, Liberté, Le Matin и Tout sur l'Algérie. Според студијата на IMMAR Research & Consultancy од 2010 година, франкофонските весници имале читатели од 4.459.000 во земјата, или 28% од вкупниот број, и мнозинство меѓу читателите биле со средно или високо образование.[1]
Првото средно француско училиште било основано во Египет во 1836 година, а важноста на францускиот се проширила во текот на втората половина на 19 век, и станал најчестиот странски јазик во земјата.[1] Во тоа време, тој бил и лингва франка на заедниците од странско потекло, особено во Каиро.[1] За време на периодот на британската колонизација на Египет, францускиот всушност бил медиум за комуникација меѓу странците и меѓу странците и Египќаните; [1] мешаните француско-египетски граѓански судови работеле на француски, а владините известувања од египетскиот султан, информациите за такси постојки, возниот ред на возовите и други правни документи биле издавани на француски јазик.[2] Делумно ова било поради тоа што некои Египќани имале француско образование и делумно поради културното влијание од Франција.[1] И покрај напорите на британскиот правен персонал, англискиот никогаш не бил усвоен како јазик на египетските граѓански судови за време на периодот на британско влијание.[3] Францускиот јазик почнал да губи тло во египетското општество во 1920-тите поради бројни политички и општествени причини;[ [1] [1] од 1930-тите па наваму англискиот станал главен странски јазик, но францускиот сè уште го учат 8 милиони Египќани во 2013 година. [1] Францускиот јазик го зборуваат постари луѓе од образованата класа кои се постари од 40 години. Овие луѓе се поелоквентни на овој јазик бидејќи францускиот бил главниот јазик што се користел во образованието многу години наназад пред да преовлада англискиот и да стане најпретпочитан јазик за настава. Францускиот јазик, сепак, почнува да добива поголема изборност бидејќи многу млади луѓе сега посетуваат француски училишта во споредба со порано. Како резултат на ова, бројот на млади луѓе кои зборуваат француски се зголемил, па е споредлив со оние што зборуваат англиски.[1]
Францускиот бил укинат како официјален јазик на Мавританија во 1991 година. И покрај тоа, се учи од второ одделение со до шест часа неделно. Францускиот јазик е исто така наставен јазик во средните училишта за научни предмети. Во високото образование на курсеви по француски јазик во 2012 година биле запишани 2.300 студенти. Францускиот јазик останува, покрај арапскиот, јазик на работа и образование, иако имало обиди да се воведе англискиот како прв странски јазик.[1] На социјалните медиуми, 59% од мавританските корисници на Фејсбук користеле француски на веб-страницата во 2014 година.[1]
Пописот на Мароко од 2004 година покажал дека 39,5% од населението на возраст од 10 и повеќе години знае да чита и пишува француски.[1] Се зборува главно во градовите меѓу високата средна класа, францускиот е медиум за настава на две третини од курсевите во високото образование, вклучувајќи ги науката и технологијата, здравството, економијата и менаџментот, иако усвојувањето на англискиот јазик за оваа улога се разгледувало од страна на министерството за образование.[1] Во приватниот сектор, францускиот се третира како повеќе од едноставно странски јазик.[1] Францускиот јазик е воведен во основното училиште, каде што се изучува до 7 часа неделно. Се користи и како јазик на образование во многу приватни училишта.[1] Мароканците се најголемата група странски студенти во Франција, пред Кинезите и Алжирците.[1] 50,3% од населението над 15 години во Тангер, Фес, Рабат, Казабланка и Маракеш знае да чита и пишува француски.[1] Според истражувањето спроведено во 2012 година, само една третина од урбаните Мароканци се идентификуваат со франкофонски идентитет и малку повеќе сакаат францускиот да стане почесто користен.[1] Францускиот, сепак, се смета за суштински, и во професионалната и во приватната сфера, од три четвртини од испитаниците.[1] Медиумите на француски јазик ја губат земјата пред арапските медиуми, вклучително и телевизијата, радиото или печатот: од 618 марокански публикации во 2004 година, 448 биле на арапски, а 164 на француски.[1] На друштвените мрежи, францускиот бил користен на Фејсбук од 75% од Мароканците во 2014 година.[1] Месни медиуми на француски јазик се: Le Matin du Sahara et du Maghreb, TelQuel, Aujourd'hui le Maroc, La Vie éco .
Францускиот е работен јазик во многу сектори во Тунис, вклучително и здравството, трговијата или комуникацијата. Во крајбрежните области и поразвиените населби на главниот град, тој е исто така заеднички јазик за комуникација за сите општествени групи, или во неговата стандардизирана форма или како мешавина со арапски. Во внатрешните региони и јужниот дел останува странски јазик. Францускиот јазик се воведува од трето одделение со 8 часа неделно. Во средно училиште францускиот јазик е наставен јазик за математика, природни науки и компјутери. Меѓутоа, наставниците не се секогаш доволно обучени за оваа употреба.[1] Скоро три четвртини од населението на Тунис, Сус и Сфакс го сметаат францускиот како суштински во нивниот професионален или личен живот. Сепак, само половина од населението се чувствуваат франкофони, а само една третина чувствува солидарност со другите франкофонски земји.[1] 70,8% од населението над 15 години во гореспоменатите туниски градови може да чита и пишува француски.[1] Арапскиот јазик сè повеќе доминира во туниските медиуми, особено на телевизија: уделот на публиката на локалните канали на француски јазик достигна 25% во раните 1990-ти, но едвај достигна 3% до 2010-тите. [1] На друштвените мрежи, францускиот бил користен на Фејсбук од 91% од Тунижаните во 2014 година.[1] Месните медиуми на француски јазик се: La Presse de Tunisie, L'Economiste Maghrébin, Tunivisions, Le Temps .
Според Високиот совет на Меѓународната организација на франкофонијата, во 2010 година, 96,2 милиони француски говорници живееле во различни земји во Африка.[44] Францускиот бил увезен во повеќето од овие земји преку колонизација и тој не е мајчин јазик за повеќето жители. Африканските стандарди на францускиот јазик се разликуваат од европските.[45] Некои лингвисти разговараат за „втор француски јазик“ [46] или дури и за „африкански француски јазик“.[47]
Според Пол Валд, „Поимот за сопственост на увезен јазик започнува кога – и покрај неговата идентификација како странски и/или народен јазик – неговата употреба не подразбира врска со странецот“.[48] Така, францускиот може да се смета за резултат на функционална и народна сопственост, задоволувајќи ги потребите на општеството со нови социокултурни и социо-економски стварности. Францускиот јазик почнал да се развива во речиси независни видови, со создавање на различни видови сленг од говорници со доволно познавање на францускиот јазик. Такви примери се жаргонот на Брегот на Слоновата Коска „Nouchi“ во Абиџан и камерунскиот „Camfranglais“, кој е мешавина од француски и англиски со елементи на домородните јазици.
Францускиот е единствениот официјален јазик на Бенин.[32] Според истражувањето од 2014 година, 57,3% од жителите на Котону постари од 15 години знаеле да читаат и пишуваат француски.[9] Познавањето на францускиот јазик се смета за важно за вработување, бирократија, образование, но и во секојдневниот живот.[9] 34% од населението било франкофонско во 2002 година, за разлика од 23% во 1992 година. Постојат силни регионални разлики, при што способноста да се зборува француски е почеста на југот на земјата. Департманите Атлантик и Приморје имаат мнозинство што зборува француски. Француски јазик почесто зборуваат мажите отколку жените, поради нееднаквоста во пристапот до образованието.[9]
Францускиот е единствениот официјален јазик на Буркина Фасо.[32] Во Уагадугу, 49,4% од населението на возраст од 15 години и повеќе знае да чита и пишува француски.[9] На национално ниво францускиот бил прв јазик за 1,66% од населението во 2006 година (за разлика од 0,75% во 1996 година), достигнувајќи 9,54% во главниот град, каде што е втор најзборуван јазик, зад диула.[9]
До 2014 година, францускиот бил еден од двата официјални јазици на Бурунди, а другиот беше кирунди.[32] Само кирунди го зборува огромното мнозинство од населението, затоа има статус на национален јазик како што е определено со член 5 од Уставот.[49]
Францускиот е еден од двата официјални јазици на Камерун, вториот е англискиот.[32] Францускиот е главен јазик во осум од десетте региони на земјата, а англискиот е доминантен во преостанатите два [9] Францускиот е мајчин јазик на огромен дел од младите Камерунци кои живеат во урбаните центри. Во Камерун, 63,7% од населението на возраст од 15 и повеќе години во Дуала и 60,5% во Јаунде знаат да читаат и пишуваат француски; дополнителни 13–15% знаат да зборуваат француски без да можат да го напишат [9] До одреден степен, јазичната ситуација во Камерун помеѓу францускиот и англискиот може прилично прецизно да се опише како точна инверзија на лингвистичката ситуација што постои во Канада помеѓу англискиот и францускиот: го зборуваат 80% од образованото население (за разлика од англискиот кој се зборува многу помалку), францускиот преовладува во голема мера особено во владата и информациите, дури и во регионите во кои се зборува англиски, што довело до востанието на англиското говорно малцинство на нигериската граница, која се жали дека англискиот јазик постепено исчезнува под притисокот на сè побројните француски говорници и дека не се почитуваат јазичните права на англиските говорители, со што се загрозува нивната специфична култура.
Францускиот е официјален јазик на Централноафриканската Република заедно со санго.[32]
Францускиот е еден од двата официјални јазици на Чад, заедно со арапскиот.[32] Половина од жителите на Нџамена чувствуваат солидарност кон другите земји од француското говорно подрачје и посакуваат употребата на францускиот јазик да се прошири.[9] Францускиот се смета за важен во работата и образованието.[9] Францускиот дели место со арапскиот како јазик на администрацијата и образованието, како и во печатот; Францускиот јазик е доминантен на радио и телевизија.[9] Францускиот јазик се зборува и како дел од секојдневниот живот.[9]
Францускиот е еден од двата официјални јазици на Коморите, а арапскиот е вториот.[32] На друштвените мрежи, францускиот бил користен на Фејсбук од 100% од Коморанците во 2014 година.[50]
Францускиот е единствениот официјален јазик на Република Конго.[32] 68,7% од населението на Бразавил на возраст од 15 и повеќе години знае да чита и пишува француски.[9] Францускиот е главниот јазик во медиумите, кој го користат 63% од радио и телевизиските радиодифузери. Францускиот јазик е исто така доминантен јазик во државните администрации.[9]
Францускиот е единствениот официјален јазик на Демократска Република Конго.[32] Околу половина од жителите на Киншаса чувствуваат солидарност кон франкофонските земји, а францускиот се смета за важен за образованието и односите со владата. Исто така, се смета дека е важно да се биде успешен во животот, заедно со англискиот јазик.[9] Францускиот е главен јазик на образование по трето одделение.[9]
Францускиот е еден од двата официјални јазици на Џибути, а другиот е арапскиот.[32] На друштвените мрежи, францускиот јазик на Фејсбук го користеле 82% од жителите на Џибути во 2014 година.[50]
Францускиот е единствениот официјален јазик во Габон.[32] Според истражувањето од 1999 година, францускиот бил прв јазик за 26,3% од жителите на Либрвил на возраст меѓу 15 и 25 години.[9] 71,9% од жителите на главниот град над 15 години знаеле да читаат и пишуваат француски.[9] Три четвртини од населението на главниот град се идентификува како франкофонско и го смета францускиот за суштински.[9] Сите месни публикации се на француски јазик.[9]
Францускиот е единствениот официјален јазик на Гвинеја.[32] Во Конакри, 42,1% од населението на возраст од 15 и повеќе години знае да чита и пишува француски.[9]
Францускиот е единствениот официјален јазик на Брегот на Слоновата Коска.[32] Во Абиџан, најголемиот град во земјата, 57,6% од жителите над 15 години знаат да читаат и пишуваат француски, а уште 11% знаат да го зборуваат, но не и да пишуваат.[9] Францускиот јазик се смета за суштински од големо мнозинство, особено за справување со владата и образованието. Две третини од испитаниците изјавиле дека се чувствуваат франкофони.[9] Францускиот јазик игра важна улога во сите области од јавниот и приватниот живот низ целата земја. Францускиот сè повеќе се гледа како јазик на Брегот на Слоновата Коска и се појави локална сорта различна од стандардниот француски (Ivorian French ). [9]
Во Антананариво, главниот град на Мадагаскар, францускиот јазик се смета за важен за работа, образование и административни прашања, но не и во секојдневниот живот, каде што доминира малгашкиот. Помалку од половина се солидаризираат со другите франкофонски земји или го сметаат познавањето на францускиот јазик како суштинско.[9] Образованието во основните училишта е двојазично на малгашки и француски. Последново се користи како медиум за образование за математика и научни предмети. Францускиот јазик е наставен јазик во средното и високото образование.[9] Тој е и главниот јазик на владата, заедно со малгашкиот. [9]
Во Бамако, 47,7% од населението над 15 години знае да чита и пишува француски.[9] Само 5 од 10 луѓе во главниот град чувствуваат солидарност кон франкофонските земји. Францускиот јазик, сепак, се смета за суштински за работа, студии и административни процедури.[9] Францускиот напредува како втор јазик, зголемувајќи се од 11,9% во 1987 година на 24,4% во 2009 година, но опаѓајќи како мајчин јазик од 0,11% од населението во 1987 година на 0,09% во 1998 година, губејќи одредено место во Бамбара.[9] Францускиот се зборува повеќе во регионот Сахел на северот на земјата отколку на југот.[51]
Францускиот е единствениот официјален јазик на Нигер.[32] Во Нијамеј, главниот град, францускиот јазик се смета за суштински за работа, студии и административни процедури. [9] Две третини од жителите веруваат дека употребата на француски станува сè почеста појава во земјата.[9]
Францускиот станал административен јазик во Руанда во 1916 година. Геноцидот врз Тутсите во 1994 година и победата на Руандскиот патриотски фронт биле проследени со период на лингвистички превирања, со враќањето на бегалците од англофонските земји кои ја поставија сцената за официјализирање на англискиот јазик во 1996 година и постепена узурпација на францускиот јазик како јазик на образованието, што кулминираше со одлуката во октомври 2008 година англискиот да стане главен јазик на образование на повисоките нивоа, [9] ефективно исфрлајќи го францускиот во статус на трет јазик. [9] Сепак, истражувањето на студентите во Кигали покажа дека францускиот јазик го знае мнозинството од нив. [9]
Францускиот јазик е единствениот официјален јазик на Сенегал.[32] Францускиот јазик најчесто го зборувале 9,4% од Сенегалците во 2002 година, главно како втор јазик, а само 0,6% го зборувале како мајчин јазик.[9] Волофскиот е убедливо најзборуваниот јазик во земјата, вклучувајќи го и главниот град, додека францускиот останува втор јазик, станувајќи главен јазик само во областите што не се волофски. Сепак, францускиот е главниот јазик на институциите.[9] Само половина од жителите на Дакар се идентификуваат со франкофонски статус или чувствуваат солидарност со земјите од француското говорно подрачје, но францускиот јазик се смета за суштински за секојдневните работи и образованието.[9]
Францускиот јазик бил јазик на писменост за 37,2% од населението во 2013 година, а потоа следи арапскиот со 11,1%. Францускиот е главен јазик на образование во сите региони во Сенегал, освен во Кафрин, каде што арапскиот останува доминантен, со значителни арапски образовани малцинства во Каолак (15,9% до 33,0% за француски), Луга (15,8% до 22,7%) и Диурбел ( 15,0% до 17,2%). Ова нешто се објаснува со влијанието на куранските училишта или Даара во тие региони.[52]
Францускиот е единствениот официјален јазик во Того.[32] Според пописот од 2010 година, 53% од населението над 15-годишна возраст знае да чита и пишува француски.[53]
Францускиот јазик се зборува во прекуокеанските департмани на Француска Гвајана и Француските Антили, вклучувајќи ги Гвадалуп, Мартиник и островите кои порано биле прикачени на Гвадалуп. Во овие одделенија и колективитети живеат над милион луѓе.
Француски креолски се зборуваат и на островите Доминика, Света Луција и во поограничена мерка во Гренада.
Францускиот е еден од двата официјални јазици на Хаити, заедно со хаитски креолски јазик, кој има француска основа.[32] Францускиот е јазик на културата и бизнисот на Хаити, а исто така и главен јазик на институциите. Францускиот јазик најмногу го користи елитата и средната класа.[9] Обидите да се зголеми легитимноста на креолскиот јазик како официјален јазик и во медиумите, особено на радио и телевизија, довеле до релативно опаѓање на уделот на француската употреба.[9] Повеќето наставници по француски страдаат од ниско ниво на вештини во јазикот, при што скоро 85% постигнале ниво помеѓу А2 и Б1 наТестот за знаење на францускиот јазик (TCF) во 2009 година.[9]
Францускиот е вториот најчест јазик во Канада, по англискиот, кои се двата официјални јазици на канадската федерација.[32] Околу 6.827.860 Канаѓани зборуваат француски како свој прв јазик, или околу 20% од населението во земјата,[54] со 2.065.300 кои го сочинуваат секундарниот јазик.[54] Двојазичноста на француски опаѓа во англиското говорено подрачје на Канада во последниве години.[55]
Францускиот е единствениот официјален јазик на покраината Квебек, кој е мајчин јазик за околу 7 милиони луѓе, или речиси 80,1 отсто од жителите (Попис 2006) во покраината. Околу 95 проценти од жителите на Квебек зборуваат француски или како прв или како втор јазик. Англискиот и францускиот се официјалните јазици на Њу Бранзвик, каде двојазичноста е уставно и законски донесена. Во 2016 година, приближно 32 отсто од жителите на Њу Бранзвик тврдат дека францускиот им е мајчин јазик. Повеќе од три четвртини од франкофоните во Њу Бранзвик живеат во источниот дел на покраината.[56] Англискиот и францускиот се исто така уставно признати како официјални јазици на законодавните и судските тела на Манитоба. Во 2016 година, повеќе од 43.000 жители на Манитоба (3,4 отсто од населението во покраината) тврдат дека францускиот им е мајчин јазик.[57] Франко-манитобанците првенствено се концентрирани во јужна Манитоба, долж коридорите што ги следат Сена и Црвената река на север;[58] со 80 проценти од Франко-манитобанците кои живеат во Истман или во главниот град на Винипег.[57]
Францускиот е исто така официјален јазик на сите три територии (Северозападни Територии, Нунавут и Јукон), заедно со англискиот, а во Северозападните Територии и Нунавут, и со повеќе абориџински јазици. Од трите, Јукон има најмногу француски говорници, што опфаќа нешто помалку од 4 отсто од населението.[59]
Францускиот е исто така официјален јазик на законодавството и судството на Онтарио, при што пристапот до француското судство се смета за квазиуставно право во таа покраина.[60] Правата на француски јазик се исто така законски донесени во некои региони на Онтарио, според Законот за услуги на француски јазик. Повеќе од 600.000 франкофони живеат во Онтарио (приближно 4,7 проценти од населението), што ја сочинува најголемата заедница што зборува француски во Канада вон Квебек. Над 40 проценти од Франко-онтаријците живеат во Источен Онтарио, при што повеќе од половина од тоа население живее во заедници блиску до границата Онтарио-Квебек. Централниот и североисточниот Онтарио, исто така, има значителен број на жители на Франко-онтаријци, при што франкофоните сочинуваат над 22 отсто од населението на североисточниот дел на Онтарио.[61]
Според Бирото за попис на САД (2011), францускиот е четвртиот [62] најзборуван јазик во САД по англискиот, шпанскиот и кинескиот, кога сите облици на француски се разгледуваат заедно и сите јазици на кинескиот. Францускиот останува вториот најзборуван јазик во државите Луизијана, Мејн, Вермонт и Њу Хемпшир .
Луизијана е дом на многу различни дијалекти, колективно познати како луизијански француски. Кајунскиот француски има најголем број говорници, кои претежно живеат во Акадијана. Според пописот на Соединетите Американски Држави од 2000 година, во Луизијана има над 194.000 луѓе кои зборуваат француски дома, најмногу од која било држава ако се исклучи луизијанскиот креолски. Во октомври 2018 година, Луизијана станала првата американска држава што се приклучила на Меѓународната организација на франкофонијата.[63] Францускиот јазик од Нова Англија, во суштина варијанта на канадскиот француски, се зборува во делови од Нова Англија.
Францускиот јазик во Мисури, францускиот мускрат и францускиот метис историски го зборувале потомци на жителите, патниците и coureurs des bois во различни делови на Нова Франција, но сега се загрозени јазици.[64]
Видете Француски Аргентинци
Антипортугалскиот фактор на бразилскиот национализам во 19 век довел до зголемена употреба на францускиот јазик на штета на португалскиот, бидејќи Франција во тоа време се сметала за модел на цивилизација и напредок.[65] Учењето на францускиот историски било важно и силно меѓу високите лусофонски општества, и во голем временски период, тој исто така бил главен странски јазик меѓу средната класа и во Португалија и во Бразил, но сега го следи англискиот, и во двете, и во поново време, шпански, во вториот.
Во Мјанмар, францускиот јазик се здобива со популарност меѓу студентите и туристичкиот сектор, бидејќи земјата полека се отвора. Францускиот јазик се изучува во средно училиште, како и другите странски јазици, освен англискиот, кој се учи од основно училиште. [9] Два универзитети во земјата имаат катедри на француски јазик, со вкупно 350 студенти.[9]
Околу 3% од населението на Камбоџа може да зборува француски (2014).[9]
Во Кина францускиот јазик го зборувала и елитата во Шангајската француска концесија и други концесии во Гуангџоу (Шамјански Остров), Ханку, Тијанџин, Кванг-Чоу-Ван и во француската зона на влијание врз провинциите Јунан, Гуангси, Хаинан . и Гуангдонг. Францускиот јазик се смета за важен за водење бизнис особено во Африка, а 6.000 студенти посетувале курсеви по француски во 2013 година.[9] 29.000 учат француски во една од установите на Француската алијанса, а уште 20.000 го учат во приватни училишта или академии за јазици, додека 35.000 Кинези студираат во Франција.[9]
Францускиот јазик се користи како официјален јазик во областите Пондишери, Карикал и Чанданагар бидејќи тие биле поранешни француски колонии.[66]
Францускиот е помал јазик во Јордан, бил донесен од француските колонисти во Либан и Сирија и од Магреб и француски иселеници. Растот на францускиот јазик во Јордан се случил првенствено во 20 век, но тој сè уште е популарен денес. Аман е дом на Францускиот лицеј, додека Францускиот институт на Јордан е уште една важна франкофонска институција во земјата.[9] Според Извештајот на франкофонијата од 2014 година, 12.000 Јорданци учеле француски на основно ниво, 30.000 на средно ниво и 1.747 на универзитети.[9]
Како што либанскиот народ историски ја нарекува Франција la tendre mère (македонски: Нежна мајка), не само што е вообичаено и охрабрено да се зборува француски во Либан, но тоа е исто така самоидентификација со францускиот либерален и културен дух кој главно бил резултат на францускиот колонијален период и образовни, христијански религиозни и владини претпријатија. Сепак, повеќето Либанци ги привилегираат Французите поради фасцинација и занес со културата, а не за какви било функционални цели.
Додека членот 11 од уставот на Либан вели дека „арапскиот е официјален национален јазик, закон ги одредува случаите во кои треба да се користи францускиот јазик“.
Денес, францускиот и англискиот се секундарни јазици на Либан, при што околу 40% од населението се франкофони и 40% англофони.[9] Употребата на англискиот јазик расте во деловното и медиумското опкружување. Од околу 900.000 ученици, околу 500.000 се запишани во франкофонските училишта, јавни или приватни, во кои наставата по математика и научни предмети се одвива на француски јазик.[9] Вистинската употреба на францускиот јазик е различна во зависност од регионот и социјалниот статус. Една третина од средношколците образовани на француски јазик продолжуваат со високо образование во институции од англиско говорно подрачје. Англискиот јазик е јазик на бизнисот и комуникацијата, а францускиот е елемент на социјалната разлика, избран поради неговата емоционална вредност.[9] На друштвените мрежи, францускиот јазик го користеле на Фејсбук само 10% од Либанците во 2014 година, далеку зад англискиот (78%).[50]
Околу 0,7% од населението на Виетнам може да зборува француски (2014).[9]
Филипините станале една од најактивните области каде се изучува францускиот јазик. Дом на првата Француска алијанса во Југоисточна Азија (основана во 1912 година), таа продолжува да образува многу Филипинци и иселеници на споменатиот јазик. Во моментов на Филипините има две ограноци на Француската алијанса, во Манила и во Себу.
Иако јазикот не се учи во основно училиште, претседателката Глорија Макапагал-Аројо издала проглас со кој охрабрува јазикот да биде изборен во средно училиште. Исто така, францускиот, заедно со шпанскиот, е популарен странски јазик што се нуди на многу универзитети во земјата. Филипинскиот универзитет нуди диплома по европски јазици, каде францускиот е еден од можните специјалност.
Во Белгија, францускиот јазик е официјален јазик во Валонија и Брисел.[32] Францускиот е примарен јазик во Валонија (со исклучок на дел од источните кантони, кои зборуваат германски) и во регионот на главниот град Брисел, каде што го зборува мнозинството од населението често како нивен примарен јазик.[67] Во фламанскиот регион францускиот не е официјален јазик, со исклучок на десетина општини долж границите со регионите на Валонија и на главниот град на Брисел.
Сирија, како и Либан биле мандати на француската Лига на нациите по Првата светска војна, што го стави францускиот јазик како еден од главните официјални јазици во Сирија. По независноста, францускиот престанал да биде официјален јазик во Сирија, но останал да се изучува заедно со англискиот во училиштата како втор странски јазик. Францускиот јазик останува широко распространет меѓу интелектуалците и членовите на високата класа во Сирија, а повеќето образовани Сиријци се тријазични, зборуваат арапски, англиски и француски.
Францускиот јазик е претежно популарен во градовите Дамаск и Алепо каде што се наоѓаат француското училиште Шарл де Гол и l'École Française, единствените две француски училишта во Сирија. Во 2016 година, ново француско училиште било отворено во Тартус, зголемувајќи го вкупниот број на три.
Околу 0,7% од населението на Виетнам може да зборува француски (2014).[9]
Го зборуваат 12% од населението на ЕУ, францускиот е вториот најраспространет мајчин јазик во Европската Унија, по германскиот; тој е исто така трет најпознат јазик во Унијата, по англискиот и германскиот (33% од популацијата на ЕУ изјавува дека знае да зборува англиски, додека 22% од Европејците разбираат германски и 20% француски).[16][68]
Во Белгија, францускиот јазик е официјален јазик во Валонија и Брисел.[32] Францускиот е примарен јазик во Валонија (со исклучок на дел од источните кантони, кои зборуваат германски) и во регионот на главниот град Брисел, каде што го зборува мнозинството од населението често како нивен примарен јазик.[67] Во фламанскиот регион францускиот не е официјален јазик, со исклучок на десетина општини долж границите со регионите на Валонија и на главниот град на Брисел.
Севкупно, францускиот им е мајчин јазик на околу 38% од населението на земјата.[16] Вклучувајќи ги и говорителите на францускиот како втор јазик, околу 72% од белгиското население може да зборува француски.[9]
Францускиот формално станал официјален јазик на Франција во 1992 година, но уредбата на Вилер-Котере го направил задолжителен за правни документи во 1539 година. Франција наложува употреба на француски во официјалните владини публикации и јавното образование, освен во конкретни случаи (иако овие диспозиции често се игнорираат) и правни договори; огласите мора да носат превод на странски зборови.
Во Гернзи, англискиот е единствениот официјален јазик, иако францускиот понекогаш се користи во законодавството со церемонијален капацитет. Сепак, нормандскиот (во неговите месни облици, гернезијаис и џериаис) е историскиот народен јазик на островите.
Аостинската Долина била првиот владин орган што го усвоила современиот француски како работен јазик во 1536 година, три години пред самата Франција.[69] Францускиот е официјален јазик во Аостинската Долина од 1561 година, кога го заменил латинскиот.[70] На пописот од 1861 година, првиот одржан по обединувањето на Италија, 93% се изјасниле дека се франкофони; во 1921 година, последниот попис со прашање за јазикот покажа дека 88% од населението зборувало француски.[71] Потиснувањето на сите училишта и институции на француски јазик и насилството врз француските говорители за време на насилната кампања за италијанизација на фашистичката влада неповратно го нарушил статусот на францускиот јазик во регионот.[71] Италијанскиот и францускиот во денешно време се официјални јазици во регионот [72] и се користат за актите и законите на регионалната влада, иако италијанскиот е многу пошироко зборуван во секојдневниот живот, а францускиот најчесто се користи за културни настани. Иако францускиот беше повторно воведен како официјален јазик по Втората светска војна, а до 2003 година само 0,99% изјавија дека зборуваат француски мајчин јазик.[40] Францускиот останува широко познат како втор јазик, но повеќе не се зборува во секојдневниот живот. [9] Во 2001 година, 75,41% од населението на Валдостан изјавиле дека знаат француски, 96,01% изјавиле дека знаат италијански, 55,77% француско-провансалски и 50,53% сите.[73] Училишното образование се одвива подеднакво и на италијански и на француски [72] така што секој што одел на училиште во Аостинската Долина може да зборува француски барем до средно-високо ниво.
Во Џерси, стандардизирана варијанта на француски наречен џерси правен француски е официјален јазик. Сепак, неговата употреба е генерално ограничена на парламентарните формалности или правни кодекси и договори.
Францускиот е еден од трите официјални јазици на Големото Војводство Луксембург, заедно со германскиот и луксембуршкиот. Францускиот првенствено се користи за административни цели од владата, тоа е јазикот на кој се објавуваат законите според законот од 1984 година[74] и е исто така прв јазик што се користи за разговор со странци. Образовниот систем во Луксембург е тријазичен: првиот циклус на основно училиште е на луксембуршки, пред официјално да се промени на германски во повеќето гранки; додека во средно училиште, наставниот јазик се менува на француски за повеќето предмети, како што се математика и природни науки.[75] На Универзитетот во Луксембург се држата предавања на француски, германски и англиски јазик.[76]
Францускиот е еден од четирите официјални јазици на Швајцарија (заедно со германскиот, италијанскиот и ретороманскиот) и се зборува во западниот дел на Швајцарија наречен Романдија, а Женева е најголемиот град. Јазичните поделби во Швајцарија не се совпаѓаат со политичките поделби и некои кантони имаат двојазичен статус, на пример, градови како Биел/Биен или кантони како Вале-Фрибург-Берн. Францускиот е мајчин јазик на околу 20% од швајцарското население и го зборува 50,4%[77] од населението.
Францускиот е најпопуларниот странски јазик што се изучува во британските училишта. Според извештајот на Европската комисија од 2006 година, 23% од жителите на ОК можат да водат разговор на француски.[78] Други истражувања покажуваат дека оваа бројка е 15%.
Грешка во наводот: Има ознаки <ref>
за група именувана како „note“, но нема соодветна ознака <references group="note"/>
.