Густав Крклец (Удбиња во близина на Карловац, 23 јуни 1899 - Загреб, 30 октомври 1977) бил хрватски писател, преведувач од руски, чешки, словенечки и германски, прв претседател на Друштвото на хрватските книжевни преведувачи. Еден од најважните хрватски писатели на 20 век.
Густав Крклец е роден во Удбина во близина на Карловац, како прво дете во семејството Аугуста и Хермен Крклец.[1] Детството го поминал во Марушевац, во Хрватското Загорје, што оставило траен белег во неговиот поетски опус. Гимназија учел во Вараждин, Загреб и Сушак и студирал филозофија во Загреб.
Втората светска војна започнала додека бил во Белград, каде што го доживеал бомбардирањето на градот, а потоа се преселил во Земун во септември 1941 година. Во Земун работел како државен службеник и соработувал со граничната гарда до бомбардирањето на Земун во март 1944 година. Бил претседател на Земунскиот веслачки клуб.[2] Потоа, накратко се преселил со својата сопруга Мирјана во Сланкамен, а крајот на војната го дочекал во Самобор. Во септември 1945 година, неговата сопруга дошла во Загреб, а оттогаш Крклец живеел и работел во Загреб до неговата смрт на 30 октомври 1977 година.
Најважниот дел од книжевната работа на Крклец се состои од стихови. Неговата антолошка поезија со концизен, непосреден и јасен израз изразува ведрина и радост и метафизичка вознемиреност. Тој, исто така, пишувал есеи, критики, патувања, пилоти и афоризми. Преведувал многу, најмногу од руски, германски, но исто така словенечки и чешки. Крклец се соочил и со таканаречена секојдневна критика. Од неговите преводи особено се истакнуваат преводите на Пушкин, Прешерн и Брехт. Под псевдонимот Мартин Липњак напишал критични записи и есеи.