Дозвола од десет часа

Жак Офенбах, фотографија од Надар, ок. 1860-тите.

Дозвола од десет часа (француски: La permission de dix heures) ― едночинска комична опера од 1867 година со музика од Жак Офенбах. Либретотото на француски јазик, од Мелесвил и Пјер Кармуш,[1] било аранжирано од Нуите со договор на Кармуш од водвилската комедија од истите автори, за прв пат изведена во Театарот на кралскиот дворец на 17 април 1841 година.[2] Комичната опера на Офенбах имала премиера во Бад Емс и имала париска, но не влегла на репертоарот.[3]

Историја на изведби

[уреди | уреди извор]

Првично планирана за 1866 година, премиерата на La permission de dix heures била во Бад Емс на 9 јули 1867 година. Ја добил својата француска премиера во Театарот на ренесансата на 4 септември 1873 година, каде што имала 39 изведби.[3]

Продукцијата била поставена во Карловиот театар во Виена како Urlaub nach Zapfenstreich (Одмор после тетоважа) во февруари 1868 година, а делото подоцна било видено во Будимпешта во јуни 1871 година како Takarodo után (По Такародо).[4]

Улоги

[уреди | уреди извор]
Улога Вид на глас Прв состав,[4][5]
Бад Емс, 9 јули 1867 година
(Диригент : ?) 		Париски глумечки состав,[3]
4 септември 1873 година
(Диригент: Шарл Константин)
Лароз Помпон, војник во француската војска баритон Грилон Фалкјери
Лантерник, наредник во истиот полк тријал Гурдон Боне
Отец Брусај, рурален полицаец тријал Калист
Каплар тријал А. Мерц
Госпоѓа Жобин, вдовица сопран Кола Ана Дарто
Никол, нејзината внука сопран Мари Лемуан Лоренс Гриво
Хор : Француски војници, келнер, слуга

Синопсис

[уреди | уреди извор]
Со дејство во Франција во 18 век, пред гостилницата „Au Coeur Volant“

Увертирата го поставува воениот тон.

Војникот Лароз Помпон накратко се среќава со Никол со која е свршен. Тетката на Никол, богатата госпоѓа Жобин, и забранила на Никол да се венча додека таа повторно не се омажи. Лароз се прашува кого може да најде за госпоѓа Жобин, а љубовниците планираат повторно да се сретнат во девет часот навечер. Влегува наредникот Лантерник, чесен Алзасец; Лароз смета дека тој би можел да биде решението. Преправајќи се дека е пијан, Лароз се приближува до куќата на Жобин за да му дозволи на Лантерник да ги спаси дамите од неговиот упад, но Алзасецот е премногу незгоден за да го притисне својот костум и ја одбива поканата за вечера со изговор дека нема дозвола од десет часа. Никол го дава името на својата тетка Лароз како името на обожавателот, а мадам Жобин, која го познава полковникот на полкот, е решена да добие дозвола во негово име. Кога Лантерник се враќа, Никол се обидува да му ги разбуди чувствата за Жобин, но Лантерник мисли дека токму таа и се допаѓа. Лароз го натера својот наредник да и напише писмо на Никол, но тој ќе и го предаде на мадам Жобин. Звучи повторувањето. Иако само еден од војниците има дозвола од десет часа, и двајцата пристигнуваат на задачата. Во мракот, Лароз, глумејќи со алзаски нагласок, ја замолува госпоѓа Жобин да се прошета со него. Кога сомнителниот Брусај доаѓа во патрола, тој наидува на двата пара: Лароз со Жобин, Никол со Лантерник. Во збунетоста, секој војник се додворува на погрешна жена, и следува квартет кој се бакнува. Во збунетоста, Лантерник е откриен како клечи пред госпоѓа Жобин, и на тој начин се согласува да се ожени со богатата вдовица - за среќа на Никол и Лароз.

Музички броеви

[уреди | уреди извор]
  • Увертира
  • Воздух « Мора да и најдам момче » (Лароз)
  • Парови « Морам да и дадам малку до знаење » (Лентерник)
  • Трио и квартет « На секој свој »
  • Парови « Дозвола од десет часа »
  • Парови « Да одиме! Не жали » (Никол)
  • Повлечено трио « Лароз, го слушаш ли повлекувањето? »
  • Парови « Овој лесен чекор » (Г-ѓа Жобин)
  • Дел од ансамблот « О! Каква слатка интоксикација »
  • Крај « Дозвола од десет часа »

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ Lamb A. Jacques Offenbach (List of stage works). In: The New Grove Dictionary of Opera. Macmillan, London and New York, 1997.
  2. ↑ La permission de dix heures, comédie-vaudeville en un acte.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Yon, Jean-Claude. Jacques Offenbach. Éditions Gallimard, Paris, 2000, p473-5.
  4. ↑ 4,0 4,1 Gänzl K. La Permission de dix heures. In : The Encyclopedia of the Musical Theatre. Blackwell, Oxford, 1994.
  5. ↑ According to Yon the cast included Lemoine and Colas in the female roles and Gourdon, Grillon, Duchâteau, Émile, Julien and Charles.
Нормативна контрола