Европската фармакопеја (Ph. Eur.) на Советот на Европа е фармакопеја, која препишува голем број на активни супстанци и ексципиенси кои се користат за подготовка на фармацевтски производи во Европа. Таа вклучува повеќе од 2000 специфични и општи монографии, за повеќе супстанци како: антибиотици, биолошки супстанци, вакцини за хумана и ветеринарна употреба, имуносеруми, радиофармацевтски препарати, хербални дроги, хомеопатски препарати.
Моментално Комисијата за Европска фармакопеја има 37 земји-членки: Австрија, Белгија, Босна и Херцеговина, Бугарија, Хрватска, Кипар, Чешка, Данска, Естонија, Финска, Франција, Германија, Грција, Унгарија, Исланд, Ирска, Италија, Летонија, Литванија, Луксембург, Малта, Црна Гора, Холандија, Норвешка, Полска, Португалија, Романија, Србија, Словачка, Словенија, Шпанија, Шведска, Швајцарија, Република Македонија, Турција, Велика Британија и Европската Унија [1].
Во овие земји и Европската Унија Ph. Eur. е официјална фармакопеја.
Република Македонија стана член на Комисијата за Европска фармакопеја во 1994 година на нејзиното 89 заседание во Стразбур со потпишување на Конвенцијата за Европска фармакопеја и оттогаш официјална фармакопеја во Македонија е Европската.
Од 5-то издание Европската фармакопеја се објавува во 2 дела. Делот 1 содржи општи поглавја (на пр. дозажни форми, методи за анализа, реагенси), а делот 2 ги содржи монографиите за супстанците.