Зелена транспортна хиерархија

Зелена транспортна хиерархија
Пешаци
Велосипеди
Јавен превоз
Камиони и комерцијални возила
Такси
Возила со големи капацитети
Автомобили и возила за едно лице

Зелена транспортна хиерархија, хиерархија на зелен транспорт (во Канада), хиерархија на корисници на улици (во САД), хиерархија на одржлив транспорт (во Велс),[1] хиерархија на урбан транспорт или хиерархија на корисници на патиштата (во Австралија, ОК)[2] е хиерархија на начини на превоз на патници со приоритет на зелениот транспорт.[3] Тоа е концепт кој се користи во групите за транспортни реформи ширум светот[4][5] и во креирањето на политиките.[6] Во 2020 година, владата на Обединетото Кралство се консултираше за додавање на Кодексот за автопатишта- хиерархија на корисниците на патиштата со приоритет на пешаците. [7] Тоа е клучна карактеристика на австралиското транспортно планирање.[8]

Хиерархија на зелениот транспорт: Водич за донесување лични и јавни одлуки од Крис Бредшо првпат била објавена во септември 1994 година.[9] Како дел од групата за застапување на пешаци во Соединетите Држави, тој предложил хиерархиско рангирање на превозот на патници врз основа на штетните емисии во животната средина. Во прегледаното рангирање е наведено, по редослед: пешачење, возење велосипед, јавен превоз, споделување на автомобили и на самиот крај користење на приватен автомобил.[3]

Прв пат било подготвено за Отавок и Работниот комитет за транспорт на Тркалезната маса за животна средина Отава-Карлтон во јануари 1992 година, само наведувајќи „Прошетка, велосипед, автобус, камион, автомобил“.[10]

Фактори

[уреди | уреди извор]
  1. Режим
  2. Извор на енергија
  3. Должина на патувањето
  4. Брзина на патување
  5. Големина на возилото
  6. Фактор на оптоварување на патници
  7. Сегмент за патување
  8. Целта на патувањето
  9. Патник

Усвојување

[уреди | уреди извор]

Авторот ја насочува хиерархијата и кон индивидуалните избори на животниот стил и кон јавните власти кои треба официјално да ги насочат своите ресурси и средства, морално убедување и формални санкции - сè тоа врз основа на факторите.

Бредшо ја има опишано хиерархијата како логична, но ефектот од нејзината примена изгледа радикален.[11]

Моделот го отфрла концептот на балансиран транспортен систем, каде што претпоставува дека корисниците се слободни да избираат помеѓу многу различни, но сепак „подеднакво валидни“ начини. Тоа е затоа што изборите што вклучуваат фактори кои се рангирани ниско се смета дека генерално имаат големо влијание врз другите избори.

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ Reid, Carlton. „Car Dependency Must End, Transport Minister Lee Waters Tells Welsh Parliament“. Forbes (англиски). Архивирано од изворникот на 2021-04-12. Посетено на 2021-04-12.
  2. ↑ Walking, Riding and Access to Public Transport: Draft report for discussion (PDF). Australian Government Department of Infrastructure, Transport, Regional Development and Communications. October 2012. ISBN 978-1-921769-90-0. Архивирано од изворникот (PDF) на 2021-07-08.
  3. ↑ 3,0 3,1 „Practices and policies of green urban transport in China“ (PDF). Journeys (Berghahn Books). 1 (4): 26–35. 2010.[мртва врска]
  4. ↑ „Pedestrian and bicyclist safety and mobility in Europe /“. Library of Congress. Архивирано од изворникот на 2021-04-12. Посетено на 2021-04-12.
  5. ↑ Fischer, Edward L; International Scanning Study Team (U.S.), FHWA International Technology Scanning Program; United States; Federal Highway Administration; Office of International Programs; American Association of State Highway and Transportation Officials; American Trade Initiatives, Inc (2010). Pedestrian and bicyclist safety and mobility in Europe (PDF) (English). Washington, DC: Office of International Programs, U.S. Federal Highway Administration. OCLC 537680874. Архивирано од изворникот на 2021-11-06. Посетено на 2021-11-06.CS1-одржување: непрепознаен јазик (link)
  6. ↑ Zhenqi, Chen; Weichi, Lu (2016-11-09), „Toward a Green Transport System: A Review of Non-technical Methodologies for Developing Cities“, Advances in Intelligent Systems and Computing, Cham: Springer International Publishing: 509–520, doi:10.1007/978-3-319-38789-5_59, ISBN 978-3-319-38787-1, Посетено на 2023-12-05
  7. ↑ „What do Highway Code proposals mean for pedestrians and cyclists?“. the Guardian (англиски). 28 July 2020. Архивирано од изворникот на 12 April 2021. Посетено на 12 April 2021.
  8. ↑ „2. Key characteristics of active travel“. Australian Transport Assessment and Planning (англиски). Архивирано од изворникот на 2021-03-17. Посетено на 2021-04-12.
  9. ↑ Yang, Jiawen; Alterman, Rachelle; Li, Bin (2020). „References“. Value Capture Beyond Public Land Leasing. Lincoln Institute of Land Policy: 45–49. Архивирано од изворникот на 2021-05-12. Посетено на 2021-05-12.
  10. ↑ „The Valuing of Trips - Transportation - Sierra Club“. vault.sierraclub.org. Архивирано од изворникот на 2021-05-12. Посетено на 2021-05-12.
  11. ↑ see a separate paper by the author, ‘Using Our Feet to Reduce Our Footprint: The Importance of Scale in Life’ (1997) for the ‘NRFUT’ system of comparing the ‘footprint’ of different trips.