Институт за истражување на климатските влијанија во Потсдам


Институтот за истражување на климатските влијанија во Потсдам е истражувачки институт финансиран од германската влада кој се занимава со клучни научни прашања во областа на глобалните промени, климатските влијанија и одржливиот развој. Рангирана меѓу врвните еколошки аналитички центри ширум светот,[1] е една од водечките истражувачки институции и дел од глобалната мрежа на научни и академски институции кои работат на прашања за глобалните еколошки промени. Оваа институција е членка на Здружението Лајбниц, чии институции вршат истражувања на теми од голема важност за општеството.

ПИК е основан во 1992 година од Ханс Јоаким Шелнхубер, кој станал првиот директор на институтот. Во 2018 година, бил наследен од двајца заеднички директори - климатскиот економист Отмар Еденхофер и научникот за Земјата Јохан Рокстром, поранешен директор на Центарот за отпорност во Стокхолм.[2] Околу 400 луѓе работат во институтот кој се наоѓа на историскиот Телеграфенберг во Потсдам.[3] Истражувачите од природните и општествените науки го анализираат системот на Земјата, ги проценуваат климатските ризици и развиваат политики и патеки за решенија кон податлива климатска иднина.

Организација

[уреди | уреди извор]

Институтот во Потсдам е дел од Здружението Лајбниц. Одборот се состои од тројца директори, Отмар Еденхофер, Јохан Рокстром и Бетина Херструп, која е административен директор. ПИК има четири истражувачки оддели и седум идни лаборатории.

Оддели за истражување

[уреди | уреди извор]

Анализа на системот на Земјата

[уреди | уреди извор]

Истражувачкиот оддел 1 ја обезбедува научната основа за системот на Земјата на ПИК. Се фокусира на разбирање и моделирање на физичките и биогеохемиските процеси кои управуваат со системот на Земјата (т.е. океани, атмосфера и биосфера) и на човековото влијание. Истражувањето се води од четири главни теми кои ПИК помогнал да се воспостават:

  • Врвни точки во климатскиот систем: процеси на нелинеарни Земјини системи и однесување на прагот.
  • Планетарни граници: Дефиниција, квантификација и операционализација на планетарните граници и нивните интеракции.
  • Земјени траектории: Динамика и начини на работа на Земјиниот систем (на пример промени во циркулацијата, системи за повратни информации) под природна и човекова сила, како и долготрајните и краткорочните траектории што произлегуваат.
  • Екстремни настани: Развој на разбирање за динамичките механизми и промена на статистиката на екстремните временски настани на Земјата која се загрева.

Климатска отпорност

[уреди | уреди извор]

Одделот 2, за климатска отпорност се стреми да го подобри разбирањето на климатската отпорност, т.е. отпорноста на социјалните и еколошките системи на климатските промени, во различни сектори и низ повеќе просторни размери. Како општа рамка за истражувањето, еластичноста повлекува аспекти на упорност - капацитетот на системите да се спротивстават и апсорбираат краткорочни удари, а сепак да останат во критичните прагови, приспособливост - капацитет да се опорави, да се приспособи на променливите надворешни двигатели и со тоа да остане на тековната траекторија; и трансформабилност - капацитет да се преминат праговите, доколку е потребно, во нови, робусни долгорочни развојни траектории.

  • Влијанијата на климатските промени и нивните социо-економски последици поврзани со користењето на земјиштето, земјоделството, шумите, хидролошките системи, здравјето и благосостојбата на луѓето и урбаните области;
  • Адаптивен капацитет на општествата и екосистемите низ размери на различни нивоа на глобално затоплување;
  • Синергии помеѓу адаптацијата и ублажувањето на климатските промени за да се подобри отпорноста на климата и да се постигне одржлив човечки развој.

Патеки за трансформација

[уреди | уреди извор]
Годишни емисии на стакленички гасови во различните климатски сценарија NGFS 2022 година, врз основа на интегрираниот модел за проценка на ПИК[4]

Одделот за истражување 3 има за цел да обезбеди интегрирана перспектива за патеките за ублажување на климатските промени и влијанието на климатските промени за информирање на изборот на општествата. Заштитата на климата може да има трошоци, но зголемените климатски промени може да имаат силни негативни ефекти врз економскиот развој. Губењето на биолошката разновидност е засилено со климатските промени, но исто така може да се зголеми со одредени стратегии за ублажување кои се потпираат на користењето на земјиштето. Климатските промени имаат силни дистрибутивни влијанија и несразмерно ќе ги погодат групите со ниски приходи.

  • Развој на интегрирани патеки за заштита на климата и влијание врз климата. Евалуација на стратегиите за ублажување и преостанатите влијанија во однос на социо-економскиот развој, дистрибутивните ефекти и планетарниот интегритет.
  • Општествените влијанија од климатските промени. Проценка на климатските промени како потенцијален двигател на миграцијата, раселувањето и конфликтот.
  • Одржливо користење на земјиштето. Евалуација на патеките за трансформација на користење на земјиштето кои го искористуваат потенцијалот за ублажување, а во исто време обезбедуваат интегритет на биосферата.
  • Одржливо користење на енергија. Истражување на патеките за трансформација кон одржлива и јаглерод-неутрална употреба на енергија земајќи ја предвид нивната употреба на ресурси и еколошки отпечаток.
  • Политички стратегии за патеки за заштита на климата. Анализа на инструментите за регулаторна и економска политика за климата во однос на нивната ефикасност и дистрибутивни импликации.

Наука за сложеност

[уреди | уреди извор]

Овој оддел е посветен на машинско учење, нелинеарни методи и стратегии за одлучување. Посебен фокус се:

  • Климатски феномени и екстреми: предвидување и моделирање со сложени мрежи, нелинеарна анализа на податоци, статистичка физика и машинско учење.
  • Нагли климатски транзиции: Откривање и предвидување со напредна анализа на временски серии, нумеричко моделирање и аналитички концепти.
  • Социо-економски и инфраструктурни мрежи: Разбирање на динамиката преку нови концепти за моделирање и стабилност.
  • Одлуки за климата: Откривање на принципи и моделирање на интеракции користејќи економетрија, теорија на игри и машинско учење.

Идни лаборатории

[уреди | уреди извор]

Шест од идните лаборатории се временски ограничени и ќе бидат оценети по пет години. Воспоставена е една постојана лабораторија која има за цел да ги зајакне напорите на институтот во активностите за градење капацитети, како и неговите напори за истражување на социјалниот метаболизам.

Идни лаборатории за социјален метаболизам и влијанија

[уреди | уреди извор]

Човечките општества зависат од континуиран пропусна моќ на материјали и енергија за нивна репродукција. Суровините мора да се извлечат од околината, да се трансформираат во материјални ресурси (на пр. храна, домување и мобилност) и на крајот сите материјали да се ослободат назад во животната средина како емисии и отпад. Потребна е бесплатна енергија и социјално организиран човечки труд за да се одржи овој социјален метаболизам.

Идна лабораторија за јавна економија и климатски финансии

[уреди | уреди извор]

Истражувањето во рамките на оваа лабораторија е преземено во позадина на прашањето како можеме да ја усогласиме краткорочната човечка благосостојба со долгорочната еколошка одржливост. Таа има за цел да обезбеди научни достигнувања и увиди релевантни за политиката во однос на економијата на глобалните заеднички работи - кои ги вклучуваат природните ресурси, како што се атмосферата, земјиштето и шумите, како и општествените, како што се здравствените и образовните системи, основните инфраструктури и стабилен финансиски систем.[5]

Идна лабораторија за безбедност, етнички конфликти и миграција

[уреди | уреди извор]

Со оваа лабораторија, ПИК започнал посветено истражување за импликациите на климатските промени за човековата безбедност и конфликти, земајќи ги предвид потенцијалните улоги на човековата миграција и раселување како двигатели, резултати или посреднички фактори.[6]

Идна лабораторија за теорија на игри и мрежи на агенти кои дејствуваат

[уреди | уреди извор]

Во оваа меѓуинституционална лабораторија помеѓу ПИК и Меркаторскиот Истражувачки институт за глобални обичаи и климатски промени, основан во јануари 2019 година, чиј домаќин е Одделот 4 за истражување на ПИК, мал тим интердисциплинарни истражувачи истражуваат и развиваат врвно моделирање и анализа на методи за сложени ситуации на одлучување со неколку носители на одлуки и ги применуваат на проблемите во националната и меѓународната климатска политика и одржливото управување.[7]

Идна лабораторија за Земјината отпорност во антропоценот

[уреди | уреди извор]

Во антропоценот, со експоненцијален пораст на човечките притисоци, како што се емисиите на стакленички гасови и промената на користењето на земјиштето, постои зголемен ризик од преминување на критичните прагови и со тоа деградирање на тешко поврзаните биофизички процеси кои ја регулираат состојбата на целиот систем на Земјата. Постои итна потреба за разбирање и квантифицирање на состојбата на саморегулирачките и регенеративните капацитети на нашиот планетарен систем за поддршка на животот, накратко, еластичноста на системот на Земјата.[8]

Идна лабораторија за нееднаквост, човечка благосостојба и развој

[уреди | уреди извор]

Оваа лабораторија ја анализира улогата на нееднаквоста, човечката благосостојба и развој за разбирање на влијанијата и одговорите на климатските промени од економска перспектива.[9]

Партнери

[уреди | уреди извор]

ПИК обезбедува научни совети за меѓународни организации како Светската банка и Меѓународниот монетарен фонд, Светската здравствена организација, Меѓународната организација за миграција, како и регионалните тела како Федералната влада на Германија и Европската комисија.[10][11][12] Научниците од ПИК придонесуваат и за извештаите на Меѓувладиниот панел за климатски промени (МПКП). Од 2008 до 2015 година, со работната група на МПКП за ублажување на климатските промени претседавал ко-директорот на институтот и главен економист Отмар Еденхофер. Во шестиот циклус на проценка на МПКП (2016–2022) истражувачите на ПИК дале свој придонес во Специјалниот извештај за глобалното затоплување од 1,5 °C (2017) и Специјалниот извештај за климатските промени и земјиштето (2019). Неколку истражувачи на ПИК се автори на поглавјата за Шестиот извештај за проценка (AR6), кој бил објавен во 2021-2022 година.[13]

Понатамошните научни мрежи на ПИК вклучуваат:

Финансирање

[уреди | уреди извор]

ПИК е непрофитен институт и член на Здружението Лајбниц и е финансиран во приближно еднаков обем од Сојузна Република Германија и Федералната покраина Бранденбург. Во 2020 година, институтот добил околу 12,4 милиони евра институционално финансирање. Дополнителните финансирања на проекти од надворешни извори изнесуваат околу 14,4 милиони евра, главно од јавни извори како што се програмите за истражување на Европската унија или Германската истражувачка фондација .[14]

Поврзано

[уреди | уреди извор]
  1. McGann, James (18 June 2020). „2019 Global Go To Think Tank Index Report“. TTCSP Global Go to Think Tank Index Reports. doi:10.4324/9780429298318. ISBN 9780429298318.
  2. „Johan Rockström appointed director at Potsdam Institute for Climate Impact Research“. www.stockholmresilience.org. 23 February 2018.
  3. „About the Institute — Potsdam Institute for Climate Impact Research“. www.pik-potsdam.de.
  4. Oliver Richters et al.: NGFS Climate Scenario Database: Technical Documentation V3.1, 2022.
  5. „Public Economics — Potsdam Institute for Climate Impact Research“. www.pik-potsdam.de.
  6. „Security & Migration — Potsdam Institute for Climate Impact Research“. www.pik-potsdam.de.
  7. „Game Theory and Networks of Interacting Agents — Potsdam Institute for Climate Impact Research“. www.pik-potsdam.de.
  8. „Earth Resilience — Potsdam Institute for Climate Impact Research“. www.pik-potsdam.de.
  9. „Inequality — Potsdam Institute for Climate Impact Research“. www.pik-potsdam.de.
  10. „NGFS publishes the second vintage of climate scenarios for forward looking climate risks assessment“. Banque de France. 7 June 2021.
  11. „Inauguration of the WHO Hub for Pandemic and Epidemic Intelligence“. www.who.int.
  12. Blocher, Julia; Vinke, Kira; Schellnhuber, Hans Joachim; Gleixner, Stephanie; Gornott, Christoph; George, Nitin Babu; Kileli Leyani, EO; Laudien, Rahel; Lobanova, Anastasia (July 2021). Assessing the evidence: climate change and migration in the United Republic of Tanzania (PDF). Geneva, Switzerland: International Organization for Migration. Посетено на 2024-07-03.
  13. „IPCC Authors (beta)“. archive.ipcc.ch.
  14. Sachbericht 2020

Литература

[уреди | уреди извор]

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]