Калај(II) бромид

Калај(II) бромид

дел од (SnBr2)∞ синџир во цврста состојба[1]
Други називи

калај дибромид

Назнаки
10031-24-0 Ок
ChemSpider 59609 Ок
EC-број 233-087-0
3Д-модел (Jmol) Слика
PubChem 66224
UNII 55F23H2K96 Ок
Својства
Хемиска формула
Моларна маса 0 g mol−1
Изглед жолта прашкаста материја
Густина 5.12 g/cm3, цврст
Точка на топење
Точка на вриење
Структура
Кристална структура поврзано со PbCl2
Опасност
GHS-ознаки:[2]
Пиктограми
 GHS05: Разјадливо
Сигнални зборови
 Опасност
Изјави за опасност
 H314
Изјави за претпазливост
 P260, P264, P280, P301+P330+P331, P303+P361+P353, P304+P340, P305+P351+P338, P310, P321, P363, P405, P501
Дополнителни податоци
 Ок(што е ова?)  (провери)
Освен ако не е поинаку укажано, податоците се однесуваат на материјалите во нивната стандардна состојба (25 °C, 100 kPa)
Наводи

Калај(II) бромид — хемиско соединение на калај и бром со хемиска формула SnBr2. Калајот е во состојба на оксидација +2. Стабилноста на соединенијата на калај во оваа состојба на оксидација се припишува на ефектот на инертен пар.[3]

Структура и врски

[уреди | уреди извор]

Во гасната фаза SnBr2 е нелинеарен со свиткана конфигурација слична на SnCl2 во гасната фаза. Аголот Br-Sn-Br е 95°, а должината на врската Sn-Br е 255pm.[4] Постојат докази за димеризација во гасовитата фаза. Структурата во цврста состојба е поврзана со онаа на SnCl2 и PbCl2, а атомите на калај имаат пет соседи во близина на атомот на бром во приближно тригонална бипирамидална конфигурација.[5] Постојат два полиморфи: ортохомбичен полиморф на собна температура и шестаголен полиморф со висока температура. И двете содржат (SnBr2)∞ синџири, но распоредот на пакувањето се разликува.[1]

орторомбичен полиморф[1][6]
шестаголен полиморф[1][7]

Добивање

[уреди | уреди извор]

Калај(II) бромид може да се подготви со реакција на метален калај и HBr со дестилација на H2O/HBr и ладење:[8]

Sn + 2 HBr → SnBr2 + H2

Сепак, реакцијата ќе произведе калај (IV) бромид во присуство на кислород.

Реакции

[уреди | уреди извор]

SnBr2 е растворлив во донорски растворувачи како што се ацетон, пиридин и диметилсулфоксид за да се добијат пирамидални адукти.[8]

Познати се голем број хидрати, 2SnBr2·H2O, 3SnBr2·H2O и 6SnBr2·5H2O кои во цврстата фаза имаат калај координиран со искривена тригонална призма од 6 атоми на бром со Br или H2O покривајќи 1 или 2 лица.[3] Кога се раствора во HBr, се формира пирамидалниот SnBr2− јон. Како и SnCl2, тој е средство за намалување. Со разновидни алкилбромиди може да дојде до оксидативно додавање за да се добие алкилтин трибромид[9] пр.:

SnBr2 + RBr → RSnBr3

Калај(II) бромид може да дејствува како адукти за формирање на Луисова киселина со донорски молекули на пр. триметиламин каде што формира NMe3·SnBr2 и 2NMe3·SnBr2,[10] може да дејствува и како донор и како акцептор во, на пример, комплексот F3B·SnBr2·NMe3 каде што е донор на бор трифлуорид и акцептор на триметиламин.[11]

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Eckold, Pierre; Hügel, Werner; Dinnebier, Robert E.; Niewa, Rainer (2005). „Two Modifications of Tin(II) Bromide“. Z. Anorg. Allg. Chem. 641 (8–9): 1467–1472. doi:10.1002/zaac.201500108.
  2. ↑ „Tin(II) bromide“. pubchem.ncbi.nlm.nih.gov (англиски). Посетено на 12 December 2021.
  3. ↑ 3,0 3,1 Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2. изд.). Butterworth-Heinemann. ISBN 0080379419.
  4. ↑ J.L Wardell "Tin:Inorganic Chemistry" Encyclopedia of Inorganic Chemistry Ed: R Bruce King John Wiley & Sons (1994) ISBN 0-471-93620-0
  5. ↑ Abrahams I.; Demetriou D.Z. (2000). „Inert Pair Effects in Tin and Lead Dihalides: Crystal Structure of Tin(II) Bromide“. Journal of Solid State Chemistry. 149 (1): 28–32. Bibcode:2000JSSCh.149...28A. doi:10.1006/jssc.1999.8489.
  6. ↑ „ICSD Entry: 429132“. Cambridge Structural Database: Access Structures. Cambridge Crystallographic Data Centre. Посетено на 2022-02-09.
  7. ↑ „ICSD Entry: 429133“. Cambridge Structural Database: Access Structures. Cambridge Crystallographic Data Centre. Посетено на 2022-02-09.
  8. ↑ 8,0 8,1 Предлошка:Cotton&Wilkinson6th
  9. ↑ Bulten E.J. (1975). „A convenient synthesis of (C1-C18) alkyltin tribromides“. Journal of Organometallic Chemistry. 97 (1): 167–172. doi:10.1016/S0022-328X(00)89463-2. hdl:1874/15985.
  10. ↑ Chung Chun Hsu; R. A. Geanangel (1977). „Synthesis and studies of trimethylamine adducts with tin(II) halides“. Inorg. Chem. 16 (1): 2529–2534. doi:10.1021/ic50176a022. Занемарен непознатиот параметар |name-list-style= (help)
  11. ↑ Chung Chun Hsu; R. A. Geanangel (1980). „Donor and acceptor behavior of divalent tin compounds“. Inorg. Chem. 19 (1): 110–119. doi:10.1021/ic50203a024. Занемарен непознатиот параметар |name-list-style= (help)