Калај(II) флуорид

Калај(II) флуорид

     Sn2+;      F−
Назив според МСЧПХ
Tin(II) fluoride
Други називи

Калај флуорид

Назнаки
7783-47-3 Ок
3Д-модел (Jmol) Слика
PubChem 24550
RTECS-бр. XQ3450000
UNII 3FTR44B32Q Ок
ОН-бр. 3288
Својства
Хемиска формула
Моларна маса 0 g mol−1
Изглед безбојан цврста супстанца
Густина 4.57 g/cm3
Точка на топење
Точка на вриење
31 g/100 mL (0 °C);
35 g/100 mL (20 °C);
78.5 g.100 mL (106 °C)
Растворливост растворливо во КOH, KF;
занемарлива растворливост во етанол, диетил етер, хлороформ
Структура
Кристална структура mS48
C2/c, No. 15
Pharmacology
ATC код A01AA04
Опасност
NFPA 704
2
0
0
Температура на запалување Non-flammable
Безбедносен лист ICSC 0860
Слични супстанци
Други анјони Калај(II) хлорид,
Калај(II) бромид,
Калај(II) јодид
Други катјони Германиум тетрафлуорид,
Калај тетрафлуорид,
Олово(II) флуорид
Дополнителни податоци
 Ок(што е ова?)  (провери)
Освен ако не е поинаку укажано, податоците се однесуваат на материјалите во нивната стандардна состојба (25 °C, 100 kPa)
Наводи

Калај(II) флуорид, вообичаено комерцијално познат како калај флуорид[1][2] (од латинскиот stannum, „калај“), е хемиско соединение со формулата SnF2. Тоа е безбоен цврст материјал кој се користи како состојка во пастите за заби.

Придобивки за оралното здравје

[уреди | уреди извор]

Калај флуорид бил воведен како алтернатива на натриум флуорид за спречување на кариес (расипување на забите). За таа цел го вовеле Џозеф Мулер и Вилијам Небергал. Како признание за нивната иновација, биле примени во Куќата на славните пронаоѓачи.[1]

Флуоридот во калиум флуоридот помага да се конвертира калциум минералот апатит во забите во флуорапатит, што ја прави забната глеѓ поотпорна на напади на киселина генерирани од бактерии.[3] Калциумот присутен во плакот и плунката реагира со флуорид за да формира калциум флуорид на површината на забот; со текот на времето, овој калциум флуорид се раствора за да дозволи јоните на калциум и флуорид да комуницираат со забот и да формираат апатит што содржи флуор во структурата на забот.[4] Оваа хемиска реакција ја инхибира деминерализацијата и може да промовира реминерализација на расипувањето на забите. Добиениот апатит што содржи флуор е понерастворлив и поотпорен на киселина и расипување на забите.[4]

Покрај флуорот, јонот на калајот има придобивки за оралното здравје кога се наоѓа во паста за заби. При слични концентрации на флуорид, пастите за заби кои содржат калај флуорид се покажале како поефикасни од пастите за заби кои содржат натриум флуорид за намалување на инциденцата на забен кариес и забна ерозија,[5][6][7][8][9] како и намалување на гингивитисот.[10][11][12][13][14] Некои пасти за заби што содржат калиум флуорид, исто така, содржат состојки кои овозможуваат подобро отстранување на дамки.[15][16] Стабилизираните формулации на калај флуорид овозможуваат поголема биорасположивост на јонот на калајот и флуоридот, зголемувајќи ги нивните придобивки за оралното здравје.[17][18] Систематски преглед открил дека стабилизираните пасти за заби што содржат флуор имаат позитивен ефект врз намалувањето на наслагите, гингивитисот и боењето, со значително намалување на калкулусот и халитозата (лош здив) во споредба со другите пасти за заби.[16] Специфичната формулација на стабилизирани пасти за заби со флуор покажале супериорна заштита од забна ерозија и хиперсензитивност на дентинот во споредба со другите пасти за заби кои содржат флуор и без флуор.[19]

Калај флуоридот некогаш се користел под трговското име Флуористан во оригиналната формулација на брендот за паста за заби Crest, иако подоцна бил заменет со натриум монофлуорофосфат под трговското име Флуористат. Стабилизираниот калај флуорид сега е активната состојка во пастата за заби од брендот Crest/Oral B Pro-Health. Иако претходно била покрената загриженост дека калај флуорид може да предизвика дамки на забите, тоа може да се избегне со правилно четкање и со користење на стабилизирана паста за заби со стабилизиран флуор.[15][16] Секое боење со калај флуорид, што се јавува поради неправилно четкање, не е трајно, а Crest/Oral B Pro-Health наведува дека неговата конкретна формулација е отпорна на боење.

Добивање

[уреди | уреди извор]

SnF2 може да се подготви со испарување на раствор од SnO во 40%HF.[20]

SnO + 2 HF → SnF2 + H2O

Водни раствори

[уреди | уреди извор]

Лесно растворлив во вода, SnF2 се хидролизира. При мала концентрација формира видови како што се SnOH+, Sn(OH)2 и Sn(OH)3−. При повисоки концентрации, се формираат претежно полинуклеарни видови, вклучувајќи Sn2(OH)22+ и Sn3(OH)42+.[21] AВодните раствори лесно се оксидираат и формираат нерастворливи талози на SnIV, кои се неефикасни како дентална профилактика.[22] Студиите за оксидација користејќи спектроскопија на Мосбауер на замрзнати примероци сугерираат дека О2 е оксидирачки вид.[23]

Луисова киселина

[уреди | уреди извор]

SnF2 aделува како Луисова киселина. На пример, формира комплекс 1:1 (CH3)3NSnF2 и комплекс 2:1 [(CH3)3N]2SnF2 со триметиламин,[24] и 1:1 комплекс со диметилсулфоксид, (CH3)2SO·SnF2.[25] Во растворите што го содржат флуоридниот јон, F−, тој ги формира флуоридните комплекси SnF3−, Sn2F5−, and SnF2(OH2).[26] Кристализацијата од воден раствор кој содржи NaF произведува соединенија кои содржат полинуклеарни анјони, на пр. NaSn2F5 или Na4Sn3F10 во зависност од условите на реакцијата, наместо NaSnF3.[20] Соединението NaSnF3, го содржи пирамидалниот SnF3− анјон и може да се произведе од пиридин-воден раствор.[27] Други соединенија што ја содржат пирамидалниот SnF3−анјон се познати, како на пр. Ca(SnF
3)
2.[28]

Редукциски својства

[уреди | уреди извор]

SnF2 е редукциско средство, со стандарден потенцијал за намалување на Eo (SnIV/ SnII) = +0.15V. Растворите во HF лесно се оксидираат со голем број оксидирачки агенси (O2, SO2 or F2) за да се формира мешано-валентното соединение Sn3F8 (кои содржат SnII и SnIV и не Sn–Sn врски).[20]

Структура

[уреди | уреди извор]

Моноклиничката форма содржи тетрамери, Sn4F8, каде што постојат две различни координациски средини за атомите на Sn. Во секој случај, има три најблиски соседи, со Sn на врвот на тригоналната пирамида и единствениот пар електрони стерилно активни.[29] Други пријавени форми имаат структура GeF2 и парателлурит..[29]

Moлекуларен SnF2

[уреди | уреди извор]

Под парен притисок, SnF2 формира мономери, димери и тримери.[26] Мономерниот SnF2 е нелинеарна молекула со должина на врската Sn−F од 206 pm.[26] Комплекси на SnF2, понекогаш се нарекува дифлуоростаннилен, со алкин и ароматични соединенија депонирани во матрица на аргон на 12 К.[30][31]

Безбедност

[уреди | уреди извор]

Калај флуоридот може да предизвика црвенило и иритација доколку се вдиши или дојде во контакт со очите. Ако се проголта, може да предизвика абдоминални болки и шок.[32] Можни се ретки, но сериозни алергиски реакции; симптомите вклучуваат чешање, оток и отежнато дишење. Одредени формулации на штан флуорид во стоматолошки производи може да предизвикаат благо обезбојување на забите; ова не е трајно и може да се отстрани со четкање, или може да се спречи со користење на стабилизирана паста за заби со стабилизиран флуор.[15][16][33]

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ 1,0 1,1 National Inventors Hall of Fame. "National Inventors Hall of Fame Announces 2019 Inductees at CES". Соопштение за печат.
  2. ↑ „Latin Names Variable Charge Metals“. Nobel.SCAS.BCIT.ca/. British Columbia Institute of Technology Chemistry Department. Архивирано од изворникот на 2020-07-22. Посетено на 16 June 2013.
  3. ↑ Groeneveld, A.; Purdell-Lewis, D. J.; Arends, J. (1976). „Remineralization of artificial caries lesions by stannous fluoride“. Caries Research. 10 (3): 189–200. doi:10.1159/000260201. ISSN 0008-6568. PMID 1063601.
  4. ↑ 4,0 4,1 Lussi, Adrian; Hellwig, Elmar; Klimek, Joachim (2012). „Fluorides - mode of action and recommendations for use“. Schweizer Monatsschrift für Zahnmedizin = Revue Mensuelle Suisse d'Odonto-Stomatologie = Rivista Mensile Svizzera di Odontologia e Stomatologia. 122 (11): 1030–1042. ISSN 0256-2855. PMID 23192605.
  5. ↑ West, N. X.; He, T.; Macdonald, E. L.; Seong, J.; Hellin, N.; Barker, M. L.; Eversole, S. L. (March 2017). „Erosion protection benefits of stabilized SnF2 dentifrice versus an arginine–sodium monofluorophosphate dentifrice: results from in vitro and in situ clinical studies“. Clinical Oral Investigations (англиски). 21 (2): 533–540. doi:10.1007/s00784-016-1905-1. ISSN 1432-6981. PMC 5318474. PMID 27477786.
  6. ↑ Ganss, C.; Lussi, A.; Grunau, O.; Klimek, J.; Schlueter, N. (2011). „Conventional and Anti-Erosion Fluoride Toothpastes: Effect on Enamel Erosion and Erosion-Abrasion“. Caries Research (англиски). 45 (6): 581–589. doi:10.1159/000334318. ISSN 0008-6568. PMID 22156703. S2CID 45156274.
  7. ↑ West, Nicola X.; He, Tao; Hellin, Nikki; Claydon, Nicholas; Seong, Joon; Macdonald, Emma; Farrell, Svetlana; Eusebio, Rachelle; Wilberg, Aneta (August 2019). „Randomized in situ clinical trial evaluating erosion protection efficacy of a 0.454% stannous fluoride dentifrice“. International Journal of Dental Hygiene (англиски). 17 (3): 261–267. doi:10.1111/idh.12379. ISSN 1601-5029. PMC 6850309. PMID 30556372.
  8. ↑ Zhao, X.; He, T.; He, Y.; Chen, H. (2020-02-12). „Efficacy of a Stannous-containing Dentifrice for Protecting Against Combined Erosive and Abrasive Tooth Wear In Situ“. Oral Health and Preventive Dentistry. 18 (1): 619–624. doi:10.3290/j.ohpd.a44926. PMID 32700515.
  9. ↑ Stookey, G.K.; Mau, M.S.; Isaacs, R.L.; Gonzalez-Gierbolini, C.; Bartizek, R.D.; Biesbrock, A.R. (2004). „The Relative Anticaries Effectiveness of Three Fluoride-Containing Dentifrices in Puerto Rico“. Caries Research (англиски). 38 (6): 542–550. doi:10.1159/000080584. ISSN 0008-6568. PMID 15528909. S2CID 489634.
  10. ↑ Parkinson, C. R.; Milleman, K. R.; Milleman, J. L. (2020-03-26). „Gingivitis efficacy of a 0.454% w/w stannous fluoride dentifrice: a 24-week randomized controlled trial“. BMC Oral Health. 20 (1): 89. doi:10.1186/s12903-020-01079-6. ISSN 1472-6831. PMC 7098169. PMID 32216778.
  11. ↑ Hu, Deyu; Li, Xue; Liu, Hongchun; Mateo, Luis R.; Sabharwal, Amarpreet; Xu, Guofeng; Szewczyk, Gregory; Ryan, Maria; Zhang, Yun-Po (April 2019). „Evaluation of a stabilized stannous fluoride dentifrice on dental plaque and gingivitis in a randomized controlled trial with 6-month follow-up“. The Journal of the American Dental Association. 150 (4): S32–S37. doi:10.1016/j.adaj.2019.01.005. ISSN 0002-8177. PMID 30797257. S2CID 73488958.
  12. ↑ Mankodi, Suru; Bartizek, Robert D.; Winston, J. Leslie; Biesbrock, Aaron R.; McClanahan, Stephen F.; He, Tao (2005). „Anti-gingivitis efficacy of a stabilized 0.454% stannous fluoride/sodium hexametaphosphate dentifrice“. Journal of Clinical Periodontology (англиски). 32 (1): 75–80. doi:10.1111/j.1600-051X.2004.00639.x. ISSN 1600-051X. PMID 15642062.
  13. ↑ Archila, Luis; Bartizek, Robert D.; Winston, J. Leslie; Biesbrock, Aaron R.; McClanahan, Stephen F.; He, Tao (2004). „The Comparative Efficacy of Stabilized Stannous Fluoride/Sodium Hexametaphosphate Dentifrice and Sodium Fluoride/Triclosan/Copolymer Dentifrice for the Control of Gingivitis: A 6-Month Randomized Clinical Study“. Journal of Periodontology (англиски). 75 (12): 1592–1599. doi:10.1902/jop.2004.75.12.1592. ISSN 1943-3670. PMID 15732859.
  14. ↑ Clark-Perry, Danielle; Levin, Liran (December 2020). „Comparison of new formulas of stannous fluoride toothpastes with other commercially available fluoridated toothpastes: A systematic review and meta-analysis of randomised controlled trials“. International Dental Journal (англиски). 70 (6): 418–426. doi:10.1111/idj.12588. PMC 9379195 Проверете ја вредноста |pmc= (help). PMID 32621315. S2CID 220336087.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 He, Tao; Baker, Robert; Bartizek, Robert D.; Biesbrock, Aaron R.; Chaves, Eros; Terézhalmy, Geza (2007). „Extrinsic stain removal efficacy of a stannous fluoride dentifrice with sodium hexametaphosphate“. The Journal of Clinical Dentistry. 18 (1): 7–11. ISSN 0895-8831. PMID 17410949.
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 Johannsen, A.; Emilson, C.-G.; Johannsen, G.; Konradsson, K.; Lingström, P.; Ramberg, P. (December 2019). „Effects of stabilized stannous fluoride dentifrice on dental calculus, dental plaque, gingivitis, halitosis and stain: A systematic review“. Heliyon. 5 (12): e02850. doi:10.1016/j.heliyon.2019.e02850. ISSN 2405-8440. PMC 6909063. PMID 31872105.
  17. ↑ White, D. J. (1995). „A "return" to stannous fluoride dentifrices“. The Journal of Clinical Dentistry. 6 Spec No: 29–36. ISSN 0895-8831. PMID 8593190.
  18. ↑ Tinanoff, N. (1995). „Progress regarding the use of stannous fluoride in clinical dentistry“. The Journal of Clinical Dentistry. 6 Spec No: 37–40. ISSN 0895-8831. PMID 8593191.
  19. ↑ West, Nicola X.; He, Tao; Zou, Yuanshu; DiGennaro, Joe; Biesbrock, Aaron; Davies, Maria (February 2021). „Bioavailable gluconate chelated stannous fluoride toothpaste meta-analyses: Effects on dentine hypersensitivity and enamel erosion“. Journal of Dentistry. 105: 103566. doi:10.1016/j.jdent.2020.103566. ISSN 1879-176X. PMID 33383100 Проверете ја вредноста |pmid= (help). S2CID 229940161.
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2. изд.). Butterworth-Heinemann. ISBN 0080379419.
  21. ↑ Séby F., Potin-Gautier M., Giffaut E., Donard O. F. X.; Potin-Gautier; Giffaut; Donard (2001). „A critical review of thermodynamic data for inorganic tin species“. Geochimica et Cosmochimica Acta. 65 (18): 3041–3053. Bibcode:2001GeCoA..65.3041S. doi:10.1016/S0016-7037(01)00645-7.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
  22. ↑ David B. Troy, 2005, Remington: The Science and Practice of Pharmacy, Lippincott Williams & Wilkins, ISBN 0-7817-4673-6, ISBN 978-0-7817-4673-1
  23. ↑ Denes G; Lazanas G.; Lazanas (1994). „Oxidation of SnF2 stannous fluoride in aqueous solutions“. Hyperfine Interactions. 90 (1): 435–439. Bibcode:1994HyInt..90..435D. doi:10.1007/BF02069152. S2CID 96184099.
  24. ↑ Chung Chun Hsu; R. A. Geanangel (1977). „Synthesis and studies of trimethylamine adducts with tin(II) halides“. Inorg. Chem. 16 (1): 2529–2534. doi:10.1021/ic50176a022. Занемарен непознатиот параметар |name-list-style= (help)
  25. ↑ Chung Chun Hsu; R. A. Geanangel (1980). „Donor and acceptor behavior of divalent tin compounds“. Inorg. Chem. 19 (1): 110–119. doi:10.1021/ic50203a024. Занемарен непознатиот параметар |name-list-style= (help)
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 Egon Wiberg, Arnold Frederick Holleman (2001) Inorganic Chemistry, Elsevier ISBN 0-12-352651-5.
  27. ↑ Salami T. O., Zavalij P. Y. and Oliver S. R. J. (2004). „Synthesis and crystal structure of two tin fluoride materials: NaSnF3 (BING-12) and Sn3F3PO4“. Journal of Solid State Chemistry. 177 (3): 800–805. Bibcode:2004JSSCh.177..800S. doi:10.1016/j.jssc.2003.09.013.
  28. ↑ Kokunov Y. V.; Detkov D. G.; Gorbunova Yu. E.; Ershova M. M.; Mikhailov Yu. N. (2001). „Synthesis and Crystal Structure of Calcium Trifluorostannate(II)“. Doklady Chemistry. 376 (4–6): 52–54. doi:10.1023/A:1018855109716. S2CID 91430538.
  29. ↑ 29,0 29,1 Wells A.F. (1984) Structural Inorganic Chemistry 5th edition Oxford Science Publications ISBN 0-19-855370-6
  30. ↑ S. E. Boganov, V. I. Faustov, M. P. Egorov and O. M. Nefedov (1994). „Matrix IR spectra and quantum chemical studies of the reaction between difluorostannylene and hept-1-yne. The first direct observation of a carbene analog π-complex with alkyne“. Russian Chemical Bulletin. 43 (1): 47–49. doi:10.1007/BF00699133. S2CID 97064510.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
  31. ↑ S. E. Boganov, M. P. Egorov and O. M. Nefedov (1999). „Study of complexation between difluorostannylene and aromatics by matrix IR spectroscopy“. Russian Chemical Bulletin. 48 (1): 98–103. doi:10.1007/BF02494408. S2CID 94004320.
  32. ↑ „Stannous fluoride (International Chemical Safety Cards: 0860)“. International Labour Organization. Посетено на June 21, 2021.
  33. ↑ „Stannous Fluoride-Dental“. WebMD. Посетено на March 11, 2014.