Кантo а теноре
Кантo а теноре е стил на полифоно народно пеење карактеристичен за островот Сардинија (втор по големина остров во Италија), особено за регионот Барбагија, иако некои други подрегиони на Сардинија носат примери за таква традиција.
Во 2005 година, УНЕСКО го прогласил канто а теноре да биде пример за нематеријално културно наследство.[1]
Етимологија
[уреди | уреди извор]Зборот теноре не треба да се меша со зборот „тенор“ како едноставен опис на вокалниот регистар; се однесува на вистинскиот стил на народното пеење и се разликува од другите слични стилови наречени со различни имиња на различни места на островот.
Во регионот Барбагија на островот Сардинија, постојат два различни стила на полифоно пеење:кункорду , обично форма на света музика, испеана со редовни гласови и теноре, обично форма на профана музика, означена со употреба на призвук пеење.
Техника
[уреди | уреди извор].jpg)
Канто а теноре традиционално практикуваат групи од четири машки пејачи кои стојат во тесен круг.[1]
Соло гласот започнува монодична вокална линија, а потоа му се придружуваат и другите додека тој им укажува да се приклучат.
Традиција
[уреди | уреди извор]
Иако во денешно време канто а теноре се изведува само од мажи, остануваат сеќавањата на времето каде што настапувале и женски групи, следејќи ја матријархалната традиција на Сардинија.
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ 1,0 1,1 „Canto a tenore, Sardinian pastoral songs“. UNESCO. Посетено на 13 June 2017.
- Macchiarella, Ignazio (1990). „La polivocalità di tradizione orale in Italia“. "Le tradizioni popolari in Italia; canti e musiche popolari" a cura di Roberto Leydi. Milano: Electa. ISBN 8843532464.
- Mercurio, Paolo (2001). Dialogo del Canto a Tenore. Solinas, Nuoro.
- Sassu, P. (1978). La musica sarda. Milano: 3 LPs and booklet, Albatros VPA 8150-52. Cited in Macchiarella (1990).
- Mercurio, Paolo (2014). Introduzione alla Musica Sarda. Narcissus, Milano. ISBN 9788868850135.