Кул Земја 50

Кул Земја 50 (исто така познат како кул земја ) е план развиен од Јапонија за намалување на глобалните стакленички гасови за 50% до 2050 година, што беше дискутирано на 34-от самит на Г8. Кул Земја 50 се планира да биде рамка која ќе продолжи кон целите наведени во Протоколите од Кјото. Овој план вклучувал три предлози: долгорочна стратегија, среднорочна стратегија и започнување национална кампања за постигнување на целта на Протоколот од Кјото.[1]

Планот првпат бил предложен на 24 мај 2007 година, на меѓународна конференција наречена Азиска иднина[2] и бил инициран од јапонскиот премиер Шинзо Абе.[2][3] Целта на програмата е да ги намали моменталните глобални емисии на стаклена градина за 50% до 2050 година.[2] Целта за намалување била насочена особено кон најголемите земји што емитуваат стакленички гасови, САД, Кина, Јапонија и Индија.Исто така, за главните емитери на стакленички гасови да создадат рамка за намалување.[4] Кул Земја има за цел да ги намали емисиите на стакленички гасови преку подобрување на технологијата во енергетските полиња.[5] Главна цел на Кул Земја е да промовира економски просперитет преку зелена технологија и да ја поттикне политичката стабилност на домашен и меѓународен план.[6]

Предлози

[уреди | уреди извор]

Предлозите на оваа програма вклучуваат:

  1. Долгорочна стратегија за глобално намалување на емисиите на стакленички гасови.
  2. Предложување на три принципи за воспоставување меѓународна рамка за справување со глобалното затоплување од 2013 година наваму.
  3. Да се започне национална кампања за да се осигура дека Јапонија ќе ја постигне целта на Протоколот од Кјото.[7]
Висока печка

Покрај тоа, предлогот има за цел да постигне технолошки напредок во:

  • Производство на енергија на јаглен со нула емисии.
  • Реактори за производство на нуклеарна енергија.
  • Технологија за високоефикасно и евтино производство на соларна енергија.
  • Технологија за употреба на водород.
  • Технологија со ултра висока енергетска ефикасност.[5]

Курс 50

[уреди | уреди извор]

Курс 50 е стратегија за намалување на емисиите на CO2 за 30%. Целта на Курсот 50 е да се потиснат емисиите CO2 од високите печки и да се зароби гасот од високите печки.[8] Целта е да се постигне намалување до 2030 година.[8] Првата фаза на програмите била иницирана во 2008 година и е финансирана од Организацијата за развој на нова енергија и индустриска технологија. Првичниот буџет бил приближно 10 милијарди јени.[8] Курсот 50 ги охрабрува иновациите во технологијата кон поефикасни полимери за зафаќање на CO2, како и намалување на температурата и подобрена ефикасност на високите печки во индустријата за челик.[9]

Соларни

[уреди | уреди извор]
Соларни панели

Јапонија со програмата Кул Земја ја проширува својата индустрија за соларна енергија, нудејќи субвенции за подобрување на инфраструктурата на соларна енергија. Главната цел на истражувањето е да се постигне евтина соларна ќелија со висока ефикасност која ќе нуди ефикасност на конверзија од 40%.[10]

Моќта на водород

[уреди | уреди извор]
Водородна ќелија

Во 2009 година, Јапонија опремила над 100.000 домови со горивни ќелии на водород, подобрувајќи ја инфраструктурата на водород.[11]

Енергетска ефикасна технологија

[уреди | уреди извор]

Новиот развој на Светлечка диода светилки кои користат сина и бела светлина ја подобриле ефикасноста за над 25% од 2008 година.[12] Употребата на СерДес рутери технологија која има способност да го намали енергетскиот отпад од рутерите за над 50%.[13]

Поврзано

[уреди | уреди извор]

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ Invitation to "Cool Earth 50"
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Kikkawa, Takeo. Japan’s Contribution to Cool Earth. Technical Report. Tokio: Graduate School of Commerce and Management Center for Japanese Business Studies, Hitotsubashi University, 2009.
  3. ↑ „Cool Earth 50“. Архивирано од изворникот на 2013-11-05. Посетено на 2024-04-18.
  4. ↑ Hamasaki, Hiroshi, and Tatsuyoshi Saijo. Designing Post-Kyoto Institutions: From the Reduction Rate to the Emissions Amount. mimeo, 2008.
  5. ↑ 5,0 5,1 „MOFA: New Proposal on Climate Change, "Cool Earth 50"“. www.mofa.go.jp. Посетено на 2016-12-15.
  6. ↑ Okano-Heijmans, Maaike. "Japan's ‘green’economic diplomacy: environmental and energy technology and foreign relations." The Pacific Review 25.3 (2012): 339-364.
  7. ↑ „Speeches and Statements by Prime Minister Shinzo Abe“. japan.kantei.go.jp. Посетено на 2016-12-15.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Tonomura, Shigeaki. "Outline Of Course 50." Energy Procedia 37.GHGT-11 Proceedings of the 11th International Conference on Greenhouse Gas Control Technologies, 18–22 November 2012, Kyoto, Japan (2013): 7160-7167. ScienceDirect. Web. 14 Dec. 2016.
  9. ↑ Hayashi, Mikihiro, and Tomohiro Mimura. "Steel Industries in Japan Achieve Most Efficient Energy Cut-off Chemical Absorption Process for Carbon Dioxide Capture from Blast Furnace Gas." Energy Procedia 37 (2013): 7134-7138.
  10. ↑ Lewis, Joanna, Amber Sharick, and Tian Tian. "International motivations for solar photovoltaic market support: findings from the United States, Japan, Germany and Spain." Prepared for the center for resource solutions and the energy foundation china sustainable energy, program (2009).
  11. ↑ „Japan eyes Hydrogen Future“. www.renewableenergyworld.com. Посетено на 2016-12-16.
  12. ↑ Su, Shi‐Jian, et al. "Highly efficient organic blue‐and white‐light‐emitting devices having a carrier‐and exciton‐confining structure for reduced efficiency roll‐off." Advanced Materials 20.21 (2008): 4189-4194.
  13. ↑ Yamada, Masaki, et al. "Power efficient approach and performance control for routers." 2009 IEEE International Conference on Communications Workshops. IEEE, 2009.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]