Неколку автентични извори, преживеани од средниот век, со изразено мислење на самите големи војводи на Литванија покажуваат дека Литванците (основачите, владетелите на Литванија од династијата Гедиминиди) се оние кои зборувале старо литвански и потекнуваат од културните региони на Аукштаитија и Жемаитија, додека нивните источни соседи биле Русите (Рутенците):
Литвините се мала етничка група во областа на средноточната река Десна (северна Украина). Етнографските или културните студии за Литвините се слабо забележани и се проследени до почетокот на 18 век.[2] Поетот-монах Климентиј Зиновијив кој објавил неколку културни студии забележал дека Литвините, можеби по постара паганска традиција, работеле во недела и одмарале во петок.[2][3] Повеќе белешки за Литвините биле дадени на крајот на 18 век од историчарите на Руското Царство Афанасиј (Опанас) Шафонски и Јаков Маркович.[2] Според Маркович, Литвините се регионална групација како што се Гаскоњите во Франција или Швабите во Германија.[2][4]
Името Литвин (Литвјак) го должи своето потекло на политичките фактори и е демоним (политоним) што се однесува на Големо Кнежевство Литванија.[2] Литвините во регионот Чернихив (Черниговска Област) се нарекуваат себеси Руски, но не Москали или Кацапи.[2] Тие сметаат дека терминот Литвин е погрден.[2] Според пописот од 2001 година, во Украина имало 22 Литвини.[5]
Од распаѓањето на Советскиот Сојуз во 1991 година,[6] терминот „Литвин“ бил усвоен од некои белоруски националисти за да го прогласат Големото Кнежевство Литванија како белоруско.[7] Ова е алтернатива на демонимот „Белоруси“ кој потекнува од Бела Русија и, според тоа, имплицира дека е некако помал од Големата Русија.[7] Белорусите како професорот по провинциска училишна литература Микола Јермалович и Виктор Верас тврдат дека Големото Кнежевство било Белоруси и дека современите Литванци се „историски Самогијци“ (терминот Самогитија се преведува како Низини на Литванија) кои, иако биле „не Литванци“, некако успеале да си го узурпираат името „Литванија“. Со други зборови, овие писатели за разлика од литванските лингвисти тврдат дека современите Белоруси се „вистинските Литванци“ наведени во историските текстови, а не „модерни Литванци“. Оваа теорија се смета за недокажана и не е прифатена од страна на историчарите.[6][8] За време на пописот во 2009 година, 66 лица се идентификувале како Литвини во Белорусија.[9]
↑ЛітвіныАрхивирано на 1 април 2009 г. // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 2 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш.Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. С. 206—208.
↑Artifacts of Ukrainian-Ruthenian language and literature / Shevchenko Scientific Society Archaeographic Commission. - Lviv, 1912. - Vol.7. - p.72. (Пам'ятки українсько-руської мови і літератури / Видає археографічна комісія НТШ. - Львів, 1912. - Т.VII. - С.72. )
↑Markovych, Ya. Notes about Malorossiya its residents and literary works. - In Saint Petersburg, 1798. (Маркович Я. Записки о Малороссии, ее жителях и произведениях. - В Санкт-Петербурге, 1798.)