Луња (Чајковски)
Луња, постхумно дело бр. 76, ― увертира (во контекст на симфониска поема) во Е-мол, компонирана од Пјотр Илич Чајковски околу јуни и август 1864 година. Делото било вдахнато од драмата „Луња“ на рускиот драматург Александр Островски. Истата претстава ја вдахнала и операта „Ката Кабанова“ на Леош Јаначек.
Историја
[уреди | уреди извор]Луња било првото значајно дело на Чајковски за оркестар, напишано кога имал само 24 години. Летото го поминувал во семејниот имот на принцот Алексеј Василиевич Голицин во Тростинец, во близина на Харков во Украина, и ја напишал увертирата како вежба за одмор. Тој не ја сметал за достојна за објавување и никогаш не била изведена во неговиот живот. Ова мислење можеби било под влијание на Антон Рубинштајн, кој не ја одобрувал, и на Херман Ларош, кој рекол дека претставува „музеј на антимузички љубопитности“.[1]
Во летото 1865-1866 година, Чајковски го преработил отворањето на делото како Концертна увертира во Ц-мол. Ова исто така не било изведено или објавено за време на животот на Чајковски.
Луња за прв пат била изведена, постхумно, во Санкт Петербург на 7 март 1896 година, под диригентство на Александар Глазунов. Објавена била од Митрофан Бељаев, како Оп. 76.
Делот „Поко Мено Мосо“ од делото се користи и како главна тема за вториот став од неговата Симфонија бр. 1 во Г-мол „Зимски соништа“.
Концертната увертира во Ц-мол ја доживеала својата прва изведба дури во 1931 година, во Воронеж, под диригентската палка на Константин Сараџев.[2]
Наводи
[уреди | уреди извор]
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]- [[scores:Category:{{{id}}}|Слободни партитури од The Storm, Op.76]] од проектот „Меѓународна библиотека на партитури“
- Tchaikovsky Research
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
