Малотино

Малотино
Панорамски поглед на раштрканото село Малотино
Малотино Местоположба на Малотино во Македонија Малотино на карта
Координати 42°17′3″N 21°55′40″E / 42.28417° СГШ; 21.92778° ИГД / 42.28417; 21.92778
Регион	Североисточен
Општина	Старо Нагоричане
Област	Козјачија
Население	10 жит. (поп. 2021)[1]
Пошт. бр.	1302
Повик. бр.	031
Шифра на КО	17061
Надм. вис.	600-840 м
Слава	Ѓурѓовден
Малотино на општинската карта Атарот на Малотино во рамките на општината
Малотино на Ризницата

Малотино — село во Општина Старо Нагоричане, во областа Козјачија, во околината на градот Куманово.

Географија и местоположба

Населбата се наоѓа во областа Козјачија, во крајниот североисточен дел на територијата на Општина Старо Нагоричане, чиј атар се допира со државната граница со Србија. Селото е раштркано и има планински карактер, чии маала се издигаат на надморска височина од 600 до 840 метри.^[2] Од градот Куманово селото е оддалечено 36 километри.^[2]

Куќите на ова село се наоѓаат десно од Бистрица, притока на Пчиња. Селото е сместено на падините на планината Козјак. Околни села се: Рамно, Враготурце и Кокино.^[3]

Атарот зафаќа површина од 10,4 км². На него преовладуваат пасиштата на површина од 528 хектари, на обработливото земјиште отпаѓаат 260 хектари, а на шумите 192 хектари.^[2]

Малотино е село од разбиен тип. Постојат осум маала во селото: Дералско (7 к.), Горно (5 к.), Лецинска (4 к.), Џикарска (3 к.), Додинско (3 к.), Долно (10 к.), Деда Анско (2 к.) и Циганско (1 к.). Во најголем дел, во маалата живеат роднински поврзани домаќинства.^[3]

Историја

Во Малотино се сретнуваат остатоци од различни епохи. Постојат гробишта, кои не биле на денешните жители. Овие гробови од страна на жителите се нарекувани „римски“.^[3]

Народната традиција наведува дека на денешното село во турско време било „пустелија“. На целиот атар преовладувала дабова шума. Подоцна дошле денешните родови и почнале да ја сечат шумата, за да направат простор за нивните куќи, ниви и пасишта.^[3]

Во текот на основањето, селото имало 6-7 куќи, крај коритото на Бистрица.^[3]

Во XIX век, Малотино било христијанско село во рамките на Кумановската каза на Отоманското Царство.

Стопанство

Во основа, селото има полјоделско-сточарска функција.^[2]

Население

Население во минатото

Година Нас. ±% 1948 466 —     1953 339 −27.3% 1961 317 −6.5% 1971 219 −30.9% 1981 92 −58.0%	Година Нас. ±% 1991 65 −29.3% 1994 64 −1.5% 2002 37 −42.2% 2021 10 −73.0%

Според податоците на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) од 1900 година, во селото Малотино имало 440 жители.^[4] По податоците на секретарот на Бугарската егзархија, Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Малотино имало 544 жители.^[5]

Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 350 Македонци.^[6]

Малотино во 1961 година имало 317 жители, од кои 313 биле Македонци, тројца Срби и еден Албанец, а во 1994 година селото преминало во мала населба со 64 жители, од кои 58 биле Македонци и шест жители Срби.^[2]

Според пописот од 2002 година, во селото Малотино имало 37 жители, од кои 33 Македонци и 4 Срби.^[7]

Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 10 жители, од кои 5 Македонци, 2 Срби и 3 лица без податоци.^[8]

Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:

Година	1900	1905	1948	1953	1961	1971	1981	1991	1994	2002	2021
Население	440	544	466	339	317	219	92	65	64	37	10

Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.^[9]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.^[10]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.^[11]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.^[12]

Родови

Во Малотино живеат следниве родови: Деда Анци или Тренчинци (2 к.), едни од основачите на селото, дојдени од Бабуна, Велешко, живеат во посебно маало; Додинци (5 к.), едни од основачите на селото, живеат во посебно маало; Џикарци или Грци (3 к.), едни од основачите на селото, живеат во посебно маало; Лецини (4 к.), едни од основачите на селото, живеат во посебно маало; Беговци (4 к.), Петковски (4 к.) и Станојковски или Дураци (1 к.), сместени во маалото Дералци, првиот и вториот сој не знаат од каде се доселени, додека третиот род е доселен од селото Дурачка Река, Кривопаланечко; Горномаалци (5 к.); Долномаалци (10 к.). Сите родови слават Свети Архангел, освен Додинци, кои слават Свети Никола, и родот Грци кои слават Свети Ѓорѓи.^[3]

Православните Роми^[13] или Ѓорѓовци имале 1 домаќинство, крај Бистрица од десната страна. Ромите се стари жители на селото,^[3] но според последните државни пописи, во селото повеќе нема ниеден жител од ромска националност.^[7]

Самоуправа и политика

Селото влегува во рамките на Општина Старо Нагоричане, една од малкуте општини кои не биле изменети со новата територијална поделба на Македонија во 2004 година. Во периодот од 1996-2004 година, селото било во рамките на некогашната Општина Старо Нагоричане.

Во периодот 1950-1952, селото било седиште на некогашната општина Малотино, во која влегувале селата Малотино и М’гленце.

Во периодот 1952-1955, селото било дел од тогашната општина Жегљане, во која покрај селото Малотино се наоѓале и селата Враготурце, Врачевце, Драгоманце, Карловце, Коинце, Кокино, М’гленце, Пелинце, Пузајка и Степанце.

Во периодот 1955-1965, селото се наоѓало во некогашната општина Старо Нагоричане.

Во периодот 1965-1996 година, селото се наоѓало во рамките на големата Општина Куманово.

Редовни настани

• Ѓурѓовден — главна селска слава

Иселеништво

Особено иселување на жителите од селото започнало по Втората светска војна во кумановските села, но и во градот Куманово.^[3]

Галерија

• 
• 
• 

Наводи

1. „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
2. Панов, Митко (1998). Енциклопедија на селата во Република Македонија (PDF). Скопје: Патрија. стр. 190. Посетено на 3 мај 2017.
3. Трифуноски, Јован (1974). Кумановска област. Скопје.
4. Васил К’нчов. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900, стр. 216.
5. D.M.Brancoff. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, р. 128-129.
6. „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
7. „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 20 март 2017.
8. „Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“
9. К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
10. Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
11. „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
12. „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
13. Во книгата на авторот се наречени „Цигани“

Надворешни врски

• Малотино на Ризницата ^?