Миравци

Миравци
Поглед на селото Миравци
Миравци Местоположба на Миравци во Македонија Миравци на карта
Координати 41°18′28″N 22°26′5″E / 41.30778° СГШ; 22.43472° ИГД / 41.30778; 22.43472
Регион	Вардарски
Општина	Гевгелија
Област	Бојмија
Население	1.392 жит. (поп. 2021)[1]
Пошт. бр.	1489
Повик. бр.	034
Шифра на КО	06014, 06514
Надм. вис.	110 м
Миравци на општинската карта Атарот на Миравци во рамките на општината
Миравци на Ризницата

Миравци — село во Општина Гевгелија, во областа Бојмија, во околината на градот Гевгелија. До 2004 година, селото било административно седиште на истоимената општина.

Географија и местоположба

Културниот дом во селото

Населбата се наоѓа во областа Бојмија, во крајниот северен дел на територијата на Општина Гевгелија. Селото лежи на десната страна на реката Вардар, распослано во Гевгелиско-валандовската Котлина.^[2] Селото е рамничарско, сместено на надморска височина од 110 метри. Се наоѓа непосредно до стариот пат Демир Капија-Гевгелија, каде што денес е изградена новата делница Демир Капија-Смоквица од меѓународниот Автопат „Александар Македонски“ (Е-75). Од градот Гевгелија е оддалечено 21 километар.^[2]

На ридовите над Миравци, кои се дел од источното подножје на планинскиот масив на Кожуф, се наоѓа излетничкото место „Бел Рај“, кое катастарски се наоѓа во соседното село Петрово.

Во близината на селото Миравци, на патот кон селото Петрово се наоѓа и вештачко езеро.

Историја

Поглед на Миравци во 1931 г.

Селото било срамнето со земја при Валандовскиот земјотрес во 1931 година.^[3]

Вкупно 7 жители на оваа населба се заведени како жртви во Втората светска војна.^[4]

Стопанство

Има релативно голем атар, што зафаќа површина од 28,8 км². На него преовладуваат шумите со површина од 1.707 хектари, на обработливото земјиште отпаѓаат 729 хектари, а на пасиштата само 263 хектари.^[2]

Селото има полјоделско-шумарска функција.^[2]

Миравци има добра економска развиеност пред сѐ поради земјоделството. Покрај основните полјоделски култури благодарение на субмедитеранската клима во Миравци и околината успеваат и ран зеленчук (рани домати, краставици, компири, зелки, млад кромид и лук, марула) и некои тропски и средоземни овошја како киви, калинки, смокви и јапонски јаболка, кои освен на домашните пазари во последно време и се извезуваат на странските.

Во селото работат и земјоделска задруга и фабрички погон, повеќе колонијални продавници, а развиени се и трговијата и угостителството (неколку кафеани и кафе-барови).^[2]

Население

Население во минатото

Година Нас. ±% 1948 1.145 —     1953 1.235 +7.9% 1961 1.438 +16.4% 1971 1.525 +6.1% 1981 1.684 +10.4%	Година Нас. ±% 1991 1.675 −0.5% 1994 1.667 −0.5% 2002 1.647 −1.2% 2021 1.392 −15.5%

Според податоците на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) од 1900 година, во селото Миравци имало 660 жители, сите Македонци.^[5] По податоците на секретарот на Бугарската егзархија, Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Миравци имало 760 жители.^[6]

Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 950 Македонци.^[7]

Миравци е големо село, со пораст на бројот на население. Така, населбата во 1961 година имала 1.438 жители, од кои 1.419 биле Македонци, а 12 жители Срби. Во 1994 година, селото броело 1.667 жители, од кои 1.662 жители Македонци, а пет жители Срби.^[2]

Според пописот од 2002 година, во селото Миравци имало 1.647 жители, од кои 1.640 Македонци, 6 Срби и 1 останат.^[8]

Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 1.392 жители, од кои 1.335 Македонци, 5 Албанци, 2 Срби, 8 останати и 42 лица без податоци.^[9]

Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:

Година	1900	1905	1948	1953	1961	1971	1981	1991	1994	2002	2021
Население	660	760	1.145	1.235	1.438	1.525	1.684	1.675	1.667	1.647	1.392

Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.^[10]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.^[11]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.^[12]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.^[13]

Родови

Селото Миравци отсекогаш било населено со Македонци од православна христијанска вероисповед. Најголем дел од македонските родови во Миравци се староседелци односно старинци, а како село кое отсекогаш било големо и со поволни услови за живот привлекувало и доселеници од повисоките села во околните планински предели на Кожуф како Ума, но и од подалечни краишта како македонските предели во денешна Албанија. Во Миравци живеат следните македонски родови и семејства: Цуклеви, Танчеви, Ташевци, Самарџиеви, Бозови, Сумрови, Пејови, Лазарови, Елбасанови (веројатно водат потекло од Елбасан).

Општествени установи

Поштата во селото

Старото училиште

• ОУ „Климент Охридски“ - Миравци — централно училиште во селото
• Пошта (1489)
• ЖС „Миравци“ — железничка станица на линијата Скопје-Гевгелија
• Амбуланта
• Детска градинка
• Дом на културата

Самоуправа и политика

Во XIX век, Миравци било христијанско село во рамките на Гевгелиската каза на Отоманското Царство.

Селото влегува во рамките на Општина Гевгелија, која била променета со новата територијална поделба на Македонија во 2004 година, при што кон нејзе била придодадена поранешната Општина Миравци. Во периодот од 1996-2004 година, селото било седиште на некогашната Општина Миравци.

Селото влегува во рамките на Општина Гевгелија, која била променета со новата територијална поделба на Македонија во 2004 година, при што кон нејзе била придодадена поранешната Општина Миравци. Во периодот од 1996-2004 година, селото било во рамките на некогашната Општина Миравци.

Во периодот 1955-1996 година, селото се наоѓало во рамките на големата Општина Гевгелија. Во периодот 1955-1965, селото се наоѓало во некогашната општина Гевгелија.

Во периодот 1950-1955, селото било седиште на некогашната општина Миравци, во која влегувале селата Габрово, Давидово, Миравци, Милетково и Петрово.

Избирачко место

Во селото постојат избирачките места бр. 361 и 362 според Државната изборна комисија, сместени во основното училиште и библотеката.^[14]

На претседателските избори во 2019 година, на овие избирачки места биле запишани вкупно 1.305 гласачи.^[15] На парламентарните избори во 2020 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 1.329 гласачи.^[16]

Културни и природни знаменитости

Главната селска црква „Св. Константин и Елена“

Археолошки наоѓалишта^[17]

• Долна Црква — сакрален објект од римското време;
• Крчаново — населба и некропола од римското време;
• Мегдан — населба од доцноантичкото време; и
• Чаушевец — населба од доцноантичкото време.

Цркви^[18]

• Црква „Св. Константин и Елена“ — главна селска црква.

Споменици

• Споменик во чест на НОБ^[2]

Езера

• Вештачко езеро „Миравци“ — вештачко езеро во близина на селото

Излетнички места

• Бел Рај — излетничко место во близина на селото, на патот кон селото Петрово, каде припаѓа катастарски

Редовни настани

• Џура Мара — настан каде девојките играат облечени во носија типична за Миравци, а една жена облечена во црно има улога да внимава на орото да не се фатат мажи.

Личности

Родени во или по потекло од Миравци

• Тодора Аризанова (р.1917) — учесник во НОВ на Македонија.
• Тодор Митров (р. 1926) — градежен инженер и универзитетски професор
• Јован Костов (р. 1982) — лингвист и универзитетски професор

Култура и спорт

Во селото постоел фудбалскиот клуб „ФК Миравци“, кој во 2011 бил споен кон „ФК Вардар“. Во селото, денес работи клубот „ФК Кожуф Гевгелија“, кој успешно се натпреварува во Втората македонска фудбалска лига.^[19]

Секоја година во селото Миравци се одржува и турнир во мал фудбал.

Галерија

• 
  Поглед на железничката станица
• 
  Игралиште во селото
• 
  Поглед на селото Миравци од железничката пруга Скопје - Солун
• 
  Плоча за создавањето на партизанскиот одред „Сава Михајлов“ на ЖС „Миравци“
• 
  Влезот во училиштето
• 
  Спортска сала
• 
  Уреден зелен простор со игралиште

Наводи

1. „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
2. Панов, Митко (1998). Енциклопедија на селата во Република Македонија (PDF). Скопје: Патрија. стр. 91. Посетено на 3 јуни 2017.
3. Порта3 (2017-12-21). „Разурнувачкиот земјотрес во Валандово од 1931 година“. Порта3 - градежништво, архитектура и екологија. Посетено на 2021-10-08.
4. „Попис на жртвите од војната 1941-1945, СР Македонија“ (PDF).
5. Васил К’нчов. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900, стр. 152.
6. D.M.Brancoff. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, р. 194-195.
7. „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
8. „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 26 мај 2017.
9. „Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“
10. К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
11. Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
12. „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
13. „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
14. „Описи на ИМ“. Архивирано од изворникот на 2023-08-17. Посетено на 21 декември 2019.
15. „Претседателски избори 2019“. Архивирано од изворникот на 2019-12-13. Посетено на 21 декември 2019.
16. „Предвремени избори за пратеници 2020“. Архивирано од изворникот на 2020-07-15. Посетено на 9 октомври 2021.
17. Грозданов, Цветан; Коцо, Димче; и др. (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Т. 2. Скопје: МАНУ. стр. 101. ISBN 9989-649-28-6.
18. Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
19. „Најди клуб“. ФФМ. Архивирано од изворникот на 2021-10-09. Посетено на 9 октомври 2021.

Надворешни врски

• Миравци на Ризницата ^?
• „Миравска свадба“, филм во производство на Вардар Филм од 1953 година кој ги прикажува свадбените обичаи во Миравци на YouTube