Поморје, познат (во множина) како Земји на Поморје, е средновековен термин, кој се користи за означување на неколку поморски региони на Горна Далмација и нејзината заднина, кои на крајот на 12 век, за време на владеењето на Стефан Немања (1166–1196),[1] станале дел од Големото кнежевство на Србија,[2] и останал дел од средновековното Кралство Србија, чии владетели биле стилизирани со титулата: „крунисан крал и автократ на сите српски и крајбрежни земји“.[1]
Терминот Поморје (или Приморје) буквално значи: поморски (крајбрежен, приморски). Денес, регионите на средновековно Поморје припаѓаат на Црна Гора, Босна и Херцеговина и Хрватска.
Поморје ги опфаќало повеќето крајбрежни региони на денешна Црна Гора, јужните половини на регионот Далмација и Херцеговина.[3]
Средновековното Поморје ги опфаќало повеќето од крајбрежните региони на денешна Црна Гора, јужните региони на Босна и Херцеговина, особено поголемиот дел од регионот на Херцеговина и југоисточниот дел од регионот Далмација во Хрватска.[3]
Терминот се користел во кралските и религиозните титули и од босанските и српските монарси и нивните наследници (Урош I, се нарекувал себеси „Крал во Христос, верен Бог, крал на Србија и поморските земји“ и патријарси (Свети Сава III, „Архиепископ на Сите српски и поморски земји“).