Пролетни цветови (Фабержеово јајце)
| Пролетни цветови | |
|---|---|
 Современа реплика | |
| Година на изработка | 1890 |
| Нарачател | Непознат |
| Моментален сопственик | |
| Индивидуална или институционална | Виктор Векселберг Музеј Фаберже, Санкт Петербург |
| Година на стекнување | 2004 |
| Дизајн и материјали | |
| Мастер | Михаил Перхин |
| Употребен материјал | Злато емајлирано во црвено стакло со дијаманти |
| Висина | 8,3 cm |
| Изненадување | Кошница од платина со цветови од гранат и халкедон |
Јајцето „Пролетни цвеќиња“, понекогаш нарекувано Императорското јајце „Пролетни цвеќиња“, се смета за едно од императорските велигденски јајца, што му се припишува на Петер Карл Фаберже (и затоа едно од јајцата Фаберже). Ако е автентично императорско јајце, тогаш јајцето „Пролетни цвеќиња“ ќе било првото во серијата „цветни јајца“ и ќе било создадено помеѓу 1885 и 1890 година. Се состои од футрола изработена од бел јавор покриена во кожа со челични шарки и спојки што содржат помало јајце (официјалното јајце „Фаберже“) украсено со црвен емајл и златен свиток поставен исправено на мало подножје на врежан бавенит, кое потоа се отвора вертикално за да се покаже целосно отстранлив цветник од цвеќиња направен од гранат и бел халкедон во корпа од платина.[1][2] Црвеното јајце е 8,3 cm високo, а внатрешноста во него 3,8 cm.[3] Јајцето го купил рускиот стопанственик Виктор Векселберг во 2004 година, како дел од збирката на вакви јајца и разни други предмети на Фаберже.[4][5]
Автентичноста на ова јајце е ставена во сомнеж од експерти на Фаберже. Тоа дури станало идентификувано како фабержеово јајце кога истражувач го забележал на фотографија од предреволуционерна Русија.[6] Неговиот метод на градба е забележително под-пар, има дијаманти со неусогласена големина и прилози со инфериорни квалитети и две половини кои се асиметрични, што не се карактеристични за работилницата на Фаберже. Исто така, не ги носи ознаките на очекуваниот производител и има други одлики за дизајн што можат да го сигнализираат неговиот статус како фалсификувана парче. Иако многупати е испитуван од експерти, кои честопати се согласувале со неговата оригинална припишување, нема записи кој би можел наводно да им го дал на Романови и нема преписка меѓу Фаберже и ниту еден од последните двајца руски императори за да го потврди неговото пуштање во употреба или нејзината испорака. Ниту, пак, тоа има јасно документирана докажаност или евиденција за сопственост.[4] Иако неговите материјали (злато, дијаманти, емајл, итн.) се типични за работилницата на Фаберже, методот на градба и несоодветната/нецелосна историја дава значителен сомнеж во неговата автентичност.
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ Wortman, Richard (2000). Scenarios of Power: From Alexander II to the abdication of Nicholas II. Princeton University. стр. 281. ISBN 0-691-02947-4. Архивирано од изворникот на 16 февруари 2017. Посетено на 19 април 2020.
- ↑ Wortman, Richard S. (31 октомври 2013). Scenarios of Power: Myth and Ceremony in Russian Monarchy from Peter the Great to the Abdication of Nicholas II. Princeton University. стр. 308. ISBN 978-1-4008-4969-7. Архивирано од изворникот на 16 февруари 2017. Посетено на 19 април 2020.
- ↑ Waterfield, Hermione (1972). Fabergé from the Forbes Magazine Collection. Forbes Magazine. стр. 26.
- ↑ 4,0 4,1 FitzGerald, Nora (3 септември 2019). „Fabergé Egg Is a Bad One, Russian Expert Contends“. ARTnews. Архивирано од изворникот на 13 февруари 2017. Посетено на 19 април 2020.
- ↑ „Europe | Faberge eggs to return to Russia“. BBC News. 5 февруари 2004. Архивирано од изворникот на 25 ноември 2005. Посетено на 19 април 2020.
- ↑ „Journalism“. Tobyfaber.co.uk. 29 декември 2018. Архивирано од изворникот на 8 октомври 2018. Посетено на 19 април 2020.
