Музиката бил важен дел од секојдневниот живот во Стариот Рим. Многу приватни и јавни настани биле придружувани од музика, од вечери до воени паради и маневри. Меѓутоа дискутирајќи за било која античка музика, нестручњаците, а и многу музичари мора да се присетат колку денешната музика зависи од нејзиниот развој во последните 1000 години; така, нашите поимувања за мелодија, скали, хармонија, па дури и инструментите кои ги користиме, би им се виделе необични на римјаните.
Чудно е, но денес помалку се знае за римската, отколку за старогрчката музика. За грците имаме ред (иако делумни) извори. На пример, ова се музичките теории на Питагора и Аристоксен (некои преку грчки, а некои преку подоцнежни римски извори), и има околу 40 дешифрирани примери за старогрчка музичка нотација. Постои исклучително малку материјал од овој вид за римската музика. Ова се должи на разни причини, меѓу кои е фактот што татковците на христијанската црква биле против музиката на театарот, фестивалите и паганската религија и затоа почнале да ја потиснуваат штом Христијанството станало официјална религија на Рим.[1]
Се смета дека римјаните не биле особено креативни што се однесува на музиката. Тие не ѝ придодавале никаков духовен етос, како што тоа го правеле Старите Грци [2]. Сепак, ако римјаните ја сакале грчката музика како што сакале сѐ друго грчко, може да се рече дека римската музика била монофонична (т.е. единечни мелодии без хармонија) и дека тие мелодии се засновале на сложен систем на скали (наречен „модули“). Покрај ова, тактот на пеаната музика го следел природниот ритам на зборовите.[3]
Постоеле и други, негрчки влијанија во римската култура—како од етрурците, и со империјалната експанзија, од блискоисточните и африканските краишта [4]. Така, во римската несомнено имало италијански, европски и неевропски елементи; точниот карактер на овие елементи не е познат.
Доколку воопшто се употребувала нотација, по сѐ игледа дека римјаните го имале позајмено грчкиот метод[5] на „енхириадичка нотација“ за запишување на музика. Тука се користеле четири букви (a, g, f и c) за запшишување на низа од четири последователни тонови со опсег на тетракорд. Над буквите се ставале знаци за такт, за да се назначи траењето на нотата.
Иако позајмувањето на нотниот систем е разумна претпоставка, не постојат наоди кои ни укажуваат дека се користел каков било систем. Вака, басрем досега, не знаеме како римјаните свиреле и пееле на погреби, забави, гладијаторски игри и сл. (Филмовите на историски теми не се никаков материјал, бидејќи се засновани на филмска музика од XX век.)
Дури и познатите дела на римскиот филозоф Боетиј,[6] повеќе личат на трактат за старогрчката, отколку опис на современата римска музика.
Се свиреле најразлични истерументи, меѓу кои:
Се сметало дека боговите на музиката, музите на Аполон, ги обдариле китаристите со инструментот за да ги замајуваат слушателите.
и покрај недостигот на музичка оригиналност од страна на римјаните, тие навистина уживале во музиката и ја користеле ви најразлични прилики. Скот [11] ни укажува на очигледната воена употреба да тубата за сигнализација, како и за погребална музика, приватни собирања, јавни изведби на сцена или во големи гладијаторски спектакли. Религиозните церемонии исто така биле често придружувани од музика. Треба да се напомене дека римјаните на сметале музиката за занк на образованост [12]. Музичките натпревари биле прилично чести и прибирале голема публика и бројни учесници, како и самиот Нерон кој изведувал насекаде аматериски, па дури и бил на натпревар во Грција. [13].
Постојат многу наводи (цитирани од Скот [14]) за сеприсутноста на музиката во римскиот живот, дури и во многу големи размери—стотици трубачи и флејтисти свиреле на фестивалите—па дури и рачните китари се правеле и со големина на кочија.
Видете Наводи на англиската верзија на статијава.
Античка музика |
---|
Старогрчка музика - Римска музика - Месопотамска музика - Староегипетска музика - Библиска музика |
Претходно: Праисториска музика | Следно: Рана музика |
|