Симфонија бр. 86 (Хајдн)

Симфонија бр. 86 во Де-дур, Хобокен I/86, ― петтата од шесте Париски симфонии (броеви 82–87) напишани од Јозеф Хајдн, а била напишана да биде изведена во Париз во 1787 година. Ја напишал во Естерхаза во 1786 година, но за многу поголем оркестар, на поттик на грофот Клод д'Огнеј.

Движења

[уреди | уреди извор]

Делото е во стандарден облик на четири ставови и оркестрирано за флејта, две обои, два фаготи, две труби, две хорни, тимпани и гудачки инструменти (виолина I, виолина II, виола, виолончело, контрабас). Од шесте Париски симфонии, 86-та и 82-та се единствените две кои користат перкусии и труби. Постојат четири става:

  1. Адаџо, 3
    4     - алегро спиритозо, 4
    4
  2. Капричо: ларго, 3
    4     во Г-дур
  3. Менуето: алегрето, 3
    4
  4. Финале: алегро кон спирито, 4
    4

Првиот став е во сонатна форма и е широко замислен. Невообичаена одлика е тоа што примарната тема на изложбата започнува „off-tonic“ и не се разрешува во Де-дур до пет такта. Слично на тоа, секундарната тематска група исто така го одложува воспоставувањето на доминантниот клуч.[1]

Ознаката „капричо“ на бавното движење е користена само уште еднаш во симфонискиот излез на Хајдн; во финалето на „А“ верзијата на 53-та симфонија.[1]

Финалето во облик на соната се одликува со теми кои го содржат ритмичкиот мотив од пет осмини кои водат во следното петолиние. Во повеќето случаи, овие пет ноти исто така се повторуваат и стакато.[1]

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Brown, A. Peter, The Symphonic Repertoire (Volume 2). Indiana University Press (ISBN 025333487X), pp. 218–221 (2002).

Општи извори

[уреди | уреди извор]
  • Робинс Лендон, Х. Ч. (1963). Joseph Haydn: Critical Edition of the Complete Symphonies, Universal Edition, Виена.
  • Стајнберг, Мајкл (1995). The Symphony: A Listeners Guide. Oxford University Press.
  • Харисон, Бернард. Haydn: The "Paris" Symphonies (Cambridge University Press, 1998)
Нормативна контрола