Ференц Ердеи (24 декември 1910 година – 11 мај 1971) е унгарски политичар, кој служел како министер за Внатрешни работи во неофицијалната привремена влада на чело со Бела Миклош. По советската окупација на Унгарија, оваа влада официјално добила власт во март 1945 година.
Под комунистичка власт, Ердеи служел како министер за земјоделство во 1949-53. Како министер тој бил одговорен за повеќето земјоделски случаи во селата на Унгарија. Во јули 1953 година тој бил прогласен за министер за правда.[1]
Ердеи станал заменик-премиер за време на Унгарската револуција во 1956 година, и исто така бил еден од водачите на унгарската делегација кои неуспешно преговарале со Советскиот Сојуз. На 3 ноември тој бил уапсен заедно со министерот за одбрана Пал Малетер, но по неколку недели Ердеи бил ослободен поради интервенција од страна на Јанос Кадар.
Во 1957 година тој станал генерален секретар на унгарската Академија на Науки. Тој бил награден со Кошутовата награда двапати, во 1948 година и 1962 година. Тој, исто така бил назначен за генерален секретар на Националниот совет на фронтот на патриоти помеѓу 1964 и 1970 година.