| Фикрат Гоџа | |
|---|---|
| Изворно име | Fikrət Qoca |
| Роден/а | Фикрат Гоџајев 25 август 1935 Агдаш, Азербејџан ССР, СССР |
| Починат/а | 5 мај 2021 (возр. 85) Агдаш, Азербејџан |
| Занимање | Поет |
| Значајни награди | Нароеден поет на Азербејџан (1998) |
Фикрат Гоџа (25 август 1935 – 5 мај 2021 година) бил азербејџански поет. Тој бил почестен како народен поет на Азербејџан во 1998 година.
Гоџа е роден во Агдаш.[1] Студирал на Институтот за литература Максим Горки во Москва, дипломирал во 1964 година.
Жената што не можеше да најде зборови била првата објавена песна на Гоџа. Гоџа го опишал како „за жена која цело време била изненадена за сè. Таа не можела да ги разбере работите што се случувале во светот околу неа.“ [2]
Гоџа била извршен уредник на Гобустан од 1978 година и тој бил активен во Сојузот на писателите на Азербејџан, станувајќи секретар во 1997 година [2] Многу песни на Гоџа на азербејџански се објавени. Ја покривале борбата за слобода.[1]
Пораснал за време на Втората светска војна. Татко му работел во болница, па како дете видел многу ранети и гладни луѓе кои живееле во мизерни услови. Тие искуства многу влијаелe на него и тој период станал неговиот прв учител по поезија.
Неговите поетски книги ја отсликуваат неговата љубов кон татковината, неговите чувства на патриотизам и неговите размислувања за човекот и времето. Тој посетил многу земји и им посветил песни на национално-ослободителните движења во тие земји, вклучувајќи го кубанскиот борец за слобода Ернесто Че Гевара („Без адреса писма“), активистот на движењето за ослободување Гвинеја-Бисао Амилкар Кабрал, филипинскиот националистички протагонист Хосе Рисал, младиот Виетнамец Ли Ви Том. За тековната борба за слобода, во 90-тите ги напишал „Случајни минувачи“, „Човечко ниво“, „Обични вистини“ и други. Напишал и голем број прозни дела. Настаните од 20 јануари 1990 година се рефлектираат во расказите „Смртта не е разделба“ (1990 година), „Засега, до Судниот ден“ (2000 година).
Гоџа, меѓу другите, превел дела од Михаил Лермонтов, Тарас Шевченко, И. Волкер. Неговите дела се преведени на повеќе странски јазици.
За неговите песни е компонирана музика („Мајко, другар ми се мажи“, „Срце мое“, „Утро“, „ Дојди утро “, „Не најдов цвет“, „Ноќта е предолга“, „Дојде есента“ итн. ).
Неговата поема „Дојди, еј утро“ била испеана и станала популарна песна на Полад Булбулоглу. Во доцните 1990-ти, Бубулоглу снимил нова верзија на Гел Еј Сехер со аранжман на Пол Бакмастер. Додека Булбулоглу имал огромен успех со песната и распродадените концерти во Русија, Булбулоглу станал министер за култура на Азербејџан, а подоцна и амбасадор на Азербејџан во Русија.[3]
Во 1968 година, Гоџа ја добил наградата Ленин Комсомол за поема посветена на младинскиот херој и храброст.[4]
Во 2015 година, Гоџа бил награден со Орден за заслуги Шараф за неговиот придонес во азербејџанската литература. Церемонијата се одржала во Сојузот на писателите на Азербејџан.[5]
На 25 август 2020 година, Гоџа бил одликуван со орденот Истиглал од претседателот Илхам Алиев за неговиот придонес во азербејџанската култура.[6]
Фикрат Гоџа починал на 5 мај 2021 година во Азербејџан.[1]