Во социологијата, хетеросоцијалноста ги опишува социјалните односи со лица од спротивниот пол или претпочитање на такви односи, често исклучувајќи ги односите од романтична и сексуална природа.[1] Спротивно на хетеросоцијалноста е хомосоцијалноста.
На институционално ниво, ширењето на хетеросоцијалноста, прикажано од влезот на жените во јавниот живот/просторот, е тесно поврзано со напредокот на модернизацијата.[2]
Терминот хетеросоцијално може да се однесува на:
Уште е спорно дали терминот хетеросоцијалност може да се примени на групи од повеќе од две лица. Еден од аргументите е дека таквата група е хомосоцијална ако е составена од луѓе од еден пол, и бисоцијална ако е составена од луѓе од двата пола, бидејќи во вториот случај секој член ќе има интеракција со луѓе од двата пола. Сепак, англискиот речник Колинс (Collins English Dictionary)[3] го дефинира хетеросоцијалност како термин кој „се однесува на или означува мешано-полови социјални односи“, без да прецизира дали се однесува на односите меѓу две лица или меѓу поголеми групи на лица, сугерирајќи дека терминот може да ги опише социјалните интеракции на луѓе од двата пола во генерална смисла.
Распространетоста на хетеросоцијалноста во современиот живот може да доведе до затемнување на нејзината социјална конструкција како доцен развој во западната историја. Пишувајќи за раното општество, Фројд сметал дека постои „дефинитивна тенденција да се одвојат половите. Жените живеат со жени, мажите со мажи“.[4] Диркем го поврзал сексуалниот тотемизам, врзувајќи ги мажите и жените во две посебни тотемски корпорации, со таква социјална поделба на половите.[5] Дури и во дваесеттиот век, правилата за бонтон во некои традиционални села налагале мажите и жените да не се поздравуваат кога поминуваат во јавност.[6]
Урбанизацијата и модернизацијата забележале постепена ерозија на бариерите за машко/женско дружење, но не без значајни културни војни на патот за секоја конкретна нова арена. Така, на пример, дел од непријателството кон елизабетанскиот театар постоел заради фактот што мажите и жените слободно се мешале во неговата публика;[7] додека салите за танцување и кабареата подоцна понудиле слично контроверзни нови области за хетеросоцијална интеракција,[8] како и забавните паркови.[9]
Во 21 век, начинот на кој дискурсот на модерноста ја поттикнува хетеросоцијалноста наместо постарата хомосоцијалност презентира голем предизвик за традиционалните општества.[10]
Отворањето на јавната сфера во 20 век за жените[11] - работа, политика, култура, образование - било поттикнато и хрането од феминистичкото движење; но зголемувањето на хетеросоцијалноста што го придружувалоова отварање било оценето како двострано од многу феминистки. Од една страна, тоа служело за поткопување на постарите феминистички хомосоцијални врски и системи за поддршка;[12] од друга, го поделило новото феминистичко движење, бидејќи повиците за сепаратистички феминизам претставувале предизвик за хетеросоцијалноста, а камоли хетеросексуалноста,[13] на начини кои многумина ги сметале за неприфатливи.
Пост-феминизмот генерално ја прифатило хетеросоцијалноста, заедно со новата стратегија за вклучување на родовите аспекти во главните политики (gender mainstreaming), но не без резерва во однос на експлоатативните аспекти на (на пример) раунч култура (raunch culture) во рамките на новиот јавен родов режим од 21 век.[14]
Стекнувањето хетеросоцијална компетентност е клучна задача на адолесцентите.[15] Пријателствата со другиот пол, повеќе од романсите, можат да играат клучна улога во овој процес.[16]
Различни општества и различни субкултури поставуваат различни ограничувања врз хетеросоцијалните улоги и можности на адолесцентите.[17] Американската тинејџерска култура особено се смета дека агресивно ја промовира хетеросоцијалноста пред хомосоцијалноста.[18]
Напредокот на културата Хенри Џејмс го гледал како поврзан со хетеросоцијалноста.[19] Слично на тоа, Кенет Кларк го сметала процутот на француската култура од 18 век како вкоренет во хетеросоцијалноста на салонот.[20]