Центар за меѓународно еколошко право

 

Центар за меѓународно еколошко право
КратенкаCIEL (на англиски)
ВидНевладина
СедиштеВашингтон, Соединети Држави
ПретседателКерол Мафет(2010-до денес)
Мреж. местоСлужбено мрежно место

Центар за меѓународно еколошко право (англиски: Center for International Environmental Law; CIEL) ― јавна непрофитна правна организација за животна средина со седиште во Вашингтон, со канцеларија во Женева, Швајцарија.[1] Основана е во 1989 година.[2] Целта на тимот на CIEL била да ја искористи „моќта на законот за да ја заштити животната средина, да ги промовира човековите права и да обезбеди праведно и одржливо општество. ЦИЕЛ бара свет каде што законот ја рефлектира меѓусебната поврзаност помеѓу луѓето и животната средина, ги почитува границите на планетата. го штити достоинството и еднаквоста на секој човек и ги охрабрува сите жители на земјата да живеат во рамнотежа меѓу себе“. [3] Тие помагаат да се едуцираат организациите, корпорациите и јавноста за еколошките прашања и да спроведуваат сопствено истражување. [3] Керол Мафет е претседател и извршен директор на CIEL од септември 2010 година [4] [5] Центарот, исто така, нуди програми за правна практикантска работа.[6] [7] [8]

Работење

[уреди | уреди извор]

Работата на Центарот може да биде поделена во четири програми: Клима и енергија; Здравје на животната средина; Фосилна економија и луѓе, земја и ресурси.[1] Акциите за заштита на животната средина и човековите права вклучуваат „соработка за подобрување на заштитните политики, зголемување на пристапот до информации преку Системот за рано предупредување и поддршка на застапување и поплаки водени од заедницата кај механизмите за одговорност на мултилатералните банки“. [9] Областите на интерес вклучуваат биоразновидност, хемикалии, климатски промени, човекови права, права на животната средина, меѓународни финансиски установи, право и заедници, пластика и трговија и одржлив развој.[10]

Истражување

[уреди | уреди извор]

Центарот има објавено неколку истражувачки извештаи и написи. „Чад и гасови“ (2017) ги испитувале напорите на индустријата за нафта и плин за финансирање на науката и пропагандата за негирање на климата, и биле цитирани во климатските спорови против големите претпријатија за јаглерод.[11][12][13]Пластика и здравје“ (2019) и „Пластика и клима“ (2019) се прикажани во публикации кои се обидуваат да го објаснат влијанието на пластичната криза врз здравјето, климата и животната средина.[14][15][16][17] Во 2020 година, Pandemic Crisis, Systemic Decline ги испитувале обидите на нафтената, гасната и петрохемиската индустрија да ја искористи пандемијата на КОВИД-19 за своја корист.[18][19] Во 2022 година, бил објавен Pushing Back, извештај за развојот на петрохемиската индустрија и што тоа значи за заедниците.[20][21]

  1. 1,0 1,1 „Center for International Environmental Law - CIEL“. Geneva Environmental Network. n.d. Посетено на 6 јануари 2024.
  2. „Center for International Environmental Law (CIEL)“. Charity Navigator. n.d. Посетено на 6 јануари 2024.
  3. 3,0 3,1 „Center for International Environmental Law/The“. Bloomberg. n.d. Посетено на 6 јануари 2024.
  4. Jacobo, Julia (20 април 2022). „Experts predict lasting environmental damage from Russia's invasion of Ukraine“. ABC News. Посетено на 6 јануари 2024.
  5. „CIEL Announces Carroll Muffett as New President and CEO“. CIEL. 20 септември 2010. Посетено на 6 јануари 2024.
  6. „Center for International Environmental Law Spring 2021 Legal Intern“. Harvard University. 21 септември 2020. Архивирано од изворникот на 2020-12-04. Посетено на 6 јануари 2024.
  7. „MASTER'S EXTERNSHIPS“. Vermont Law School. n.d. Посетено на 6 јануари 2024.
  8. „Sohn Fellowship“. CIEL. 2015. Посетено на 6 јануари 2024.
  9. „CENTER FOR INTERNATIONAL ENVIRONMENTAL LAW (CIEL)“. Coalition for Human Rights in Development. n.d. Посетено на 6 јануари 2024.
  10. „UN human rights experts urge treaty to address 'plastic tide'. United Nations Human Rights. 22 февруари 2022. Посетено на 6 јануари 2024.
  11. „Smoke & Fumes“. Smoke & Fumes. n.d. Посетено на 6 јануари 2024.
  12. Mulvey, Kathy (24 август 2017). „ExxonMobil Attacks New Study That Exposes Its Climate Deception…Again“. Union of Concerned Scientists. Посетено на 6 јануари 2024.
  13. Grasso, Marco. From Big Oil to Big Green: Holding the Oil Industry to Account for the Climate Crisis. стр. 186.
  14. Alberts, Elizabeth Claire (22 октомври 2021). „Plastics set to overtake coal plants on U.S. carbon emissions, new study shows“. Mongabay. Посетено на 6 јануари 2024.
  15. „Plastic & Climate: The Hidden Costs of a Plastic Planet (мај 2019)“. CIEL. n.d. Посетено на 6 јануари 2024.
  16. „Plastic & Health: The Hidden Costs of a Plastic Planet (февруари <r2019)“. CIEL. n.d. Посетено на 6 јануари 2024.
  17. Rubio-Domingo, Gabriela; Halevi, Amit (2022). „Making Plastics Emossions Transparent“ (PDF). Coalition on Materials Emissions Transparency. Посетено на 6 јануари 2024.
  18. „Pandemic Crisis, Systemic Decline: Why Exploiting the COVID-19 Crisis Will Not Save the Oil, Gas, and Plastic Industries (април 2020)“. CIEL. n.d. Посетено на 6 јануари 2024.
  19. Paremoer, Lauren; Nandi, Sulakshana; Serag, Hani; Braum, Fran (2021). „Covid-19 pandemic and the social determinants of health“. BMJ. 372: n129. doi:10.1136/bmj.n129. PMC 7842257 Проверете ја вредноста |pmc= (help). PMID 33509801 Проверете ја вредноста |pmid= (help).
  20. „Pushing Back: A Guide for Frontline Communities Challenging Petrochemical Expansion (мај 2022)“. CIEL. n.d. Посетено на 6 јануари 2024.
  21. Noor, Dharna; Fabricant, Nicole (12 април 2022). „Fighting Off a Petrochemical Future in the Ohio River Valley“. Yes! Magazine. Посетено на 6 јануари 2024.