കാത്ലീൻ മേരി ഡ്രൂ-ബേക്കർ | |
---|---|
ജനനം | |
മരണം | 14 സെപ്റ്റംബർ 1957 | (പ്രായം 55)
പൗരത്വം | യുണൈറ്റഡ് കിംഗ്ഡം |
കലാലയം | മാഞ്ചസ്റ്റർ സർവ്വകലാശാല (BS 1922), (MS 1923), (DSc, 1939) |
അറിയപ്പെടുന്നത് | പോർഫിറ അമ്പിളികാലിസ്ന്റെ പഠനം |
ജീവിതപങ്കാളി(കൾ) | ഹെൻറി റൈറ്റ്-ബേക്കർ |
ശാസ്ത്രീയ ജീവിതം | |
പ്രവർത്തനതലം | സസ്യശാസ്ത്രം |
സ്ഥാപനങ്ങൾ | |
സ്വാധീനിച്ചത് | ഫുസാവോ ഓട്ട, സോകിച്ചി സെഗാവ |
കാത്ലീൻ മേരി ഡ്രൂ-ബേക്കർ (6 നവംബർ 1901 - സെപ്റ്റംബർ 14, 1957) ഭക്ഷ്യയോഗ്യമായ കടൽപ്പായൽ പോർഫിറ ലാസിനിയാറ്റ (നോറി) യെക്കുറിച്ചുള്ള ഗവേഷണത്തിന് പേരുകേട്ട ഒരു ബ്രിട്ടീഷ് ഫൈക്കോളജിസ്റ്റായിരുന്നു. ഇത് വാണിജ്യ കൃഷിയിൽ ഒരു വഴിത്തിരിവിന് കാരണമായി.
കാത്ലീൻ ഡ്രൂ-ബേക്കറിന്റെ ശാസ്ത്രീയ പാരമ്പര്യം ജപ്പാനിൽ ബഹുമാനിക്കപ്പെടുന്നു. അവിടെ അവരെ കടലിന്റെ മാതാവ് എന്ന് നാമകരണം ചെയ്തു.[1]അവരുടെ പ്രവർത്തനം എല്ലാ വർഷവും ഏപ്രിൽ 14 ന് ആഘോഷിക്കുന്നു. 1963-ൽ ജപ്പാനിലെ കുമാമോട്ടോയിലെ ഉട്ടോയിലെ സുമിയോഷി ദേവാലയത്തിൽ അവർക്കായി ഒരു സ്മാരകം സ്ഥാപിച്ചു.
1901 നവംബർ 6 ന് ലങ്കാഷെയറിലെ ലീയിൽ വാൾട്ടർ, അഗസ്റ്റ കരോലിൻ ഡ്രൂ എന്നിവരുടെ മൂത്ത മകളായി കാത്ലീൻ മേരി ഡ്രൂ ജനിച്ചു. സാലിസ്ബറിയിലെ ബിഷപ്പ് വേഡ്സ്വർത്ത് സ്കൂളിൽ പഠിച്ച അവർ മാഞ്ചസ്റ്റർ സർവകലാശാലയിൽ സസ്യശാസ്ത്രം പഠിക്കാൻ കൗണ്ടി മേജർ സ്കോളർഷിപ്പ് നേടി. ഫസ്റ്റ് ക്ലാസ് ബഹുമതികളോടെ 1922-ൽ ബിരുദം നേടിയ അവർ പിന്നീട് എംഎസ്സിക്ക് പഠിച്ചു, 1923-ൽ ബിരുദം നേടി.[2].1939-ൽ അവർക്ക് അതേ സ്ഥാപനത്തിൽ നിന്ന് ഡിഎസ്സി (ഉയർന്ന ഡോക്ടറേറ്റ്) ലഭിച്ചു.
ഡോ. ഡ്രൂ-ബേക്കർ തന്റെ അക്കാദമിക് ജീവിതത്തിന്റെ ഭൂരിഭാഗവും മാഞ്ചസ്റ്റർ സർവകലാശാലയിലെ ക്രിപ്റ്റോഗാമിക് സസ്യശാസ്ത്ര വിഭാഗത്തിൽ ചെലവഴിച്ചു, 1922 മുതൽ 1957 വരെ സസ്യശാസ്ത്രത്തിലും ഗവേഷകനും ലക്ചററായി സേവനമനുഷ്ഠിച്ചു. കോമൺവെൽത്ത് ഫെലോഷിപ്പ് നേടിയ ശേഷം 1925 ൽ ബെർക്ക്ലിയിലെ കാലിഫോർണിയ സർവകലാശാലയിൽ രണ്ടുവർഷം ജോലി ചെയ്തു. ബൊട്ടാണിക്കൽ സാമ്പിളുകൾ ശേഖരിക്കുന്നതിനായി ഹവായ് വരെ യാത്ര ചെയ്തു. കാത്ലീൻ 1928-ൽ മാഞ്ചസ്റ്റർ അക്കാദമിക് ഹെൻറി റൈറ്റ്-ബേക്കറിനെ വിവാഹം കഴിച്ചു. വിവാഹിതരായ സ്ത്രീകളെ ജോലിക്കെടുക്കരുതെന്ന നയമുള്ള യൂണിവേഴ്സിറ്റി അവളെ പുറത്താക്കി.[3] 1922-ൽ ഡ്രൂ-ബേക്കറിന് ആഷ്ബേൺ ഹാൾ റിസർച്ച് സ്കോളർഷിപ്പ് ലഭിച്ചു. പിന്നീടുള്ള വർഷങ്ങളിൽ മാഞ്ചസ്റ്റർ ബോട്ടണി ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റിന്റെ സ്റ്റാഫിൽ ചേർന്നു. യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലെ ലബോറട്ടറി ഓഫ് ക്രിപ്റ്റോഗാമിക് ബോട്ടണിയിൽ റിസർച്ച് ഫെലോഷിപ്പ് ലഭിച്ചു.
ഡ്രൂ-ബേക്കർ ഒരിക്കലും ജപ്പാനിലേക്ക് പോയിട്ടില്ലെങ്കിലും, അവരുടെ അക്കാദമിക് ഗവേഷണം രാജ്യത്തെ വാണിജ്യ നോറി ഉൽപാദനത്തിന്റെ വികസനത്തിന് ശാശ്വത സംഭാവന നൽകി. ഡ്രൂ-ബേക്കർ ചുവന്ന ആൽഗയായ പോർഫിറ അമ്പിളികാലിസ്ന്റെ ജീവിതചക്രം പഠിക്കുകയും നേച്ചറിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ഒരു അക്കാദമിക് പ്രബന്ധത്തിൽ ഡ്രൂ-ബേക്കർ തന്റെ ഗവേഷണം വിശദീകരിച്ചു.[4]മൈക്രോസ്കോപ്പിക് കോങ്കോസെലിസ് ഘട്ടത്തിൽ, ചുവന്ന ആൽഗകളുടെ വളർച്ചയ്ക്ക് ടാക്സോഡോണ്ടകളും ബിവാൾവ് ഷെല്ലുകളും ഒരു അവശ്യ ഹോസ്റ്റ് അന്തരീക്ഷം നൽകുന്നു എന്നതാണ് അവരുടെ നിർണ്ണായക കണ്ടെത്തൽ.[5][6]
ഡ്രൂ-ബേക്കറിന്റെ അന്വേഷണം ഉടൻ തന്നെ ജാപ്പനീസ് ഫൈക്കോളജിസ്റ്റ് സോകിച്ചി സെഗാവ വായിക്കുകയും ആവർത്തിക്കുകയും ചെയ്തു. ഡ്രൂ-ബേക്കറിന്റെ കണ്ടെത്തലുകൾ ജാപ്പനീസ് നോറി കടൽപ്പായലിൽ പ്രയോഗിച്ചു. സുഷിയിലും മറ്റ് ജാപ്പനീസ് ഭക്ഷണരീതികളിലും ഇതിന്റെ ഉപയോഗം വ്യാപകമായി അറിയപ്പെടുന്നു. പതിനേഴാം നൂറ്റാണ്ട് മുതൽ ജപ്പാനിൽ നോറി വാണിജ്യപരമായി വിളവെടുത്തിരുന്നുവെങ്കിലും, എല്ലായ്പ്പോഴും പ്രവചനാതീതമായ വിളവെടുപ്പുകളാൽ പ്രത്യേകിച്ചും ചുഴലിക്കാറ്റിൽ നിന്നുള്ള നാശനഷ്ടങ്ങളും തീരദേശ ജലത്തിലെ മലിനീകരണവും മൂലം കഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു.[7]ഇതിനകം 1953 ആയപ്പോഴേക്കും ഫുസാവോ ഓട്ടയും മറ്റ് ജാപ്പനീസ് സമുദ്ര ജീവശാസ്ത്രജ്ഞരും കൃത്രിമ വിത്ത് വിദ്യകൾ വികസിപ്പിച്ചെടുത്തിരുന്നു. ഇത് ഉൽപാദനം വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും ജാപ്പനീസ് കടൽപ്പായൽ വ്യവസായത്തിൽ ഉൽപാദനത്തിൽ ഗണ്യമായ വർദ്ധനവിന് കാരണമാവുകയും ചെയ്തു.
ജാപ്പനീസ് അക്വാകൾച്ചറിനുള്ള സംഭാവനകളുടെയും നോറിയുടെ വാണിജ്യ ഉൽപാദനത്തെ രക്ഷിക്കുന്നതിലെ പങ്കിന്റെയും ബഹുമാനാർത്ഥം, ജപ്പാനിലെ മദർ ഓഫ് സീ എന്നായിരുന്നു അവരെ വിശേഷിപ്പിച്ചത്. 1953 മുതൽ ജപ്പാനിലെ കുമാമോട്ടോയിലെ ഉട്ടോ നഗരത്തിൽ വാർഷിക "ഡ്രൂ ഫെസ്റ്റിവൽ" ആഘോഷിക്കുന്നു. അവിടെ അവർക്ക് ഒരു ദേവാലയവും സ്ഥാപിച്ചു.