ഗ്രാസിയോസ ആന്റ് പെർസിനെറ്റ്

ഗ്രാസിയയും പെർസിനെറ്റും, ജോൺ ഗിൽബെർട്ടിന്റെ ചിത്രീകരണം (1856)

മാഡം ഡി ഓൾനോയി എഴുതിയ ഒരു ഫ്രഞ്ച് സാഹിത്യ യക്ഷിക്കഥയാണ് ഗ്രാസിയോസ ആന്റ് പെർസിനെറ്റ്. ആൻഡ്രൂ ലാങ് ഈ കഥ റെഡ് ഫെയറി ബുക്കിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിരുന്നു.

പാരമ്പര്യം

[തിരുത്തുക]

തന്റെ ഫെയറി എക്‌സ്‌ട്രാവാഗൻസയുടെ ഭാഗമായി ജെയിംസ് പ്ലാഞ്ചെ സ്റ്റേജിനുവേണ്ടി ഡി ഓൾനോയ്‌യുടെ തൂലികയിൽ നിന്നുള്ള നിരവധി കഥകളിൽ ഒന്നായിരുന്നു ഈ കഥ.[1][2][3]

വിശകലനം

[തിരുത്തുക]

കഥയുടെ തരം

[തിരുത്തുക]

ഈ സാഹിത്യ കഥയെ ആർനെ-തോംസൺ-ഉതർ ഇൻഡക്‌സിൽ ATU 425, "നഷ്ടപ്പെട്ട ഭർത്താവിനായുള്ള തിരയൽ" എന്ന കഥയായി തരം തിരിക്കുന്നു.[4][5] ഡി ഓൾനോയിയുടെ കൃതികളിൽ മൃഗം വധൂവരൻ ആകുന്ന കഥയുടെ (ATU 425, ATU 425A, ATU 425B, ATU 425C തരങ്ങൾ) സംഭവങ്ങളിലൊന്നാണ് ഈ കഥയെന്ന് പണ്ഡിതനായ ജാക്ക് ബാർചിലോൺ പ്രസ്താവിച്ചു.[6]

ഫ്രഞ്ച് നാടോടിക്കഥകളുടെ കാറ്റലോഗിന്റെ സ്ഥാപകരായ ഫ്രഞ്ച് പണ്ഡിതരായ പോൾ ഡെലറൂയും മേരി-ലൂയിസ് തെനെസെയും ജാൻ-ഒജ്വിന്ദ് സ്വാന്റെ വർഗ്ഗീകരണം വിവരിക്കുന്നു: ഫ്രഞ്ച് ടൈപ്പ് 425 എ കപിഡിനേയും സൈക്കിനേയും വിവരിക്കുന്നു. [7]

സംഗ്രഹം

[തിരുത്തുക]

ഒരു രാജാവിനും രാജ്ഞിക്കും ഗ്രാസിയോസ എന്ന സുന്ദരിയായ ഒരു മകളുണ്ടായിരുന്നു. വൃത്തികെട്ട ഒരു പ്രഭ്വി അവളെ വെറുത്തു. ഒരു ദിവസം രാജ്ഞി മരിച്ചു. വളരെ ദുഃഖിതനായ രാജാവിനെ അവന്റെ ഡോക്ടർമാർ വേട്ടയാടാൻ ഉത്തരവിട്ടു. ക്ഷീണിതനായി പ്രഭ്വിയുടെ കോട്ടയിലെത്തിയ രാജാവ് അവൾ എത്ര ധനികയാണെന്ന് കണ്ടെത്തി. ഭർത്താവിന്റെ മുൻഭാര്യയുടെ പുത്രിയുടെ നിയന്ത്രണം ആവശ്യപ്പെട്ടിട്ടും അയാൾ അവളെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ സമ്മതിച്ചു.

രാജകുമാരി നന്നായി പെരുമാറാൻ അവളുടെ നഴ്‌സ് കാരണമായി. പെർസിനെറ്റ് എന്ന മനോഹരമായ ഒരു യുവ ഭൃത്യൻ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. അവൻ ഒരു യക്ഷിയുടെ അനുഗ്രഹമുള്ള ഒരു ധനികനായ യുവ രാജകുമാരനായിരുന്നു. അവൻ അവളുടെ ശുശ്രൂഷയിലായിരുന്നു. പ്രഭ്വിയെ അഭിവാദ്യം ചെയ്യാൻ അയാൾ അവൾക്ക് ഒരു കുതിരയെ നൽകി. ഇത് പ്രഭ്വിയെ വിരൂപയാക്കിയതിനാൽ അവൾ അത് ആവശ്യപ്പെട്ടു. ഗ്രാസിയോസയ്ക്ക് വേണ്ടി നയിച്ചതുപോലെ പെർസിനറ്റ് അതിനെ നയിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, കുതിര ഓടിപ്പോയി. അവളുടെ അസ്വസ്ഥത അവളെ കൂടുതൽ വിരൂപയാക്കി. ഗ്രാസിയോസയെ പ്രഭ്വി വടികൊണ്ട് അടിച്ചു. ദണ്ഡ് മയിൽപ്പീലികളായി മാറിയതൊഴിച്ചാൽ അവൾക്ക് ഒരു ദോഷവും സംഭവിച്ചില്ല.

അവലംബം

[തിരുത്തുക]
  1. ↑ Feipel, Louis N. "Dramatizations of Popular Tales." The English Journal 7, no. 7 (1918): p. 444. Accessed June 25, 2020. doi:10.2307/801356.
  2. ↑ Buczkowski, Paul. "J. R. Planché, Frederick Robson, and the Fairy Extravaganza." Marvels & Tales 15, no. 1 (2001): 42-65. Accessed June 25, 2020. http://www.jstor.org/stable/41388579.
  3. ↑ MacMillan, Dougald. "Planché's Fairy Extravaganzas." Studies in Philology 28, no. 4 (1931): 790-98. Accessed June 25, 2020. http://www.jstor.org/stable/4172137.
  4. ↑ Trinquet, Charlotte. Le conte de fées français (1690-1700): Traditions italiennes et origines aristocratiques. Narr Verlag. 2012. pp. 218-219. ISBN 978-3-8233-6692-8.
  5. ↑ Aulnoy, Madame d', Marie-Catherine; Jasmin, Nadine; Robert, Raymonde. Contes des fées: suivis des Contes nouveaux, ou, Les fées à la mode. Champion, 2004. pp. 1083, 1111. ISBN 9782745310651.
  6. ↑ Barchilon, Jacques. “Adaptations of Folktales and Motifs in Madame d’Aulnoy’s ‘Contes’: A Brief Survey of Influence and Diffusion”. In: Marvels & Tales 23, no. 2 (2009): 354. http://www.jstor.org/stable/41388930.
  7. ↑ Delarue, Paul. Le conte populaire français: catalogue raisonné des versions de France et des pays de langue française d'outre-mer: Canada, Louisiane, îlots français des États-Unis, Antilles françaises, Haïti, Ile Maurice, La Réunion. Érasme, 1957. pp. 113, 114.

Further reading

[തിരുത്തുക]
  • Trost, Caroline. ""Gracieuse Et Percinet": A Tale of Mme D'Aulnoy in a New Translation by Caroline Trost". In: Merveilles & Contes 6, no. 1 (1992): 117-39. Accessed June 25, 2020. www.jstor.org/stable/41390339.

പുറംകണ്ണികൾ

[തിരുത്തുക]
ഈ ലേഖനത്തിലെ വിഷയത്തെ സംബന്ധിക്കുന്ന കൃതി വിക്കിഗ്രന്ഥശാലയിലെ Gracieuse and Percinet എന്ന താളിലുണ്ട്.