മുഹമ്മദ് ബിൻ അബ്ദുൾ അസീസ് അൽ സൗദ്

മുഹമ്മദ് ബിൻ അബ്ദുൾ അസീസ് അൽ സൗദ്
മുഹമ്മദ് ബിൻ അബ്ദുൽ അസീസ് അൽ സൗദ്
സൗദി അറേബ്യയുടെ കിരീടാവകാശി
Tenure 2 നവംബർ 1964 - 29 മാർച്ച് 1965
മുൻഗാമി ഫൈസൽ ബിൻ അബ്ദുൽ അസീസ്
പിൻഗാമി ഖാലിദ് ബിൻ അബ്ദുൽ അസീസ്
രാജവാഴ്ച ഫൈസൽ
അൽ മദീന പ്രവിശ്യ ഗവർണർ
Tenure ഡിസംബർ 1925–1954
മുൻഗാമി ഓഫീസ് സ്ഥാപിച്ചു'
പിൻഗാമി അബ്ദുൽ മുഹ്സിൻ ബിൻ അബ്ദുൽ അസീസ്
രാജവാഴ്ച ഇബ്നു സൗദ്
സൗദ്
ഫൈസൽ
ജീവിതപങ്കാളി സാറാ ബിൻത് സാദ് ബിൻ അബ്ദുൾ റഹ്മാൻ അൽ സൗദ്
മക്കൾ
List
  • ഫഹദ് രാജകുമാരൻ
  • അബ്ദുൾ റഹ്മാൻ രാജകുമാരൻ
  • ബന്ദർ രാജകുമാരൻ
  • ബദർ രാജകുമാരൻ
  • സഅദ് രാജകുമാരൻ
  • അബ്ദുള്ള രാജകുമാരൻ
  • അബ്ദുൽ അസീസ് രാജകുമാരൻ
  • അൽ അനൗദ് രാജകുമാരി
പേര്
മുഹമ്മദ് ബിൻ അബ്ദുൽ അസീസ് ബിൻ അബ്ദുൾ റഹ്മാൻ
രാജവംശം സൗദ്
പിതാവ് കിംഗ് അബ്ദുൽ അസീസ്
മാതാവ് അൽ ജവ്ഹറ ബിൻത് മുസൈദ് അൽ ജിലുവി
തൊഴിൽ രാഷ്ട്രീയക്കാരൻ • വ്യവസായി • മനുഷ്യസ്‌നേഹി


മുഹമ്മദ് ബിൻ അബ്ദുൽ അസീസ് അൽ സൗദ് (4 മാർച്ച് 1910 – 25 നവംബർ 1988) ( അറബി: محمد بن عبدالعزيز أل سعود‬ 1964 മുതൽ 1965 വരെ സൗദി അറേബ്യയുടെ കിരീടാവകാശിയും 1925 മുതൽ 1954 വരെ അൽ മദീന പ്രവിശ്യയുടെ നാമമാത്ര ഗവർണറുമായിരുന്നു. തന്റെ സഹോദരൻ ഖാലിദ് ബിൻ അബ്ദുൽ അസീസിന് അവകാശിയാകാൻ വഴിയൊരുക്കുന്നതിനായി അദ്ദേഹം കിരീടാവകാശി സ്ഥാനം രാജിവച്ചു. ഹൗസ് ഓഫ് സൗദിലെ ഏറ്റവും സമ്പന്നനും ശക്തനുമായ അംഗങ്ങളിൽ ഒരാളായിരുന്നു മുഹമ്മദ് രാജകുമാരൻ. എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സഹോദരങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഉപദേശം തേടുകയും മാറ്റിവയ്ക്കുകയും ചെയ്തു.

മുഹമ്മദ് രാജകുമാരന്റെ പിതാവ് അബ്ദുൽ അസീസ് (ഇരിക്കുന്നു), മൂത്ത സഹോദരന്മാരായ ഫൈസൽ (ഇടത്), സൗദ്(വലത്). ഇവർ സൗദി അറേബ്യയുടെ രാജാക്കന്മാരായി സേവനമനുഷ്ഠിച്ചവർ ആണ്.
കിംഗ് ഖാലിദ് ബിൻ അബ്ദുൽ അസീസ്, മുഹമ്മദിന്റെ ഇളയ സഹോദരൻ
പ്രമാണം:Mohammed bin Abdul Aziz Al Saud and Prince Mohammed bin Saud Al-Kabeer Al Saud.jpg

മുഹമ്മദ് രാജകുമാരൻ അബ്ദുൽ അസീസ് രാജാവിന്റെയും അൽ ജവ്ഹറ ബിൻത് മുസൈദ് അൽ ജിലുവിയുടെയും മകനാണ് . സൗദി അറേബ്യയുടെ രൂപീകരണത്തിന് കാരണമായ പിതാവിന്റെ പ്രചാരണങ്ങളിൽ അദ്ദേഹം പലപ്പോഴും ഒരു പങ്കുവഹിച്ചു. തന്റെ മൂത്ത അർദ്ധസഹോദരൻ സൗദിനെ സൗദി അറേബ്യയുടെ കിരീടാവകാശിയായി നിയമിക്കുന്നതിനെ അദ്ദേഹം എതിർത്തു. 1932-ൽ മുഹമ്മദ് രാജകുമാരൻ തന്റെ അർദ്ധസഹോദരന്മാരിൽ ഒരാളായ വൈസ്രോയി ഫൈസൽ ബിൻ അബ്ദുൽ അസീസ് (പിന്നീട് രാജാവ്) രാജ്യത്ത് നിന്ന് അഭാവത്തിൽ ഹെജാസിന്റെ വൈസ്രോയിയായി പ്രവർത്തിക്കുകയായിരുന്നു. മുഹമ്മദ് രാജകുമാരന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ രാജകുടുംബ കൗൺസിൽ 1964-ൽ സൗദ് രാജാവിനെ സ്ഥാനഭ്രഷ്ടനാക്കി ഫൈസലിനെ സിംഹാസനത്തിൽ ഇരുത്തി.

സിംഹാസനം ഏറ്റെടുത്ത ശേഷം, ഫൈസൽ രാജാവ് മുഹമ്മദ് രാജകുമാരനെ കിരീടാവകാശിയായി നാമനിർദ്ദേശം ചെയ്തു, പക്ഷേ അദ്ദേഹം പിൻഗാമി സ്ഥാനത്ത് നിന്ന് മാറി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഇളയ സഹോദരൻ ഖാലിദ് രാജകുമാരൻ അതുകൊണ്ട് പിന്നീട് കിരീടാവകാശിയായി. 1975ൽ ഫൈസൽ രാജാവിന്റെ കൊലപാതകത്തെ തുടർന്ന് മുഹമ്മദ് രാജകുമാരൻ ഉൾപ്പെടെയുള്ള രാജകുടുംബത്തിലെ അംഗങ്ങൾ ഖാലിദിനെ രാജാവായി പ്രഖ്യാപിച്ചു. ഖാലിദ് രാജാവിന്റെ പ്രധാന ഉപദേശകനായിരുന്നു മുഹമ്മദ് രാജകുമാരൻ. 1970 കളുടെ അവസാനത്തിൽ സൗദി അറേബ്യയെ നവീകരിക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങളെ എതിർത്ത ഒരു പാരമ്പര്യവാദിയായിരുന്നു അദ്ദേഹം, പരിഷ്കാരങ്ങൾ രാജ്യത്തിന്റെ പരമ്പരാഗത ഇസ്ലാമിക മൂല്യങ്ങൾക്ക് ഹാനികരമാകുമെന്ന് വിശ്വസിച്ചു. വ്യഭിചാര കുറ്റം ചുമത്തി 1977ൽ തന്റെ ചെറുമകൾ മിഷാൽ ബിൻത് ഫഹദിനെ വധിക്കാൻ അദ്ദേഹം ഉത്തരവിട്ടു. 1982-ൽ ഖാലിദ് രാജാവിന്റെ മരണത്തെത്തുടർന്ന് തന്റെ ഇളയ അർദ്ധസഹോദരൻ ഫഹദിനോട് കൂറ് പുലർത്തുമെന്ന് സത്യപ്രതിജ്ഞ ചെയ്യുന്നതിൽ അദ്ദേഹം ഫാമിലി കൗൺസിലിനെ നയിച്ചു. ആറ് വർഷത്തിന് ശേഷം മുഹമ്മദ് രാജകുമാരൻ 78 ആം വയസ്സിൽ മരിച്ചു.

മുൻകാലജീവിതം

[തിരുത്തുക]

അബ്ദുൽ അസീസ് രാജാവിന്റെ നാലാമത്തെ മകനാണ് മുഹമ്മദ് രാജകുമാരൻ. [1] 1910-ൽ റിയാദിലെ ഖസർ അൽ ഹുക്കിൽ ജനിച്ചു. [2] [3] അൽ സൗദ് കുടുംബത്തിന്റെ തന്നെ ഒരു ശാഖയായ അൽ ജിലുവി കുടുംബത്തിലെ [4] [5] ജവഹറ ബിൻത് മുസൈദ് ആയിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ മാതാവ്. അവരും ഭർത്താവും രണ്ടാമത്തെ കസിൻസായിരുന്നു. അവരുടെ പിതാക്കൻമാരായ മുസായ്ദ് ബിൻ ജിലുവിയും അബ്ദുൽ റഹ്മാൻ ബിൻ ഫൈസലും ബന്ധുക്കളും അവരുടെ പിതാമഹന്മാരായ ജിലുവി ബിൻ തുർക്കിയും ഫൈസൽ ബിൻ തുർക്കിയും സഹോദരന്മാരായിരുന്നു. ഇത് അറേബ്യയിലെ ദീർഘകാല പാരമ്പര്യങ്ങൾക്ക് അനുസൃതമായിരുന്നു, ഒരേ വംശത്തിൽ നിന്നുള്ള വിവാഹം, അൽ ജിലുവിയിലെ അംഗങ്ങൾ അൽ സൗദിലെ അംഗങ്ങളുമായി ഇടയ്ക്കിടെ മിശ്രവിവാഹം നടത്തി. [6]

അൽ ജവ്ഹറ ബിൻത് മുസൈദിനും അബ്ദുൽ അസീസ് രാജാവിനും ജനിച്ച മൂന്ന് മക്കളിൽ ഒരാളാണ് മുഹമ്മദ് രാജകുമാരൻ. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പൂർണ സഹോദരൻ ഖാലിദ് രാജകുമാരൻ പിന്നീട് രാജാവായി സേവനമനുഷ്ഠിച്ചു, [7] അദ്ദേഹത്തിന്റെ പൂർണ സഹോദരി അൽ അനൗദ് അവരുടെ അമ്മാവൻ സാദ് ബിൻ അബ്ദുൾ റഹ്മാന്റെ രണ്ട് ആൺമക്കളെ തുടർച്ചയായി വിവാഹം കഴിച്ചു. ആദ്യം അൽ അനൂദ് വിവാഹം കഴിച്ചത് സൗദ് ബിൻ സാദിനെയാണ്. പിന്നീട് സൗദും അൽ അനൗദും വിവാഹമോചനം നേടി, അവൾ അവന്റെ സഹോദരൻ ഫഹദ് ബിൻ സാദിനെ വിവാഹം കഴിച്ചു. [8]

രാജകീയ ചുമതലകൾ

[തിരുത്തുക]

ചെറുപ്പം മുതലേ മുഹമ്മദ് രാജകുമാരൻ തന്റെ ജ്യേഷ്ഠന്മാരോടും അർദ്ധ സഹോദരന്മാരോടും ഒപ്പം രാജ്യത്തിന്റെ രൂപീകരണ വർഷങ്ങളിൽ യുദ്ധങ്ങളിൽ പങ്കെടുത്തിരുന്നു. 1920-കളുടെ മധ്യത്തിൽ അദ്ദേഹത്തിനും ഫൈസൽ രാജകുമാരനും ഇഖ്‌വാന്റെ ചുമതല നൽകി. [9] [10] 1925 ഡിസംബറിൽ മുഹമ്മദ് രാജകുമാരൻ ഉൾപ്പെട്ടിരുന്ന സംഘം നഗരം കീഴടക്കിയതിനെ തുടർന്ന് മദീനയുടെ ഗവർണറായി അദ്ദേഹം നിയമിക്കപ്പെട്ടു. [11] അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ഭരണകാലം 1954 വരെ നീണ്ടുനിന്നു.

1932-ന്റെ തുടക്കത്തിൽ, ഹിജാസിന്റെ വൈസ്രോയി ഫൈസൽ രാജകുമാരന്റെ മറ്റ് രാജ്യങ്ങളിലെ നീണ്ട സന്ദർശനത്തെത്തുടർന്ന് മുഹമ്മദ് രാജകുമാരനെ ഹിജാസിന്റെ ആക്ടിംഗ് വൈസ്രോയിയായി നിയമിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, പ്രദേശത്തെ അശ്രദ്ധമായ ഭരണം കാരണം താമസിയാതെ ഖാലിദ് രാജകുമാരൻ അദ്ദേഹത്തെ മാറ്റി. 1934-ൽ യെമന്റെ മുൻനിര പ്രതിരോധം ആക്രമിക്കാൻ അബ്ദുൽ അസീസ് രാജാവ് തന്റെ സൈന്യത്തിന് ഉത്തരവിട്ടു. [12] രാജാവ് തന്റെ അനന്തരവൻ ഫൈസൽ ബിൻ സാദിനെ ബഖേമിലേക്കും മറ്റൊരു സഹോദരപുത്രനായ ഖാലിദ് ബിൻ മുഹമ്മദിനെ നജ്‌റാനിലേക്കും സാദയിലേക്കും അയച്ചു. രാജാവിന്റെ മകൻ ഫൈസൽ രാജകുമാരൻ തിഹാമ തീരത്തെ സേനയുടെ കമാൻഡറായി ചുമതലയേറ്റു, മുഹമ്മദ് രാജകുമാരൻ നജ്ദിൽ നിന്ന് സഊദ് രാജകുമാരനെ പിന്തുണയ്ക്കാൻ റിസർവ് സേനയുടെ തലവനായി മുന്നേറി.

1937 [13] ൽ ലണ്ടനിൽ ജോർജ്ജ് ആറാമൻ രാജാവിന്റെയും എലിസബത്ത് രാജ്ഞിയുടെയും കിരീടധാരണത്തിൽ മുഹമ്മദ് രാജകുമാരനും കിരീടാവകാശി സൗദ് രാജകുമാരനും അബ്ദുൽ അസീസ് രാജാവിനെ പ്രതിനിധീകരിച്ചു. 1945 ഫെബ്രുവരി 14-ന് അമേരിക്കൻ പ്രസിഡന്റ് ഫ്രാങ്ക്ലിൻ ഡി. റൂസ്‌വെൽറ്റുമായുള്ള കൂടിക്കാഴ്ചയിൽ മുഹമ്മദ് രാജകുമാരനും മൻസൂർ രാജകുമാരനും പിതാവിനൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു. [14] [15] 1945 ഫെബ്രുവരിയിൽ ഈജിപ്തിൽ അബ്ദുൽ അസീസ് രാജാവും ബ്രിട്ടീഷ് പ്രധാനമന്ത്രി വിൻസ്റ്റൺ ചർച്ചിലും തമ്മിലുള്ള കൂടിക്കാഴ്ചയിൽ രാജാവിന്റെ രണ്ട് മക്കളായ മുഹമ്മദും [16] അവരുടെ അമ്മാവൻ അബ്ദുല്ല ബിൻ അബ്ദുൾ റഹ്മാനും പങ്കെടുത്തു. 1962 ജനുവരിയിൽ സൗദ് രാജാവിന്റെ യുഎസ് സന്ദർശന വേളയിൽ മുഹമ്മദ് രാജകുമാരൻ അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു .

കിംഗ് മേക്കർ എന്നായിരുന്നു മുഹമ്മദ് രാജകുമാരൻ അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്. [17] സൗദ് രാജാവിനെതിരായ സഖ്യത്തിലെ പ്രധാന രാജകുമാരനായിരുന്നു അദ്ദേഹം. [18] രാജകുടുംബ സമിതിയുടെ തലവനായിരുന്ന അദ്ദേഹം സൗദ് രാജാവും കിരീടാവകാശി ഫൈസൽ രാജകുമാരനും തമ്മിലുള്ള തർക്കത്തിൽ മധ്യസ്ഥനായി പ്രവർത്തിച്ചു. [19] തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട രാജാവായ ഫൈസലിനോട് തൻറെയും മക്കളുടെയും വിശ്വസ്തത ആവശ്യപ്പെടാൻ 1964 ലെ ശരത്കാലത്തിലാണ് അദ്ദേഹത്തെ സൗദ് രാജാവിന്റെ അൽ നശരിയ കൊട്ടാരത്തിലേക്ക് അയച്ചത്. [19] 1964 നവംബർ 28-ന് സൗദിൻ്റെ പതിനൊന്ന് മക്കളും ഫൈസൽ രാജാവിനോടുള്ള കൂറ് പ്രഖ്യാപിച്ചു എന്ന് റേഡിയോ മക്ക വാർത്ത പ്രക്ഷേപണം ചെയ്തു . [19]

രാജകീയ ഉപദേഷ്ടാവ്

[തിരുത്തുക]

ഫൈസൽ രാജാവിന്റെ ഭരണത്തിന്റെ ആദ്യ ഏതാനും മാസങ്ങളിൽ (നവംബർ 1964 - മാർച്ച് 1965) മുഹമ്മദ് ബിൻ അബ്ദുൽ അസീസ് കിരീടാവകാശിയായിരുന്നു. തന്റെ ഇളയതും ഏക പൂർണ്ണ സഹോദരനുമായ ഖാലിദ് രാജകുമാരനെ സൗദി സിംഹാസനത്തിന്റെ അവകാശിയാകാൻ അനുവദിക്കുന്നതിനായി അദ്ദേഹം സ്വമേധയാ സ്ഥാനം ഒഴിഞ്ഞു. എന്നിരുന്നാലും, ഇത് സ്വമേധയാ ഉള്ള നീക്കമല്ലെന്നും അൽ സൗദ് കുടുംബത്തിലെ മുതിർന്ന അംഗങ്ങളും ഉലമകളും പിൻതുടർച്ചാവകാശത്തിൽ നിന്ന് മാറിനിൽക്കാൻ മുഹമ്മദ് രാജകുമാരനെ നിർബന്ധിതനാക്കിയത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ വ്യക്തിപരമായ പ്രത്യേകതകൾ കാരണമാണെന്നും (വഹാബിസത്തിന് അനുയോജ്യമല്ലായിരുന്നവ) അയ്മാൻ അൽ യാസിനി വാദിക്കുന്നു. .

മുഹമ്മദ് രാജകുമാരന്റെ വിളിപ്പേര് അബു ഷറൈൻ അല്ലെങ്കിൽ "രണ്ട് തിന്മകളുടെ പിതാവ്" എന്നായിരുന്നു. അത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മോശം സ്വഭാവത്തെയും മദ്യപാന ശീലത്തെയും പരാമർശിക്കുന്നു. വാസ്തവത്തിൽ, യൗവനത്തിലെ ആക്രമണാത്മകവും അക്രമാസക്തവുമായ സ്വഭാവം കാരണം അദ്ദേഹത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ വിളിപ്പേര് "തിന്മയുടെ പിതാവ്" എന്നായിരുന്നു. ഇത് ആദ്യം പറഞ്ഞത് അബ്ദുൽ അസീസ് രാജാവാണ്. കൂടാതെ, മുഹമ്മദ് രാജകുമാരൻ ബെയ്‌റൂട്ടിലെ പാർട്ടികളിൽ പതിവ് സന്ദർശകനായിരുന്നു. അത് ഒരു രാജകീയ പ്രവർത്തനമായി അദ്ദേഹം തന്നെ കണക്കാക്കിയിരുന്നില്ല. [20] അദ്ദേഹത്തിന്റെ സഹോദരന്മാർ അദ്ദേഹത്തെ രാജാവായി തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടാത്തതിന്റെ കാരണങ്ങളായിരുന്നു അത്തരം സ്വഭാവങ്ങളെല്ലാം. [21] [22] ഫൈസലിന് ശേഷം അബ്ദുൽ അസീസ് രാജാവിന്റെ ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന ഏറ്റവും മൂത്ത മകനായ മുഹമ്മദ് രാജകുമാരൻ ഒന്നുകിൽ കിരീടാവകാശിയുടെ പങ്ക് നിരസിക്കുകയോ അല്ലെങ്കിൽ പിന്നീട് രാജാവിന്റെ ഭരണകാലത്ത് സൗദ് രാജാവുമായുള്ള അടുപ്പം കാരണം കൈമാറുകയോ ചെയ്തുവെന്നും വാദമുണ്ട്. [23]

ഖാലിദ് രാജാവിന്റെ ഭരണകാലത്ത്, രാജാവിന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള കുടുംബ കൗൺസിലിലെ അംഗങ്ങളിൽ ഒരാളായിരുന്നു മുഹമ്മദ് രാജകുമാരൻ. അദ്ദേഹത്തിന്റെ അർദ്ധസഹോദരൻമാരായ കിരീടാവകാശി ഫഹദ് രാജകുമാരൻ, അബ്ദുല്ല രാജകുമാരൻ, സുൽത്താൻ രാജകുമാരൻ, അബ്ദുൾ മുഹ്സിൻ രാജകുമാരൻ എന്നിവരും ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന അമ്മാവന്മാരായ രണ്ടുപേരും (അഹമ്മദ് രാജകുമാരൻ, മുസൈദ് രാജകുമാരൻ ) ഉൾപ്പെടുന്നു . [24] അബ്ദുല്ല രാജകുമാരന്റെ ഭാവി കിരീടാവകാശി സ്ഥാനം അവസാനിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ച സുദൈരി സെവൻസിന്റെ ശക്തി കുറയ്ക്കുന്നതിൽ മുഹമ്മദ് രാജകുമാരൻ വളരെ സ്വാധീനം ചെലുത്തി. [25] 1982 ജൂൺ 13-ന് ഖാലിദ് രാജാവിന്റെ മരണശേഷം, മുഹമ്മദ് രാജകുമാരന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള രാജകുടുംബ കൗൺസിൽ പുതിയ രാജാവായ ഫഹദിനോട് കൂറ് പ്രകടിപ്പിച്ചു. മുഹമ്മദ് രാജകുമാരൻ 1988 നവംബർ 25-ന് ഏകദേശം 78 വയസ്സുള്ളപ്പോൾ മരിച്ചു [26] റിയാദിൽ സംസ്‌കരിക്കപ്പെട്ടു. [27]

വിവാദം

[തിരുത്തുക]

മുഹമ്മദ് രാജകുമാരന്റെ ചെറുമകൾ മിഷാൽ ബിൻത് ഫഹദ് സൗദി അറേബ്യയിൽ വ്യഭിചാരത്തിന് ശിക്ഷിക്കപ്പെട്ടു; രാജകുടുംബത്തിലെ മുതിർന്ന അംഗമായിരുന്ന മുത്തച്ഛൻ മുഹമ്മദ് രാജകുമാരന്റെ വ്യക്തമായ നിർദ്ദേശപ്രകാരം അവളെയും കാമുകനെയും വധശിക്ഷയ്ക്ക് വിധിച്ചു. അവരെ, പൊതു വധശിക്ഷയ്ക്ക് വിധേയമായിരുന്നു. സംഭവം സ്ത്രീകളുടെ അവകാശ ലംഘനമാണെന്ന് പാശ്ചാത്യ മാധ്യമങ്ങൾ വിമർശിച്ചു. ഒരു ബ്രിട്ടീഷ് ടിവി ചാനൽ ഈ സംഭവത്തെ ആസ്പദമാക്കി ഡെത്ത് ഓഫ് എ പ്രിൻസസ് എന്ന ഡോക്യുമെന്ററി അവതരിപ്പിച്ചു. ആ പരിപാടിയുടെ പ്രക്ഷേപണം സൗദി-യുകെ ബന്ധത്തെ സാരമായി ബാധിച്ചു. [28]

വധശിക്ഷയ്ക്ക് ശേഷം, സ്ത്രീകളുടെ വേർതിരിവ് കൂടുതൽ രൂക്ഷമായി, കൂടാതെ മതപരമായ പോലീസും ബസാറുകളിലും ഷോപ്പിംഗ് മാളുകളിലും പുരുഷന്മാരും സ്ത്രീകളും കണ്ടുമുട്ടാൻ സാധ്യതയുള്ള മറ്റേതെങ്കിലും സ്ഥലങ്ങളിലും പട്രോളിംഗ് ആരംഭിച്ചു. [29] രണ്ട് മരണങ്ങളും ആവശ്യമാണോ എന്ന് പിന്നീട് മുഹമ്മദ് രാജകുമാരൻ ചോദിച്ചപ്പോൾ, "എനിക്ക് അവർ ഒരുമിച്ച് ഒരേ മുറിയിൽ ആയിരുന്നാൽ മതിയായിരുന്നു" എന്ന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. [29]

സമ്പത്ത്

[തിരുത്തുക]

മുഹമ്മദ് രാജകുമാരന് വിവിധ ബിസിനസ് താൽപ്പര്യങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ക്രൂഡ് ഓയിൽ വിൽപ്പനയുടെ വിഹിതത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ഗണ്യമായ സമ്പത്ത് അദ്ദേഹത്തിന് ഉണ്ടായിരുന്നു. [30] 1980-കളുടെ തുടക്കത്തിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രതിദിന വിഹിതം അര ദശലക്ഷം ബാരൽ എണ്ണയായിരുന്നു. [30]

കാഴ്ചകൾ

[തിരുത്തുക]

അബ്ദുൽ അസീസ് രാജാവ് തന്റെ മൂത്തമകൻ സൗദിനെ കിരീടാവകാശിയായി നിയമിച്ചതിനെ മുഹമ്മദ് രാജകുമാരൻ എതിർത്തു. സംസ്ഥാനം ഭരിക്കാനുള്ള സൗദ് രാജകുമാരന്റെ കഴിവിനെക്കുറിച്ചുള്ള തന്റെ നിഷേധാത്മക വീക്ഷണങ്ങൾ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി അദ്ദേഹം പിതാവിന് കത്തയച്ചു.

1965 മാർച്ച് 29 ന് ഖാലിദ് രാജകുമാരനെ കിരീടാവകാശിയായി തിരഞ്ഞെടുത്തുവെന്ന പ്രഖ്യാപനത്തെത്തുടർന്ന് റേഡിയോ മക്ക മുഹമ്മദ് രാജകുമാരന്റെ "സ്ഥാനങ്ങളിൽ നിന്നും പദവികളിൽ നിന്നും ഞാൻ വിട്ടുനിൽക്കുന്നതാണ് നല്ലത്." എന്ന ഒരു പ്രസ്താവന റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തു. രാജാവായി തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടിരുന്നെങ്കിൽ താൻ ഒരു നല്ല രാജാവാകില്ലെന്ന് മുഹമ്മദ് രാജകുമാരൻ പിന്നീട് പ്രസ്താവിച്ചു. [31]

രാജകുടുംബത്തിലെ യാഥാസ്ഥിതിക അംഗങ്ങളെ മുഹമ്മദ് രാജകുമാരൻ നയിച്ചു. [32] 1970 കളുടെ അവസാനത്തിൽ സമൂഹത്തിന്റെ അതിവേഗ നവീകരണത്തെ അവർ പിന്തുണച്ചില്ല, ആധുനികവൽക്കരണവും രാജ്യത്ത് ധാരാളം വിദേശ തൊഴിലാളികളുടെ സാന്നിധ്യവും പരമ്പരാഗത മുസ്ലീം മൂല്യങ്ങളുടെ ശോഷണത്തിന് കാരണമാകുമെന്ന് അവർ കരുതി. [32] [33]

സ്വകാര്യ ജീവിതം

[തിരുത്തുക]

അൽ സൗദ് കുടുംബവുമായി ബന്ധമുള്ള സ്ത്രീകളെ മുഹമ്മദ് ബിൻ അബ്ദുൽ അസീസ് അഞ്ച് തവണ വിവാഹം കഴിച്ചു. അവരിലൊരാളാണ് പിതാവിന്റെ സഹോദരൻ സാദ് ബിൻ അബ്ദുൾ റഹ്മാന്റെ മകൾ സാറ. 1945-ൽ യുഎസിലെ ഒരു അറബ്-അമേരിക്കൻ സ്ത്രീയുമായി അദ്ദേഹത്തിന് വിവാഹേതര ബന്ധമുണ്ടെന്ന് ആരോപിക്കപ്പെട്ടു, റിപ്പോർട്ടുകൾ അദ്ദേഹം നിഷേധിച്ചുവെങ്കിലും, സംഭവം മുഹമ്മദ് രാജകുമാരനും ഭാവി രാജാവായ ഫൈസലും തമ്മിൽ സംഘർഷത്തിന് കാരണമായി. [34]

മുഹമ്മദ് രാജകുമാരന് ഇരുപത്തിയൊമ്പത് മക്കളുണ്ടായിരുന്നു - പതിനേഴു ആൺമക്കളും പന്ത്രണ്ട് പെൺമക്കളും. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പെൺമക്കളിൽ ഒരാളായ അൽ അനൗദ്, സൗദ് രാജാവിന്റെ മകനായ അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനന്തരവൻ ഖാലിദ് ബിൻ സൗദിന്റെ ഭാര്യയായിരുന്നു. 2000 ജൂണിൽ കിരീടാവകാശി അബ്ദുല്ല രാജകുമാരൻ സ്ഥാപിച്ച അൽ സൗദ് ഫാമിലി കൗൺസിലിലെ അംഗങ്ങളിൽ ഒരാളായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ മൂത്ത മകൻ ഫഹദ് രാജകുമാരൻ, ബിസിനസ് പ്രവർത്തനങ്ങൾ, സൗദ് ഹൗസിൽ അംഗങ്ങളല്ലാത്ത വ്യക്തികളുമായുള്ള രാജകുടുംബത്തിലെ ഇളയവരുടെ വിവാഹം തുടങ്ങിയ സ്വകാര്യ വിഷയങ്ങൾ ചർച്ച ചെയ്യാൻ. [35] അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചെറുമക്കളിൽ ഒരാളായ മുഹമ്മദ് ബിൻ അബ്ദുൽ അസീസ് ബിൻ മുഹമ്മദ് മെയ് മാസത്തിൽ ജിസാൻ പ്രവിശ്യയുടെ ഡെപ്യൂട്ടി ഗവർണറായി തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടു.

ഫാൽക്കണുകളും റൈഫിളുകളും ഉപയോഗിച്ച് വേട്ടയാടുന്നത് മുഹമ്മദ് രാജകുമാരന് ഇഷ്ടമായിരുന്നു. ജീവകാരുണ്യ പ്രവർത്തനങ്ങൾ നടത്തിയിരുന്ന അദ്ദേഹം വിവിധ സ്ഥലങ്ങളിൽ നിരവധി പള്ളികളുടെ സ്ഥാപകനായിരുന്നു.

പാരമ്പര്യം

[തിരുത്തുക]

മദീനയിലെ പ്രിൻസ് മുഹമ്മദ് ബിൻ അബ്ദുൽ അസീസ് അന്താരാഷ്ട്ര വിമാനത്താവളം മുഹമ്മദ് രാജകുമാരന്റെ പേരിലാണ്. റിയാദിലെ ഒരു ആശുപത്രി, പ്രിൻസ് മുഹമ്മദ് ബിൻ അബ്ദുൽ അസീസ് ഹോസ്പിറ്റലും അദ്ദേഹത്തിന്റെ പേരിലാണ്. [36] 2014-ൽ സൗദി ആരോഗ്യ മന്ത്രാലയം അൽ ജൗഫ് മേഖലയിലെ സകാക്കയിൽ പ്രിൻസ് മുഹമ്മദ് ബിൻ അബ്ദുൽ അസീസ് മെഡിക്കൽ സിറ്റി എന്ന പേരിൽ ഒരു മെഡിക്കൽ കോംപ്ലക്സ് ആരംഭിച്ചു.

വംശപരമ്പര

[തിരുത്തുക]

റഫറൻസുകൾ

[തിരുത്തുക]
  1. ↑ Nabil Mouline (April–June 2012). "Power and generational transition in Saudi Arabia". Critique Internationale. 46: 1, 22. doi:10.3917/crii.046.0125.
  2. ↑ Winberg Chai, ed. (2005). Saudi Arabia: A Modern Reader. Indianapolis, IN: University of Indianapolis Press. p. 193. ISBN 978-0-88093-859-4.
  3. ↑ Susan Rose, ed. (2020). The Naval Miscellany. Vol. VI. New York: Routledge. p. 433. ISBN 978-1-00-034082-2.
  4. ↑ Helen Chapin Metz, ed. (1992). "Saudi Arabia: A Country Study". Retrieved 9 May 2012.
  5. ↑ "Personal trips". King Khalid Exhibition. Archived from the original on 22 October 2012. Retrieved 7 May 2012.
  6. ↑ Joshua Teitelbaum (1 November 2011). "Saudi Succession and Stability" (PDF). BESA Center Perspectives. Archived from the original (PDF) on 2012-06-14. Retrieved 24 April 2012.
  7. ↑ Winberg Chai, ed. (2005). Saudi Arabia: A Modern Reader. Indianapolis, IN: University of Indianapolis Press. p. 193. ISBN 978-0-88093-859-4.
  8. ↑ "Family Tree of Al Anoud bint Abdulaziz bin Abdul Rahman Al Saud". Datarabia. Retrieved 10 August 2012.
  9. ↑ Jennifer Reed (2009). The Saudi Royal Family. Infobase Publishing. p. 40. ISBN 978-1-4381-0476-8.
  10. ↑ Ellen R. Wald (2018). Saudi, Inc. Pegasus Books. p. 185. ISBN 978-1-68177-718-4.
  11. ↑ Susan Rose, ed. (2020). The Naval Miscellany. Vol. VI. New York: Routledge. p. 433. ISBN 978-1-00-034082-2.
  12. ↑ ഉദ്ധരിച്ചതിൽ പിഴവ്: അസാധുവായ <ref> ടാഗ്; alahwe എന്ന പേരിലെ അവലംബങ്ങൾക്ക് എഴുത്തൊന്നും നൽകിയിട്ടില്ല.
  13. ↑ "Saudi Foreign Policy". Saudi Embassy Magazine. Fall 2001. Archived from the original on 7 August 2013. Retrieved 18 July 2013.
  14. ↑ William A. Eddy (2005). FDR meets Ibn Saud (PDF). Vista: Selwa Press. Archived from the original (PDF) on 2016-04-08. Retrieved 2022-11-28.
  15. ↑ Thomas W. Lippman (April–May 2005). "The Day FDR Met Saudi Arabia's Ibn Saud" (PDF). The Link. 38 (2): 1–12.
  16. ↑ "Riyadh. The capital of monotheism" (PDF). Business and Finance Group. Archived from the original (PDF) on 14 October 2009.
  17. ↑ Stig Stenslie (Summer 2016). "Salman's Succession: Challenges to Stability in Saudi Arabia". The Washington Quarterly. 39 (3): 117–138. doi:10.1080/0163660X.2016.1204413.
  18. ↑ William Quandt (1981). Saudi Arabia in the 1980s: Foreign Policy, Security, and Oil. Washington DC: The Brookings Institution. p. 79. ISBN 0815720513.
  19. ↑ 19.0 19.1 19.2 Joseph Mann (2013). "King without a Kingdom: Deposed King Saud and his intrigues". Studia Orientalia Electronica. 1. Archived from the original on 2 August 2020.
  20. ↑ Ellen R. Wald (2018). Saudi, Inc. Pegasus Books. p. 185. ISBN 978-1-68177-718-4.
  21. ↑ Michael Herb (1999). All in the family. Albany: State University of New York Press. p. 102. ISBN 0-7914-4168-7.
  22. ↑ As'ad AbuKhalil (2004). The Battle for Saudi Arabia. Royalty, fundamentalism and global power. New York City: Seven Stories Press. ISBN 1-58322-610-9.
  23. ↑ A. R. Kelidar (1978). "The problem of succession in Saudi Arabia". Asian Affairs. 9 (1): 23–30. doi:10.1080/03068377808729875.
  24. ↑ Gulshan Dhahani (1980). "Political Institutions in Saudi Arabia". International Studies. 19 (1): 59–69. doi:10.1177/002088178001900104.
  25. ↑ David Rundell (2020). Vision or Mirage: Saudi Arabia at the Crossroads. Bloomsbury Publishing. p. 58. ISBN 978-1-83860-595-7.
  26. ↑ Simon Henderson (1994). "After King Fahd" (PDF). Washington Institute. Archived from the original (Policy Paper) on 17 May 2013. Retrieved 2 February 2013.
  27. ↑ "Reigning Royal Families". World Who's Who. Archived from the original on 2017-05-05. Retrieved 4 March 2013.
  28. ↑ Simon Henderson (August 2009). "After King Abdullah: Succession in Saudi Arabia". The Washington Institute. Retrieved 27 May 2012.
  29. ↑ 29.0 29.1 Mark Weston (28 July 2008). Prophets and Princes: Saudi Arabia from Muhammad to the Present. John Wiley & Sons. ISBN 9780470182574.
  30. ↑ 30.0 30.1 Peter W. Wilson; Douglas F. Graham (2016). Saudi Arabia: The Coming Storm. New York: Routledge. p. 32. ISBN 978-1-315-28699-0.
  31. ↑ Ellen R. Wald (2018). Saudi, Inc. Pegasus Books. p. 185. ISBN 978-1-68177-718-4.
  32. ↑ 32.0 32.1 Andrew J. Pierre (Summer 1978). "Beyond the "Plane Package": Arms and Politics in the Middle East". International Security. 3: 148–161. doi:10.2307/2626647. JSTOR 2626647.
  33. ↑ Lincoln P. Bloomfield Jr. (1981). "Saudi Arabia Faces the 1980s: Saudi Security Problems and American Interests". Fletcher Forum.
  34. ↑ Victor McFarland (July 2020). Oil Powers. A History of the U.S.-Saudi Alliance. Columbia University Press. pp. 42, 205. doi:10.7312/mcfa19726. ISBN 9780231197267.
  35. ↑ Simon Henderson (August 2009). "After King Abdullah: Succession in Saudi Arabia". The Washington Institute. Retrieved 27 May 2012.
  36. ↑ "Prince Mohammed bin Abdulaziz Hospital website". Prince Mohammed bin Abdulaziz Hospital. Retrieved 19 June 2020.

ബാഹ്യ ലിങ്കുകൾ

[തിരുത്തുക]