ഓസ്ട്രിയൻ നേത്രരോഗവിദഗ്ദ്ധനായ ഹ്യൂബർട്ട് സാറ്റ്ലറുടെ പേരിലുള്ള സാറ്റ്ലർ പാളി, കണ്ണിലെ കോറോയിഡിന്റെ ഇടത്തരം വ്യാസമുള്ള രക്തക്കുഴലുകളുടെ അഞ്ച് (അല്ലെങ്കിൽ ആറ് [a] ) പാളികളിൽ ഒന്നാണ്. ചുവടെയുള്ള ബ്രച്സ് മെംബ്രേൻ, കോറിയോകാപ്പിലറികൾ, ഹല്ലർ പാളി, മുകളിലുള്ള സുപ്രകൊറോയിഡ എന്നിവയ്ക്കിടയിലാണ് ഇത് സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്.[2]
പുതിയ ഡയഗ്നോസ്റ്റിക് രീതികൾ, പ്രത്യേകിച്ച് ഒപ്റ്റിക്കൽ കോഹെറൻസ് ടോമോഗ്രാഫി വ്യത്യസ്ത ലെയറുകളുടെ ധാരണ വിപുലമാക്കി.[3]
ആരോഗ്യമുള്ള വ്യക്തികൾക്കിടയിലും പ്രായവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട മാക്കുലാർ ഡീജനറേഷൻ (എഎംഡി) ഉള്ളവരിലും കൊറോയിഡിൻ്റെ കനവും സാറ്റ്ലേഴ്സ്, ഹാലർ പാളികൾ എന്നിവയും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം വ്യക്തമാക്കുന്ന നിരവധി പഠനങ്ങളുണ്ട്.[4] എഎംഡിയുടെ പുരോഗതിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് പാളികളുടെ കനം ഗണ്യമായി കുറയുന്നതായി പഠനങ്ങൾ കാണിക്കുന്നു, ഇത് എഎംഡിയുടെ പാത്തോഫിസിയോളജിയിലെ കോറിയോപതിയെ മനസ്സിലാക്കുന്നതിൽ പ്രധാനമാണ്. എന്നിരുന്നാലും, ദൈനംദിന ചക്രത്തിലുടനീളം ശക്തമായ വ്യതിയാനങ്ങളും,[5] അതുപോലെ തന്നെ കണ്ണ്-വളർച്ചയ്ക്കിടെയുള്ള ഒപ്റ്റിക്കൽ ഉത്തേജകങ്ങളുടെ സ്വാധീനവും[6] സൂചിപ്പിക്കുന്നത് ഈ ടിഷ്യുവിന്റെ സങ്കീർണ്ണമായ പ്രവർത്തനം പൂർണ്ണമായും മനസ്സിലാകുന്നില്ല എന്നാണ്.
↑Some authors consider the vascular region of the choroid as being two separate layers, namely Sattler's and Haller's layer,[1] and some consider the lamina fusca as being either of scleral or choroidal origin.