महसुरी बिंती पंडक माया ही एक तरुण स्त्री होती जी १८ व्या शतकाच्या उत्तरार्धात मलेशियाच्या केदाह मधील पुलाऊ लंगकावी या बेटावर राहात होती. लोककथेनुसार, तिच्यावर व्यभिचाराचा आरोप होता आणि तिला चाकूने मारण्यात आले. तिची कबर, मकाम महसुरी, बेटावरील पर्यटकांचे आकर्षण बनले आहे.
महसूरी ही एका मलय शेतकऱ्याची मुलगी होती. जी त्यांच्या मूळ नेगेरी पुलाऊ बुकित येथून चांगल्या जीवनाच्या शोधात लँगकावी बेटावर गेली. ती संपूर्ण लँगकावीमधील सर्वात सुंदर स्त्री होती. तिने योद्धा वॅन दारसशी लग्न केले. त्याच्या गरजेनुसार, तिच्या पतीला थायलंडविरुद्ध केदाहच्या वतीने युद्धात जावे लागले. युद्धावर जाताना त्याने महसूरीला मागे सोडले. याच काळात महसुरीची डिअरमन नावाच्या तरुण प्रवाशाशी मैत्री झाली. गावप्रमुखाची पत्नी वान माहोरा हिला महसुरीच्या सौंदर्याचा हेवा वाटत होता. तिने एक अफवा पसरवली की महसूरी अविश्वासू आहे आणि वान दारसच्या अनुपस्थितीत डिअरमनशी प्रेमसंबंध ठेवत आहे. अखेरीस ही अफवा फार वाढली. गावकऱ्यांनी उघडपणे तिच्यावर व्यभिचाराचा आरोप केला. महसुरीने तिच्या निर्दोषतेची विनंती केली, परंतु कोणीही तिच्यावर विश्वास ठेवला नाही.
महसुरीला झाडाला बांधून भोसकून ठार मारायचे होते पण ते काही झाले नाही. फाशीचा प्रत्येक प्रयत्न अयशस्वी झाल्यानंतर, महसुरीने त्यांना तिच्या कुटुंबाच्या केरीस शस्त्राने ठार मारण्यास सांगितले. जेव्हा तिच्यावर वार करण्यात आला तेव्हा जखमेतून पांढरे रक्त वाहताना दिसले होते. जे तिच्या निर्दोषतेचे प्रतीक होते. तिचे शरीर झाकण्यासाठी काही पक्षी तिच्यावर उडून बसले. तिच्या मरणासन्न श्वासाने, महसूरीने लंगकावीला त्याच्या सात पिढ्यांसाठी दुर्दैवी असल्याचा शाप दिला. हे राज्य लवकरच थायलंडने ताब्यात घेतले. पाडांग माट सिरत येथील ग्रामस्थांनी थाई वसाहतकर्त्यांच्या हाती पडू देण्याऐवजी त्यांची भातशेती जाळून टाकली.
महसूरीचे कुटुंब नेगेरी पुलाऊ बुकिट येथे परतले. जे लवकरच थायलंडने जोडले गेले आणि उदयोन्मुख वसाहतीकारांनी थाई मलयांचे मोठ्या प्रमाणावर थायनीकरण केल्यामुळे ते फुकेतमध्ये बदलले.
महसूरीच्या मृत्यूनंतर अनेक दशके अयशस्वी झालेल्या पिकांचा उल्लेख करून अनेक लंगकावी स्थानिक लोक आख्यायिका सत्य मानतात. थायलंडनेही लँगकावीवर अनेक वेळा हल्ला केला होता. शेवटचे आक्रमण १८२१ मध्ये झाले होते. शेतकऱ्यांनी पेटवलेले शेत आजही बेरस तेरबाकर किंवा "जळलेले तांदूळ" म्हणून ओळखले जाते. २० व्या शतकाच्या अखेरीस सात पिढ्या संपल्यानंतरच, लँगकावी एक पर्यटन स्थळ म्हणून समृद्ध होऊ लागले. महसुरीचे वंशज थायलंडमधील बुकिट येथे राहतात आणि प्रसंगी तिच्या थडग्याला भेट देण्यासाठी लँगकावीला जातात.[१] त्यापैकी सिरिंत्रा यायी (ศิรินทรา ยายี), खरे मलय नाव: वान ऐशाह वान नवावी, जी २००० मध्ये केदाहच्या भेटीदरम्यान चर्चेत आली होती.