Air Mata Iboe | |
---|---|
Pengarah | Njoo Cheong Seng |
Lakon layar | Njoo Cheong Seng |
Dihasilkan oleh | Fred Young |
Dibintangi |
|
Muzik oleh | R. Koesbini |
Syarikat penerbitan | Majestic Film Company |
Tarikh tayangan |
|
Negara | Hindia Timur Belanda |
Bahasa | Indonesia |
Air Mata Iboe (Ejaan yang Disempurnakan: Air Mata Ibu) ialah sebuah filem 1941 dari Hindia Timur Belanda (kini Indonesia) diarahkan dan ditulis oleh Njoo Cheong Seng. Dibintangi Fifi Young, Rd Ismail, Ali Sarosa, dan Ali Joego, ia mengisahkan seorang ibu yang membesarkan anak-anaknya dengan penuh kasih sayang tetapi akhirnya dikhianati oleh anak sulungnya apabila dia jatuh pada waktu sukar. Filem, yang dikatakan sebagai ekstravaganza muzik, menapilkan runut bunyi oleh R. Koesbini, dan tajuk lagu eponim ditulis oleh Njoo.
Penerbitan terakhir oleh Majestic Film milik Fred Young, Air Mata Iboe dikeluarkan pada bulan Disember 1941, sejurus sebelum pendudukan Jepun di Hindia Belanda. Filem ini, kini mungkin hilang, menerima ulasan positif. Satu penerbitan semula telah dihasilkan di bawah tajuk yang sama pada tahun 1957; Young mengambil semula peranannya.
Soegiati (Fifi Young) adalah ibu kepada empat orang anak: Achmad (Rd Ismail), Idris (S Poniman) dan Soemadi (Ali Sarosa), dan seorang anak perempuan bernama Soepinah (Soelami). Dia menyayangi mereka semua, tetapi Soemadi menerima sebahagian besar perhatiannya kerana dia menerima sedikit daripada bapanya, saudagar Soebagio (Ali Joego). Sebagai kanak-kanak membesar, mereka berkahwin dan bergerak, dan akhirnya hanya Soemadi dibiarkan. Walaupun dia mula berhubungan dengan seorang wanita muda yang bernama Noormala (Soerip), dia tidak mengahwininya seperti yang pendapatannya tidak mencukupi untuk menyokong mereka.
Pada malam Aidilfitri, keluarga mengumpulkan untuk bercuti. Tidak diketahui kepada keluarga, Soebagio mengetuai kehidupan yang berganda seperti seorang penyerbu, dan petang itu polis datang untuk menangkapnya. Untuk melindungi bapanya, Soemadi mengisytiharkan dirinya pelakunya, dan dia dibuang negeri. Rasa bersalah kerana dosa-dosanya, Soebagio jatuh sakit dan meninggal dunia tidak lama selepas itu. Kerana hutang mereka, rumah dan barang-barang mereka yang ditarik, meninggalkan Soegiati untuk menyara dirinya.
Walaupun kaya, Achmad dan Idris enggan mengambil Soegiati dalam, takut isteri masing-masing Moedjenah (Titing) dan Mariam (Ning-Nong). Soepinah dan suaminya Bakar (Koesbini) sanggup mengambil beliau, tetapi mereka hidup dalam kemiskinan. Tidak mahu membebankan mereka, akhirnya Soegiati memutuskan untuk meninggalkan dan mencari jalan sendiri, bergantung kepada kebaikan hati orang yang tidak dikenali. Tahun berlalu, dan Soemadi kembali dari buangan. Menghadapi ibunya, yang kini hidup dalam kemiskinan, dia memutuskan untuk membalas dendam terhadap saudara-saudaranya.[a]
Majestic Film Company yang berpangkalan di Malang mengumumkan Air Mata Iboe pada Jun 1941 bersama-sama dengan dua filem lain, Boedi Terbenam dan Bachtera Karam.[b] Penerbitan bermula tidak lama lagi selepas itu dan pada awal Disember 1941, lebih 55 gulungan telah dirakamkan, dan juga 60 gulungan bunyi.[1][2]
Air Mata Iboe ditulis dan diarahkan oleh Njoo Cheong Seng di bawah nama pena M. d'Amour; beliau sebelum ini telah mengarahkan Djantoeng Hati (1941), yang juga mempunyai akhir yang tragis, bagi syarikat itu. Filem ini diterbitkan oleh pemilik syarikat itu, Fred Young.[3][4] Ia dibintangi isteri Njoo, Fifi Young (tidak berkaitan dengan Fred), Rd Ismail, Ali Sarosa, dan Ali Joego.[5] Peranan lain telah diadakan oleh penyanyi keroncong (muzik tradisional dengan pengaruh Portugis), yang termasuk Soerip, Titing, Soelami, Ning Nong, dan Poniman.[1] Filem, yang menggunakan solekan untuk membuat usia Fifi muda ke seorang perempuan tua sepanjang plot, ialah pelakon pertama untuk Majestic; beliau jatih sakit semasa penerbitan sulung suaminya bagi syarikat itu.[6]
Filem hitam putih menampilkan sebelas lagu keroncong yang ditulis oleh pengarah muzik R. Koesbini,[5] yang juga mempunyai peranan dalam filem itu. Muzik latar telah disediakan oleh kumpulan Koesbini, iaitu Krontjong Syncopaters,[1] manakala lagu telah dipersembahkan oleh pelakon.[c][7] Not dan lirik untuk lagu tajuk filem itu, "Air Mata Iboe", telah diterbitkan dalam edisi Disember 1941 Pertjatoeran Doenia dan Filem.[d][8]
Air Mata Iboe, yang telah diberi nilai untuk semua peringkat umur, telah diedarkan oleh Columbia Pictures dan ditayangkan di Panggung Sampoerna di Surabaya pada 24 Disember 1941. Juga diiklankan di bawah tajuk Belanda Tranen Eener Moeder (terjemahan harfiah daripada Melayu), filem itu telah dipromosikan sebagai "ekstravaganza muzikal";[e][9] iklan lain menekankan saiz pelakon.[10] iklan yang lain menekankan saiz pelakon. Satu kajian tanpa nama dalam Soerabaijasch Handelsblad berkata penggunaan meluas keroncong dan memuji lakonan dan nyanyian, menunjukkan bahawa penonton asli akan berduyun-duyun untuk melihat filem itu.[11]
Air Mata Iboe adalah filem terakhir dihasilkan oleh Majestic Film Company, yang ditutup berikutan pendudukan Jepun.[f][6] Semasa pendudukan Njoo, Fifi Young, dan Fred Young menubuhkan sendiri ke kumpulan teater mereka, Pantjawarna, walaupun semua kembali ke pawagam pada 1950-an.[12] Joego juga kembali untuk filem selepas menghabiskan pendudukan dalam teater. [13] Poniman, Sarosa, Ismail, dan Soerip kembali ke pawagam,[14] orang-orang pada tahun 1950 dan Soerip pada tahun 1973. [15] Soelami tidak dicatat sebagai berlakon dalam mana-mana produksi selanjutnya.[16]
Pembikinan semula Air Mata Iboe telah dihasilkan pada tahun 1957, selepas Indonesia telah mendapat kemerdekaan. Diarahkan oleh Fred Young, filem itu menyaksikan Fifi Young mengambil semula peranannya sebagai Sugiati, manakala Rd Ismail mengambil peranan Subagio. Pelakon pembikinan semula yang lain tidak muncul dalam filem asal. Anak-anak Achmad, Idris, dan Soemadi telah dilakonkan oleh Sukarno M. Noor, Boes Boestami dan Kamsul, masing-masing. Anak perempuan pasangan itu, dinamakan semula Atikah, dimainkan oleh Farida Arriany.[17]
Air Mata Iboe berkemungkinan tergolong dalam filem hilang. Filem di Hindia telah dirakam pada filem nitrat sangat mudah terbakar, dan selepas kebakaran memusnahkan banyak gudang Produksi Film Negara pada tahun 1952, filem-filem lama dirakamkan pada nitrat sengaja dimusnahkan.[18] Oleh itu, ahli antropologi visual Amerika Syarikat Karl G. Heider menulis bahawa semua filem Indonesia yang dibuat sebelum tahun 1950 tidak diketahui lagi keberadaannya ataupun kewujudan salinannya.[19] Walau bagaimanapun, Katalog Filem Indonesia yang disusun JB Kristanto merekodkan beberapa filem masih tersimpan di Sinematek Indonesia dan Biran menulis bahawa beberapa filem propaganda Jepun masih wujud dalam simpanan Perkhidmatan Maklumat Kerajaan Belanda.[20]