Enam Djam di Jogja | |
---|---|
Pengarah | Usmar Ismail |
Penulis | Usmar Ismail |
Dihasilkan oleh | Usmar Ismail |
Dibintangi |
|
Sinematografi | Max Tera |
Disunting oleh |
|
Muzik oleh | G. R. W. Sinsu |
Syarikat penerbitan | |
Tarikh tayangan |
|
Masa tayangan | 116 minit |
Negara | Indonesia |
Bahasa | Indonesia |
Enam Djam di Jogja (Ejaan yang Disempurnakan: Enam Jam di Yogya) ialah sebuah filem Indonesia 1951 diarahkan oleh Usmar Ismail. Ia merupakan filem kedua terbitan PERFINI yang memperincikan kekuatan di mana tentera republik Indonesia ambil semula modal di Yogyakarta selama enam jam, filem yang menggunakan banyak pelakon dan krew dari karya Ismail sebelum Darah dan Doa (1950). Filem ini merupakan satu kejayaan di Indonesia dan terus ditayangkan di saluran televisyen negara itu ke tahun 1980-an, walaupun selepas dua filem lanjut mengenai peristiwa ini telah dikeluarkan.
Di tengah-tengah Revolusi Nasional Indonesia, tentera kolonial Belanda telah melancarkan serangan ke atas ibu negara Indonesia di Yogyakarta. Setelah ditakluki, Tentera Indonesia menarik diri, untuk meneruskan perjuangan sebagai gerila. Di bandar yang betul, penduduk Indonesia mengalami meluas.
Pada awal tahun 1949, Sultan Yogyakarta, Hamengkubuwono IX, perintah yang menunjukkan kekuatan: tentera gerila untuk mengambil kembali bandar, tahan selama enam jam, dan kemudian menarik balik. Serangan ini, yang bertujuan untuk menunjukkan bahawa Belanda tidak meletakkan kuasa-kuasa Indonesia dan dengan itu memalukan penjajah kembali di hadapan PBB, berjalan seperti yang dirancang pada pagi 1 Mac. Belanda mengiktiraf kemerdekaan Indonesia pada akhir tahun.
Enam Djam di Jogja diarahkan dan dihasilkan oleh Usmar Ismail. Ia merupakan filem kedua mengenai revolusi kebangsaan selepas Darah dan Doa pada tahun sebelumnya, yang berkisarkan perarakan panjang Bahagian Siliwangi untuk Jawa Barat.[1] Filem hitam dan putih,[2] Ismail juga menulis cerita filem itu, dengan Gajus Siagian mengendalikan lakonlayar.[3] Dalam kredit pembukaan filem itu, beliau menulis bahawa ia bertujuan untuk menunjukkan "kerjasama ketat antara rakyat, tentera, dan kerajaan"[a] tanpa yang yang Serangan Umum 1 Mac tidak boleh berlaku[4] dan memperingati mereka yang telah jatuh berjuang untuk kaum nasionalis.[5]
Enam Djam di Jogja mengekalkan banyak krew yang sama seperti Darah dan Doa, termasuk Sinematografer Max Tera, penggubah muzik G.R.W. Sinsu, dan penyunting Djohan Sjafri. Barisan pelakon yang kembali dari filem sebelum ini termasuk Del Juzar, Aedy Moward dan Rd Ismail.[6][2]
Penggambaran telah disiapkan pada lokasi di Yogyakarta, di tapak yang telah melihat tindakan semasa serangan. Ismail dan krewnya telah dibantu dalam penggambaran mereka dengan orang-orang yang telah menyaksikan peristiwa-peristiwa yang digambarkan.[7] Selepas dana telah habis, Ismail telah mengambil pinjaman daripada seorang pemilik pawagam tempatan untuk memastikan beliau dapat menyiapkan Enam Djam di Jogja.[8]
Sebelum Enam Djam di Jogja telah dikeluarkan pada awal tahun 1951, Usmar terpaksa bertahan dengan satu proses penapisan yang panjang. Biro penapisan Indonesia, menurut pengkritik filem Salim Said, berselisih pendapat dengan gambaran askar Belanda; pada akhirnya, banyak adegan menunjukkan mereka telah dipotong.[8] Penerimaan kritikal pada masa itu adalah bercampur-campur: kajian dalam majalah Fleet, misalnya, mendapati bahawa tembakan boleh menjadi lebih baik, tetapi persembahan lebih baik daripada biasa untuk kerja-kerja domestik.[8]
Arkib filem Indonesia Sinematek Indonesia memegang kedua-dua salinan 35 mm dan VHS Enam Djam di Jogja.[2] Kiasan kepada tajuk, dalam karya-karya lain di Indonesia, telah dibuat selewat 1991.[9]
Dua filem lagi telah dikeluarkan memperincikan Ketua Serangan 1 Mac: Janur Kuning (1980) arahan Abbas Wirantakusuma dan Serangan Fajar (1982) arahan Arifin C. Noer.[2] Tidak seperti Enam Djam di Jogja, kedua-dua filem menekankan peranan masa depan Presiden Suharto - yang tidak hadir dalam versi Ismail. Pada masa yang kedua-dua filem telah dikeluarkan, Enam Djam di Jogja terus ditayangkan di rangkaian televisyen negara TVRI.[10] Janur Kuning disiarkan setiap tahun pada ulang tahun serangan itu, sebelum ia dan Serangan Fajar telah ditarik balik dari siaran pada tahun 1998 kerana cuba untuk memanipulasi sejarah dan mencipta kultus dengan Suharto di tengah-tengah, berikutan kejatuhan Suharto.[11][12]
|deadurl=
ignored (bantuan)|deadurl=
ignored (bantuan)|trans_title=
(bantuan)CS1 maint: ref=harv (link)|deadurl=
ignored (bantuan)|deadurl=
ignored (bantuan)