Gunung Luang Prabang

Gunung Luang Prabang
ทิวเขาหลวงพระบาง
Noen 1428 (Bukit no. 1428), pertempuran Perang Saudara Thai–Laos pada 1988; pemandangan daripada Taman Negara Phu Soi Dao, Wilayah Phitsanulok, Thailand
Titik tertinggi
Ketinggian2,120 m (6,960 ka)
Koordinat18°35′16″N 98°29′13″E / 18.58778°N 98.48694°E / 18.58778; 98.48694Koordinat: 18°35′16″N 98°29′13″E / 18.58778°N 98.48694°E / 18.58778; 98.48694 
Lokasi Gunung Luang Prabang Asia Tenggara
Di sebelah Laotian, gunung-gunung dengan julat mencapai pantai Mekong
Peta tanah tinggi Thailand
Bretschneidera sinensis ( Thai Chompoo Phu Kha ), pokok yang diancam oleh kehilangan habitat yang terdapat di Thailand hanya dalam julat ini

Julat Luang Prabang (Bahasa Thai: ทิวเขาหลวงพระบาง, disebut [tʰīw kʰǎw lǔaŋ pʰráʔ.bāːŋ]), yang dinamakan sempena Luang Prabang, adalah gunung berapi barat laut Laos dan Thailand Utara. Sebahagian besar terletak di Wilayah Sainyabuli (Laos), serta Wilayah Nan dan Uttaradit (Thailand), dengan bahagian kecil di Phitsanulok dan Wilayah Loei. Beberapa sungai seperti sungai Nan, Pua dan Wa, mempunyai sumber mereka dalam lingkungan ini.[1] Air terjun Phu Fa, merupakan air terjun terbesar dan paling tinggi di Provinsi Nan, juga terletak di pergunungan ini. Julat ini adalah sebahagian daripada kawasan eko hutan hujan di Luang Prabang.[2]

Secara geologi, komposisinya adalah serupa dengan Selat Khun Tan yang selari dan Gunung Phi Pan Nam, keduanya terletak lebih jauh ke barat.[3]

Geografi

[sunting | sunting sumber]

Gunung Luang Prabang adalah kawasan paling timur di dataran tinggi Thailand. Gunung ini terhampar secara kasar menghala ke arah Utara/Selatan antara Mekong dan Sungai Nan. Akhir utaranya bermula di daerah Hongsa, peregangan di Laos berhampiran Luang Prabang di mana Sungai Mekong mengalir dari barat ke timur; akhir selatan adalah kira-kira 260 km jauh ke selatan, di hujung barat Provinsi Loei di Thailand iaitu lokasi Gunung Phetchabun bermula. Titik tertinggi gunung ini ialah 2,120 m tinggi Phu Soi Dao. Lain-lain puncak yang tinggi di Luang Prabang ialah 2,079 m setinggi Phu Khe, 1,980 m setinggi Doi Phu Kha, 1,837 m setinggi Doi Phu Wae dan 1,745 m setinggi Doi Phi Pan Nam ; Phu Khe adalah salah satu puncak ultra menonjol di Asia Tenggara.[4] Banyak puncak penting terletak di sempadan.

Tumbuh-tumbuhan di pergunungan ini adalah malar hijau hutan bukit pada ketinggian gunung dan kebanyakannya daun luruh kering di bawah 1,000 m, dengan sumber pokok jati, yang telah membawa kepada penebangan hutan besar-besaran di sini. Seperti kebanyakan kawasan, sebahagian besar perlindungan hutan asal telah hilang disebabkan oleh perubahan amalan pertanian dan pembalakan haram.[5] Kawasan itu didakwa sebagai kawasan tengah bagi penglibatan ketenteraan dalam perdagangan kayu.[6]

Gunung Luang Prabang hampir tidak mempunyai jalan kenderaan di sebelah Wilayah Sainyabuli, dan hanya terdapat satu laluan utara-selatan dari Sainyabuli, ibu kota provinsi, ke sempadan Thailand bertentangan dengan Provinsi Loei di Thailand.

Sejarah

[sunting | sunting sumber]
Jata Provinsi Lan Chang (1941-45)

Pada tahun 1904 kawasan Laos dari kawasan itu diserahkan dari Siam ke koloni Indochina Perancis. Berikutan Perang Perancis-Thai pada 1941 ia telah dilampirkan oleh Thailand sekali lagi di bawah nama Provinsi Lan Chang (Jutaan Gajah), tetapi kembali ke status praperang pada tahun 1946 berikutan Perjanjian Washington 1946.[7]

Sebahagian suku suku tertentu hidup dalam jajaran gunung ini, seperti Khmu dan Hmong. Kampung-kampung suku ini terletak di kedua-dua belah gunung. Sejak Mekong mengasingkan Sainyabuli dari wilayah Laotian lain dengan kampung Hmong, peperangan semasa Perang Saudara Laos yang sangat mempengaruhi komuniti Hmong lain di Laos sebahagian besarnya tidak mempengaruhi Hmong di Luang Prabang Range. Kebanyakan kampung Hmong di Wilayah Sainyabuli tidak terlibat dalam apa-apa pertempuran.[8] Walau bagaimanapun, kemudian mereka dianiaya sama sekali oleh askar Vietnam dan Pathet Lao, yang menganggap mereka sebagai pengkhianat, oleh itu banyak yang melarikan diri melintasi sempadan. Terdapat kem-kem pelarian di sempadan Thailand.[9]

Bahagian selatan rantau ini menyaksikan beberapa konfrontasi antara Disember 1987 dan Februari 1988 ketika pasukan Thai dan Laotian terlibat dalam pertempuran melintasi sempadan. Perang ini dikenali sebagai Perang Sempadan Thai-Laos. Konflik pendek ini disebabkan oleh pertikaian yang melibatkan peta yang dibuat oleh juruukur Perancis pada tahun 1907 untuk menandakan sempadan antara Siam dan Perancis Indochina. Suruhanjaya Sempadan Thailand-Laos (JBC) ditubuhkan pada tahun 1996 untuk menjelaskan sempadan 1,810 kilometer dan menetap pemilikan kampung-kampung yang dipertikaikan. Penandaan sempadan masih berlaku.[10]

Yeti dikatakan telah dikesan di kawasan pedalaman Mae Charim di rantau ini.[11]

Pelancongan

[sunting | sunting sumber]

Kini, di sebelah Thailand Luang di Gunung Prabang beberapa komuniti Hmong sering dikunjungi oleh kumpulan pelancong berkumpulan.[12] Sungai Wa adalah sungai yang popular untuk aktiviti berkayak antara Julai dan Disember.[13]

Kawasan perlindungan

[sunting | sunting sumber]

Terdapat banyak kawasan dilindungi di bahagian Thai di Luang Prabang Range. Di sebelah Lao hanya ada satu kawasan yang dilindungi.

Di Laos

[sunting | sunting sumber]

Kawasan Pemuliharaan Biodiversiti Kebangsaan Nam Phouy, kawasan perlindungan yang besar di Laos dengan banyak populasi gajah liar, terletak dalam sektor berhutan dekat dengan sempadan Thailand.[14] Takungan unjuran empangan Nam Phoun,[15] walau bagaimanapun, sebahagiannya di dalam Arkib Pusat Borneo Utara Nam Phouy dan zon besar kawasan yang dilindungi akan dibanjiri pada masa hadapan.[16]

Di Thailand

[sunting | sunting sumber]

Taman Negara Khun Nan,[17] Taman Negara Doi Phu Kha, Taman Negara Sinan, Taman Negara Mae Charim,[18] Na Taman Negara Haeo,[19] Klong Taman Negara Tron, [20] Taman Negara Phu Suan Sai dan Taman Negara Phu Soi Dao terletak di sebelah Thailand di Pergunungan Luang Prabang. [21] Perlindungan Hidupan Liar Phu Miang-Phu Thong adalah kawasan yang dilindungi di sebelah Thailand.[22]

Rujukan

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ Heritage, Northern Thailand Diarkibkan 2012-01-28 di Wayback Machine
  2. ^ World Wildlife Fund. "Luang Prabang montane rain forests".
  3. ^ "geology of Thailand".
  4. ^ "Phou Khe - Peakbagger.com".
  5. ^ Lindsay Falvey, Cattle and Sheep in Northern Thailand, Chiang Mai (1979). 104pp
  6. ^ Walker, Andrew (1999). The legend of the golden boat: regulation, trade and traders in the borderlands of Laos, Thailand, China, and Burma. University of Hawaii Press. m/s. 179. ISBN 978-0-8248-2256-9. Dicapai pada 27 June 2011.
  7. ^ "Thailand's War With Vichy France".
  8. ^ Fadiman, Anne. "Flight." The Spirit Catches You and You Fall Down. Farrar, Straus and Giroux. 1997. 155.
  9. ^ "Mae Charim, Thailand".
  10. ^ Supalak Ganjanakhundee (March 8, 2007). "Lao border talks progressing". National news. The Nation (Thailand). Diarkibkan daripada yang asal pada October 5, 2012. Dicapai pada February 8, 2011. Officials from both sides will start to conduct aerial photography for mapping this month before beginning the demarcation process and plan to complete the task by 2010.
  11. ^ Supalak Ganjanakhundee (March 8, 2007). "Lao border talks progressing". National news. The Nation (Thailand). Diarkibkan daripada yang asal pada October 5, 2012. Dicapai pada February 8, 2011. Officials from both sides will start to conduct aerial photography for mapping this month before beginning the demarcation process and plan to complete the task by 2010.
  12. ^ "The Politics of Ethnic Tourism in Northern Thailand" (PDF). Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 2012-05-16. Dicapai pada 2019-11-23.
  13. ^ "Nan Province & Nam Wa River - Sop Mang Village to Mae Charim National Park". Diarkibkan daripada yang asal pada 2014-10-07. Dicapai pada 2012-01-11.
  14. ^ UNOSAT Map
  15. ^ "As some reservoir area of Lower Nam Phoun damsite is in Nam 的翻译是： 什么意思？ 中文翻译英文，英文翻译中文，怎么说？-青云在线翻译网".
  16. ^ Tracy B. "Sponsorship_ElefantAsia_Adopt an elephant". Issuu.
  17. ^ Khun Nan National Park
  18. ^ "Mae Charim national park, Nan province, northern Thailand".
  19. ^ "Na Haew - Protected Planet".[pautan mati kekal]
  20. ^ "Protected Planet".[pautan mati kekal]
  21. ^ "ภูสอยดาว ข้อมูลท่องเที่ยว ทัวร์ภูสอยดาว ทัวร์ดอย".
  22. ^ "Phu Miang - Phu Thong - Protected Planet".[pautan mati kekal]

Pautan luar

[sunting | sunting sumber]