Jambatan Kinzua

Jambatan Kinzua
Jambatan Kinzua sebelum runtuh
Maklumat umum
EtimologiKinzua, bahasa Seneca untuk "ikan pada tempuling"
Diselenggarakan olehJabatan Pemuliharaan dan Sumber Asli Pennsylvania Sunting nilai ini di Wikidata
Status warisanTempat tersenarai Daftar Tempat Bersejarah Kebangsaan
Mercu Tanda Kejuruteraan Awam Bersejarah Sunting nilai ini di Wikidata
Ciri-ciri
Reka bentukJambatan keluli, jambatan kereta api Sunting nilai ini di Wikidata
BahanKeluli Sunting nilai ini di Wikidata
Panjang keseluruhan (Panjang)625 m Sunting nilai ini di Wikidata
Lebar (Lebar)10 ft Sunting nilai ini di Wikidata
Tinggi (Tinggi)92 m Sunting nilai ini di Wikidata
Sejarah
Dibina olehElmira Bridge Company
Dibina pada1882
Dirobohkan21 Julai 2003 Sunting nilai ini di Wikidata
No. rujukan NRHP77001511
Ditambahkan ke NRHP29 Ogos 1977
Maklumat lokasi
LokasiPennsylvania Sunting nilai ini di Wikidata
NegaraAmerika Syarikat Sunting nilai ini di Wikidata
MenyeberangiKinzua Creek (en) Terjemah Sunting nilai ini di Wikidata
Map
41°45′45″N 78°35′19″W / 41.762578°N 78.588478°W / 41.762578; -78.588478
sunting · sunting di Wikidata
Lihat pendokumenan templat ini
Lihat pendokumenan templat ini

Jambatan Kinzua atau Jejambat Kinzua ialah sebuah jambatan penopang landasan kereta api yang merentangi anak sungai Kinzua di kaunti McKean, negeri Pennsylvania, Amerika Syarikat. Jambatan itu berketinggian 301 kaki (92 m) dan dengan panjang 2,052 kaki (625 m). Kebanyakan strukturnya runtuh semasa puting beliung pada Julai 2003.

Digelar sebagai "Keajaiban Dunia Kelapan", struktur asal tahun 1882 dengan besi tempa itu memegang rekod untuk jambatan kereta api tertinggi di dunia selama dua tahun. Pada tahun 1900, jambatan itu telah dibongkar dan pada masa yang sama dibina semula daripada keluli untuk membolehkannya memuatkan kereta api yang lebih berat. Jambatan Kinzua kekal berkhidmat secara komersial sehingga tahun 1959, apabila jambatan itu dijual kepada syarikat salvaj. Pada tahun 1963, Komanwel Pennsylvania membeli jambatan itu sebagai pusat bagi taman negeri.

Pemulihan jambatan bermula pada tahun 2002, tetapi sebelum ia disiapkan, puting beliung melanda jambatan itu pada tahun 2003, menyebabkan sebahagian besar jambatan itu runtuh. Bolt penambat berkarat yang berfungsi untuk menahan jambatan kepada asasnya gagal, lalu menyebabkan jambatan itu runtuh.

Sebelum runtuh, Jambatan Kinzua telah disenaraikan sebagai jambatan kereta api keempat tertinggi di Amerika Syarikat.[1] Ia telah disenaraikan dalam Daftar Tempat Bersejarah Kebangsaan pada tahun 1977 dan sebagai Mercu Tanda Kejuruteraan Awam Bersejarah Kebangsaan oleh Persatuan Jurutera Awam Amerika pada tahun 1982. Runtuhan Jambatan Kinzua terletak di Taman Negeri Jambatan Kinzua di luar Laluan A.S. 6, berhampiran dengan boro Mount Jewett, Pennsylvania.

Pembinaan asal dan perkhidmatan

[sunting | sunting sumber]
A black-and-white photo of a bridge crossing a valley
Jambatan Kinzua yang asal, sebelum pembinaan semula pada tahun 1900

Pada tahun 1882, Thomas L. Kane, presiden Kereta Api New York, Tasik Erie dan Barat (NYLE&W) berdepan cabaran bagi membina laluan cabang daripada laluan kereta api utama di Pennsylvania, dari Bradford selatan ke medan batu arang di kaunti Elk.[2][3] Cara terpantas untuk berbuat demikian adalah dengan membina jambatan merentasi Lembah Kinzua. Satu-satunya alternatif lain ialah meletakkan landasan tambahan sepanjang 8 batu (13 km) di atas rupa bumi yang kasar.[4] Apabila dibina, jambatan itu lebih besar daripada yang pernah dicuba dan dua kali lebih besar daripada Jambatan Portage, struktur serupa yang terbesar pada masa itu, yang menyeberangi sungai Genesee di barat New York.[5]

Jambatan Kinzua yang pertama telah dibina oleh 40 orang kakitangan dengan menggunakan 1,552 short ton (1,408 t) besi tempa dalam hanya 94 hari bekerja, di antara 10 Mei dan 29 Ogos 1882.[6][5][7] Masa pembinaan jambatan yang singkat itu adalah kerana tiang busar digunakan berbanding perancah bagi membina menara pertama, kemudian kren perjalanan dibina di atasnya dan digunakan untuk membina menara kedua.[5][8] Proses itu kemudiannya diulang semula di kesemua 20 menara.[2]

Jambatan itu direka bentuk oleh jurutera Octave Chanute dan dibina oleh Phoenix Iron Works, yang mempunyai kepakaran dalam menghasilkan tiub besi berongga dipatenkan yang dipanggil "tiang Phoenix".[2] Oleh sebab reka bentuk tiang itu, Jambatan Kinzua sering kali disalah anggap dibina daripada tiang kayu.[8] 110 tiang batu pasir jambatan itu dikuari dari lereng bukit yang digunakan sebagai asasnya.[6][2] Menara tertingginya mempunyai tapak lebar 193 kaki (59 m).[6] Jambatan itu direka untuk menampung beban seberat 266 short ton (241 t)[3] dan dianggarkan menelan biaya di antara $167,000 hingga $275,000.[5][9][10]

Setelah siap, jambatan Kinzua menjadi jambatan kereta api tertinggi di dunia dan diiklankan sebagai "Keajaiban Dunia Kelapan".[1][8] Enam daripada 20 menara jambatan itu lebih tinggi daripada Jambatan Brooklyn.[6] Kereta api rombongan dari sejauh Buffalo, New York, dan Pittsburgh akan datang hanya untuk menyeberangi Jambatan Kinzua.[8] Rekod ketinggian jambatan Kinzua dipecahkan setelah jejambat Garabit yang mempunyai ketinggian 401 kaki (122 m) siap dibina di Perancis pada tahun 1884.[11] Kereta api yang melintasi jambatan itu dihadkan kepada kelajuan 5 miles per jam (8.0 km/j) kerana lokomotif dan kadangkala angin, menyebabkan jambatan bergetar.[8] Orang ramai kadang-kadang melawat jambatan itu dengan harapan untuk menemui hasil rompakan oleh perompak bank, yang kononnya menyorokkan $40,000 dalam bentuk emas dan mata wang di bawah atau berhampiran jambatan.[2][8]

Pembinaan semula dan perkhidmatan

[sunting | sunting sumber]

Menjelang 1893, NYLE&W telah muflis dan digabungkan dengan Erie Railroad, yang menjadi pemilik jambatan itu.[11] Menjelang permulaan kurun ke-20, lokomotif hampir 85 peratus lebih berat dan jambatan besi itu tidak lagi mampu membawa kereta api dengan selamat.[6] Lalu lintas terakhir di jambatan lama itu adalah pada 14 Mei 1900, dan pengalihan besi lama bermula pada 24 Mei.

Jambatan baharu telah direka bentuk oleh CR Grimm dan dibina oleh Elmira Bridge Company dengan menggunakan 3,358 short ton (3,046 t) keluli, dengan biaya $275,000.[12] Pembinaan bermula pada 26 Mei, bermula dari kedua-dua hujung jambatan lama. Kakitangan seramai 100 hingga 150 orang bekerja selama 10 jam sehari selama hampir empat bulan untuk menyiapkan rangka keluli baharu. Dua "pengembara kayu" kekuda Howe, setiap satunya mempunyai kepanjangan 180 kaki (50 m) dan kedalaman 16 kaki (5 m), digunakan untuk membina menara.[5] Setiap "pengembara" disokong oleh sepasang menara besi tempa yang asal, dipisahkan oleh yang akan diganti. Selepas menara tengah dirobohkan dan keluli baru dibina di tempatnya, "pengembara" itu dipindahkan ke bawah garisan oleh satu menara dan proses itu diulang semula. Pembinaan setiap menara baharu dan rentangan berdampingannya mengambil masa satu minggu untuk disiapkan.[5] Bolt-bolt yang digunakan untuk menahan menara ke blok penambat telah digunakan semula daripada jambatan yang asal, yang akhirnya akan menjadi peranan utama jambatan itu runtuh.[13] Grimm, pereka bentuk jambatan itu kemudiannya mengakui bahawa bolt-bolt itu sepatutnya digantikan.[14]

Jejambat Kinzua dibuka semula kepada lalu lintas pada 25 September 1900. Jambatan baru itu dapat menampung lokomotif Mikados 2-8-2 milik Erie dengan selamat. Erie Railroad mengekalkan stesen di Jejambat Kinzua. Dibina antara 1911 dan 1916,[15] stesen itu tidak dikendalikan oleh ejen.[16] Stesen ini ditutup antara 1923 dan 1927.[17][18]

A black and white aerial photo of the Kinzua Bridge crossing the valley
Gambar jambatan oleh Rekod Kejuruteraan Amerika Bersejarah (HAER) pada Julai 1971

Kadangkala, kakitangan kereta api akan bergurau dengan tukang brek baharu dalam perjalanan pertamanya di laluan kereta api. Apabila kereta api berada dalam jarak yang pendek dari jambatan, mereka akan menghantar tukang brek itu ke atas bumbung gerabak untuk memeriksa masalah yang kononnya kecil. Semasa kereta api melintasi jambatan, orang baharu itu "tiba-tiba mendapati dirinya ketakutan, memandang 300 kaki (90 m) ke bawah dari bumbung gerabak barangan yang bergoyang".[11] Walaupun selepas dibina semula, jambatan itu masih mempunyai had laju 5 miles per jam (8 km/j) . Apabila jambatan itu semakin menua, kereta api berat yang ditarik oleh dua lokomotif wap terpaksa berhenti supaya enjin boleh melintasi jambatan itu satu demi satu. Lokomotif diesel adalah lebih ringan dan tidak menghadapi batasan itu; lokomotif wap terakhir yang berkhidmat secara komersial melintasi jambatan itu pada 5 Oktober 1950.[11]

Erie Railroad memperoleh hak landasan di laluan Kereta Api Baltimore dan Ohio (B&O) berdekatan pada penghujung 1950-an, membolehkannya memintas Jambatan Kinzua yang semakin menua. Perkhidmatan komersial biasa berakhir pada 21 Jun 1959, dan Erie menjual jambatan itu kepada Kovalchick Salvage Company dari Indiana, Pennsylvania, dengan harga $76,000.[12] Jambatan itu dibuka semula selama satu hari pada Oktober 1959 apabila kemalangan di laluan B&O memaksa kereta api dihalakan semula ke seberangnya.[11] Menurut Persatuan Jurutera Awam Amerika, Jambatan Kinzua "merupakan satu struktur kritikal dalam memudahkan pengangkutan batu arang dari barat laut Pennsylvania ke wilayah timur Tasik-tasik Besar, dan dihargai kerana menyebabkan peningkatan perlombongan batu arang yang membawa kepada pertumbuhan ekonomi yang ketara."[6]

Penubuhan taman negeri

[sunting | sunting sumber]
View across the bridge from the bridge deck. A sign indicating the bridge's construction year, reconstruction year, height and length is next to the bridge deck.
Jambatan Kinzua pada tahun 2001 sebelum runtuh

Nick Kovalchick, ketua Kovalchick Salvage Company, yang kemudiannya memiliki jambatan itu, keberatan untuk membongkarnya. Apabila melihatnya buat kali pertama, beliau seharusnya berkata "Tidak akan ada lagi jambatan seperti ini."[19] Kovalchick bekerja bersama-sama dengan kumpulan tempatan yang ingin menyelamatkan struktur itu, dan Gabenor Pennsylvania William Scranton menandatangani rang undang-undang pada 12 Ogos 1963 untuk membeli jambatan itu dan tanah berhampiran dengan harga $50,000 dan mewujudkan Taman Negeri Jambatan Kinzua.[12][20] Surat ikatan untuk 316 ekar (128 he) taman telah direkodkan pada 20 Januari 1965, dan taman itu dibuka kepada orang ramai pada tahun 1970.[20]

Gambar plak tanda tempat kejuruteraan awam bersejarah ASCE di selatan penampang jambatan Kinzua (2019)

Jalan masuk ke taman itu dibina pada tahun 1974 dan kemudahan baharu di sana termasuklah tempat letak kenderaan, air minuman dan tandas serta pemasangan pagar di dek jambatan.[20] Pada 5 Julai 1975, terdapat upacara pemotongan reben rasmi taman itu, yang "sebelumnya dan unik dalam sistem taman" kerana "pusatnya ialah struktur buatan manusia".[19] Jambatan itu telah disenaraikan dalam Daftar Tempat Bersejarah Kebangsaan pada 29 Ogos 1977[21] dan dinamakan sebagai Daftar Mercu Tanda Kejuruteraan Awam Bersejarah Kebangsaan oleh Persatuan Jurutera Awam Amerika pada 26 Jun 1982.[20]

Kereta Api Knox dan Kane (KKRR) mengendalikan perjalanan pelancongan dari Kane melalui Hutan Negara Allegheny dan melintasi Jambatan Kinzua dari tahun 1987 sehingga jambatan itu ditutup pada tahun 2002.[22] Pada tahun 1988, ia mengendalikan lawatan kereta api wap terpanjang di Amerika Syarikat, perjalanan pergi balik sejauh 97-batu (156 km) ke jambatan dari kampung Marienville di kaunti Forest, dengan perhentian di Kane. Akhbar The New York Times menyifatkan berada di jambatan itu sebagai "lebih serupa dengan terbang di dalam belon daripada berada di dalam kereta api" dan menyatakan "anda merenung lurus dengan tiada apa-apa di antara anda dan laut kehijauan luas yang seratus ela [91] m] di bawah."[23] Kereta api itu masih menjalankan lawatan melalui hutan dan berhenti berhampiran barat jambatan sehingga Oktober 2004.[22]

Sehingga 2009, Taman Negeri Jambatan Kinzua merupakan taman negeri Pennsylvania berkeluasan 329-ekar (133 he) yang mengelilingi jambatan dan Lembah Kinzua. Taman ini terletak di luar Laluan A.S. 6 di utara Gunung Jewett di perbandaran Hamlin dan Keating. Pandangan dari atas yang indah di dalam kawasan taman membolehkan pemandangan jambatan yang runtuh dan lembah, yang juga merupakan lokasi utama untuk melihat dedaunan musim gugur pada pertengahan Oktober.[24] Taman ini mempunyai kawasan perkelahan yang teduh dengan tandas moden yang terletak di tengah.[4] Sebelum jambatan itu runtuh, para pengunjung dibenarkan berada di atas atau di bawah jambatan dan mendaki dibenarkan di lembah sekitar jambatan.[4] Pada September 2002, Jambatan Kinzua ditutup walaupun kepada pejalan kaki.[7] Kira-kira 100 ekar (40 he) Taman Negeri Jambatan Kinzua dibuka untuk kegiatan pemburuan; spesies yang biasa diburu ialah ayam belanda, beruang dan rusa.[4]

Rujukan

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ a b "Tornado Tears Down Historic Kinzua Viaduct". Trains (dalam bahasa Inggeris). 63 (10): 25. Oktober 2003.
  2. ^ a b c d e Linda Devlin (penerbit) (2004). Tracks across the sky (DVD) (dalam bahasa Inggeris). Bradford, Pennsylvania: Biro Percutian Hutan Negara Allegheny. OCLC 57046003.
  3. ^ a b "Removal of Kinzua Viaduct" (PDF). The New York Times (dalam bahasa Inggeris). 21 Ogos 1890. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 5 Januari 2022. Dicapai pada 28 Januari 2009.
  4. ^ a b c d "Kinzua Bridge State Park" (dalam bahasa Inggeris). Jabatan Pemuliharaan dan Sumber Asli Pennsylvania. Diarkibkan daripada yang asal pada 6 November 2011. Dicapai pada 4 Oktober 2007.
  5. ^ a b c d e f Packard 1977.
  6. ^ a b c d e f "Kinzua Railway Viaduct". Historic Landmarks (dalam bahasa Inggeris). Persatuan Jurutera Awam Amerika. Diarkibkan daripada yang asal pada 31 Ogos 2021. Dicapai pada 26 Januari 2022.
  7. ^ a b "High Winds Topple Historic Railroad Bridge". Pittsburgh Post–Gazette (dalam bahasa Inggeris). Associated Press. 22 Julai 2003. Diarkibkan daripada yang asal pada 20 Oktober 2012. Dicapai pada 3 Oktober 2007.
  8. ^ a b c d e f Thornton, W. George (Ogos 1949). "Tracks across the Sky". Erie Railroad Magazine (dalam bahasa Inggeris): 4–7.
  9. ^ "Notable new bridges". Railway World (dalam bahasa Inggeris). 32: 77. 28 Januari 1888.
  10. ^ "The Kinzua Viaduct". Engineering. 34: 613. 29 Disember 1882.
  11. ^ a b c d e "Kinzua Viaduct". Historical Markers (dalam bahasa Inggeris). Suruhanjaya Sejarah dan Muzium Pennsylvania. 2003. Diarkibkan daripada yang asal pada 25 Ogos 2006. Dicapai pada 23 Jun 2008.
  12. ^ a b c "Officials fear popular PA tourist attraction is near collapse". USA Today (dalam bahasa Inggeris). Associated Press. 22 Disember 2002. Diarkibkan daripada yang asal pada 19 November 2008. Dicapai pada 29 Januari 2009.
  13. ^ "Structural Analysis - Report on the July 21st collapse of the Kinzua Viaduct" (PDF) (dalam bahasa Inggeris). 9 Oktober 2003. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 22 September 2012. Dicapai pada 30 Januari 2021.
  14. ^ "Discussion on the Kinzua Viaduct". Transactions of the American Society of Civil Engineers (dalam bahasa Inggeris). Persatuan Jurutera Awam Amerika: 63. Disember 1901. ISSN 0066-0604.
  15. ^ "Erie Time Tables" (PDF) (dalam bahasa Inggeris). Bandaraya Jersey, New Jersey: Erie Railroad. Ogos 1911. Diarkibkan (PDF) daripada yang asal pada 8 Mac 2012. Dicapai pada 14 Jun 2011.
  16. ^ "List of Station Names and Numbers", Baggage Department (dalam bahasa Inggeris), Bandaraya Jersey, New Jersey: Erie Railroad, 1 Mei 1916
  17. ^ Erie Railroad With Branches and Connections (Peta) (dalam bahasa Inggeris). Kartografi oleh M.B. Brown. Bandaraya New York: P & B Company. 1923. Diarkibkan daripada yang asal pada 14 Disember 2024. Dicapai pada 14 Jun 2011.
  18. ^ "Erie Railroad Time Tables" (PDF) (dalam bahasa Inggeris). Bandaraya Jersey, New Jersey: Erie Railroad. 21 Ogos 1927. Diarkibkan (PDF) daripada yang asal pada 25 Mac 2012. Dicapai pada 14 Jun 2011.
  19. ^ a b Cupper, Dan (1993). Our Priceless Heritage: Pennsylvania's State Parks 1893–1993 (dalam bahasa Inggeris). Harrisburg, Pennsylvania: Suruhanjaya Sejarah dan Muzium Pennsylvania. m/s. 48, 49, 55. ISBN 0-89271-056-X. OCLC 44045867. OL 11299720M.
  20. ^ a b c d Forrey, William C. (1984). History of Pennsylvania's State Parks (dalam bahasa Inggeris). Harrisburg: Biro Taman Negeri, Pejabat Pengurusan Sumber, Jabatan Sumber Alam Sekitar, Komanwel Pennsylvania. OCLC 17824084.
  21. ^ Jabatan Dalam Negeri Amerika Syarikat; Perkhidmatan Taman Negara (6 Februari 1979). "National Register of Historic Places: Annual Listing of Historic Properties" (PDF). Federal Register (dalam bahasa Inggeris). Arkib Negara Amerika Syarikat. 44 (26): 7577. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 30 Ogos 2010. Dicapai pada 20 September 2011.
  22. ^ a b Milliron, Kyle (September 24, 2008). "Knox & Kane Railroad to sell entire inventory during auction". The Bradford Era. Diarkibkan daripada yang asal pada May 9, 2009. Dicapai pada December 21, 2008.
  23. ^ Behrman, Dan (8 Mei 1988). "Steaming Through Pennsylvania: From Amish country westward, old rail lines offer excursions to mines and picnic grounds". The New York Times (dalam bahasa Inggeris). Diarkibkan daripada yang asal pada 14 Januari 2014. Dicapai pada 5 Mac 2010.
  24. ^ McKay, Gretchen (15 September 2013). "Kinzua colors: Reborn bridge offers spectacular views of fall foliage". Pittsburgh Post-Gazette (dalam bahasa Inggeris). Diarkibkan daripada yang asal pada 14 Disember 2013. Dicapai pada 13 Disember 2013.

Sumber

[sunting | sunting sumber]
  • Leech, Thomas G; McHaugh, Jonathan D; Dicarlantonio, George (November 2005). "Lessons from the Kinzua". Civil Engineering (dalam bahasa Inggeris). Persatuan Jurutera Awam Amerika. 75 (11): 56–61. ISSN 0885-7024.
  • Packard, Vance (25 Januari 1977). "Kinzua Viaduct" (PDF). National Register of Historic Places Inventory—Nomination Form (dalam bahasa Inggeris). Perkhidmatan Taman Negara. Dicapai pada 13 Disember 2013.