Sistem penjagaan kesihatan Perancis

Sistem penjagaan kesihatan Perancis merupakan salah satu sistem penjagaan kesihatan sejagat yang kebanyakannya dibiayai oleh insurans kesihatan negara kerajaan. Dalam penilaian 2000 sistem penjagaan kesihatan di dunia, Pertubuhan Kesihatan Sedunia mendapati bahawa Perancis menyediakan "penjagaan kesihatan keseluruhan terbaik" di dunia. [1] Pada tahun 2017, Perancis membelanjakan 11.3% daripada KDNK untuk penjagaan kesihatan, atau AS$5,370 per kapita, [2] angka yang lebih tinggi daripada purata yang dibelanjakan oleh negara-negara kaya (purata OECD ialah 8.8%, 2017), walaupun serupa dengan Jerman (10.6%) dan Kanada (10%), tetapi jauh lebih sedikit daripada di Amerika Syarikat (17.1%, 2018) . Kira-kira 77% daripada perbelanjaan kesihatan ditanggung oleh agensi yang dibiayai kerajaan.

Kebanyakan doktor am berada dalam amalan swasta tetapi mereka memperoleh pendapatan daripada dana insurans awam. Dana ini tidak seperti rakan Jerman mereka, di mana ia tidak pernah memperolehi tanggungjawab pengurusan diri. Sebaliknya, kerajaan telah mengambil tanggungjawab untuk pengurusan kewangan dan operasi insurans kesihatan (dengan menetapkan tahap premium yang berkaitan dengan pendapatan dan menentukan harga barangan dan perkhidmatan yang dikembalikan). [1] Kerajaan Perancis secara amnya membayar balik 70% daripada kebanyakan kos penjagaan kesihatan kepada pesakit, dan 100% kos dalam kes penyakit yang mahal atau berjangka panjang. Perlindungan tambahan boleh dibeli daripada penanggung insurans swasta, yang kebanyakannya berfungsi tanpa untung dan merupakan penanggung insurans bersama . Sehingga tahun 2000, liputan dihadkan kepada mereka yang menyumbang kepada keselamatan sosial sahaja (umumnya, pekerja atau pesara), dan mengecualikan beberapa segmen penduduk miskin. Kerajaan Lionel Jospin telah melaksanakan perlindungan kesihatan sejagat dan memperluaskan liputannya kepada semua yang bermastautin secara sah di Perancis. Hanya kira-kira 3.7% daripada kos rawatan hospital dibayar balik melalui insurans swasta, tetapi bahagian lebih tinggi datang daripada kos cermin mata dan prostesis (21.9%), ubat-ubatan (18.6%) dan penjagaan pergigian (35.9%) (angka dari tahun 2000) . Terdapat hospital awam dan hospital bebas tanpa untung (yang dikaitkan dengan sistem awam), serta hospital swasta untung.

Sejarah

[sunting | sunting sumber]

Inisiatif kesihatan awam (1871–1914)

[sunting | sunting sumber]

Republik Ketiga Perancis mengikuti jauh di belakang Bismarckian Jerman, serta Great Britain, dalam membangunkan negara kebajikan termasuk kesihatan awam. Tuberkulosis adalah penyakit yang paling digeruni pada masa itu, terutamanya yang menyerang golongan muda berusia 20-an. Jerman menetapkan langkah bersungguh-sungguh untuk kebersihan awam dan sanatoria awam, tetapi Perancis membiarkan doktor swasta menangani masalah itu, yang menyebabkannya dengan kadar kematian yang lebih tinggi. [3] Profesion perubatan Perancis dengan cemburu menjaga hak prerogatifnya, dan aktivis kesihatan awam tidak begitu teratur atau berpengaruh seperti di Jerman, Britain atau Amerika Syarikat. [4] [5] Sebagai contoh, terdapat pertempuran panjang mengenai undang-undang kesihatan awam yang bermula pada tahun 1880-an sebagai kempen untuk menyusun semula perkhidmatan kesihatan negara, untuk menghendaki pendaftaran penyakit berjangkit, untuk mewajibkan kuarantin, dan untuk memperbaiki kekurangan kesihatan dan perundangan perumahan 1850. Walau bagaimanapun, para reformis mendapat tentangan daripada birokrat, ahli politik, dan doktor. Oleh kerana ia sangat mengancam banyak kepentingan, cadangan itu dibahaskan dan ditangguhkan selama 20 tahun sebelum menjadi undang-undang pada tahun 1902. Kejayaan akhirnya datang apabila kerajaan menyedari bahawa penyakit berjangkit mempunyai kesan keselamatan negara dalam melemahkan rekrut tentera, dan mengekalkan kadar pertumbuhan penduduk jauh di bawah Jerman. [6]

Sejak tahun 1945

[sunting | sunting sumber]
Pengurangan kematian bayi antara 1960 dan 2008 untuk Perancis berbanding dengan Ireland, Switzerland, Sweden, United Kingdom dan Amerika Syarikat.

Sistem semasa telah mengalami beberapa perubahan sejak pengasasannya pada tahun 1945, walaupun asas sistem tetap dirancang dan dikendalikan. [7]

Jean de Kervasdoué, seorang ahli ekonomi kesihatan, percaya bahawa perubatan Perancis berkualiti tinggi dan merupakan "satu-satunya alternatif yang boleh dipercayai untuk mengAmerikakan perubatan dunia." Menurut Kervasdoué, pakar bedah, doktor, pakar psikiatri, dan sistem penjagaan kecemasan (SAMU) Perancis merupakan contoh kepada dunia. Walaupun demikian, Kervasdoué mengkritik hakikat bahawa hospital-hospital mesti mematuhi 43 badan peraturan dan birokrasi yang boleh dijumpa di dalam sistem tersebut. Kervasdoué percaya bahawa kerajaan mencampur tangan secara terlalu banyak dalam kawalan selia fungsi harian hospital Perancis.

Tambahan pula, Jepun, Sweden dan Belanda mempunyai sistem penjagaan kesihatan dengan prestasi yang setanding dengan Perancis, namun mereka membelanjakan tidak lebih daripada 8% daripada KDNK mereka (berbanding dengan perbelanjaan Perancis yang melebihi 10% daripada KDNKnya).

Menurut pelbagai pakar, </link> keadaan terjejas kewangan sistem keselamatan sosial Perancis merupakan sebab pertumbuhan perbelanjaan penjagaan kesihatan Perancis. Untuk mengawal perbelanjaan, pakar-pakar ini </link> mengesyorkan penyusunan semula akses kepada penyedia penjagaan kesihatan, semakan kepada undang-undang berkaitan, penarikan semula oleh CNAMTS (akronim Perancis: Caisse Nationale d'Assurance Maladie des Travailleurs Salariés atau Dana Insurans Kesihatan Kebangsaan Perancis untuk Pekerja Bergaji) pembangunan berterusan ubat-ubatan, dan pendemokrasian timbang tara belanjawan untuk mengatasi tekanan daripada industri farmaseutikal .

Lihat juga

[sunting | sunting sumber]
  • Perubatan kecemasan di Perancis – SAMU (Service d'Aide Médicale Urgente)
  • Hospital lapangan (Perancis)
  • Pelan putih Perancis
  • Perbandingan penjagaan kesihatan – perbandingan jadual dengan AS, Kanada dan negara lain yang tidak ditunjukkan di atas.
  • Senarai hospital di Perancis
  • Menteri Kesihatan (Perancis)
  • Keselamatan sosial di Perancis

Rujukan

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ a b "World Health Organization Assesses the World's Health Systems". Who.int. 8 December 2010. Dicapai pada 6 January 2012. Ralat petik: Tag <ref> tidak sah, nama "who.int" digunakan secara berulang dengan kandungan yang berbeza
  2. ^ "OECD Health Expenditures". OECD. Dicapai pada 26 October 2019.
  3. ^ Mitchell A (1991). The Divided Path: The German Influence on Social Reform in France After 1870. m/s. 252–275.
  4. ^ Hildreth ML (1987). Doctors, Bureaucrats & Public Health in France, 1888–1902.
  5. ^ Klaus A (1993). Every Child a Lion: The Origins of Maternal & Infant Health Policy in the United States & France, 1890–1920.
  6. ^ "Private rights, public interest, and professional jurisdiction: the French Public Health Law of 1902". Bulletin of the History of Medicine. 54 (1): 4–22. 1980. PMID 6991034.
  7. ^ "Medical News Today". Medical News Today. 8 June 2009. Dicapai pada 6 January 2012.

Pautan luar

[sunting | sunting sumber]