Undang-undang antarabangsa merupakan suatu undang-undang yang mengawal kegiatan entiti-entiti antarabangsa antara satu sama lain. Sumber undang-undang antarabangsa terdiri daripada triti, adat antarabangsa, prinsip-prinsip am undang-undang yang diiktiraf oleh negara-negara, penghakiman mahkamah dan penulisan ilmiah.
Sumber undang-undang antarabangsa dinyatakan dan diiktiraf dalam Artikel 38(1) Statut Mahkamah Keadilan Antarabangsa. Artikel 38(1) secara umumnya diiktiraf sebagai definisi muktamad sumber undang-undang antarabangsa. Berikut merupakan petikan daripada Artikel 38(1):[1]
Fungsi Mahkamah untuk memutus sebarang pertikaian yang dikemukakan padanya perlu berdasarkan: (a) konvensyen antarabangsa, sama ada am atau khusus, yang menentukan perundangan yang diiktiraf oleh negara-negara yang dalam pertikaian; (b) adat antarabangsa sebagai bukti amalan umum yang diterima sebagai undang-undang; (c) prinsip-prinsip am undang-undang yang diiktiraf oleh negara-negara bertamadun; (d) tertakluk kepada peruntukan Artikel 59, penghakiman dan penulisan ilmiah, sebagai sumber subsidairi dalam menentukan peraturan undang-undang