Tendinitis Achilles | |
---|---|
Nama lain | Tendinopati Achilles |
Gambaran tendonitis Achilles dengan kawasan terjejas berwarna merah | |
Pengkhususan | Reumatologi |
Gejala | Kesakitan, bengkak di sekitar tendon terjejas[1] |
Permulaan biasa | Beransur-ansur[1] |
Tempoh | Berbulan-bulan[2] |
Jenis | Tanpa selit, terselit[2] |
Punca | Penggunaan berlebihan[2] |
Trauma, kurang senam, kasut tumit tinggi, artritis reumatoid, penggunaan ubat fluorokuinolon atau steroid[1] | |
Berdasarkan simptom dan pemeriksaan[3] | |
Kekoyakan tendon Achilles[3] | |
Rawatan | Rehat, ais, NSAID, terapi fizikal[1][2] |
Kekerapan | Lazim[2] |
sunting |
Tendinitis Achilles, juga dikenali sebagai tendinopati Achilles, berlaku apabila tendon Achilles yang terdapat di bahagian belakang buku lali, menjadi sakit. Tendinopati Achilles disertai dengan perubahan struktur tendon serta sifat mekanikal.[2] Gejala paling biasa adalah sakit dan bengkak di sekitar tendon yang terjejas.[1] Kesakitan biasanya lebih teruk ketika permulaan senaman dan berkurangan selepas itu.[3] Kekakuan pergelangan kaki juga mungkin ada.[2] Penerbitannya biasanya beransur-ansur.[1]
Ia biasanya berlaku akibat penggunaan berlebihan seperti berlari.[2][3] Faktor risiko lain termasuk trauma, sedikit bersenam, kasut tumit tinggi, artritis reumatoid dan ubat-ubatan kelas fluorokuinolon atau steroid.[1] Diagnosis biasanya berdasarkan simptom dan pemeriksaan.[3]
Terdapat beberapa tindakan mudah yang boleh diambil oleh individu untuk mencegah atau mengurangkan tendinitis. Walaupun biasa digunakan, sesetengah tindakan ini mempunyai bukti saintifik terhad atau tiada langsung untuk menyokongnya, iaitu regangan sebelum bersenam. Penguatan otot betis, mengelakkan latihan berlebihan, dan memilih kasut yang lebih sesuai adalah pilihan yang dianggap lebih baik.[4][5][6] Mekanik larian boleh dipertingkatkan dengan latihan mudah yang akan membantu pelari mengelakkan kecederaan Achilles.[7] Rawatan biasanya melibatkan rehat, ais, agen antiradang bukan steroid (NSAID), dan terapi fizikal.[1][2] Bagi mereka dengan gejala yang bertahan lebih daripada enam bulan walaupun dalam rawatan, pembedahan boleh dipertimbangkan.[2] Achilles tendinitis agak lazim berlaku.[2]
Kecederaan tendon Achilles boleh dipisahkan kepada tendinopati selitan (20%–25% daripada kecederaan), tendinopati bahagian tengah (55%–65%), dan kecederaan simpang muskulotendon proksimal (9%–25%), mengikut lokasi kesakitan.[8]
Achilles tendinitis adalah kecederaan biasa, terutamanya dalam sukan yang melibatkan lunging dan melompat. Ia juga merupakan kesan sampingan yang diketahui daripada antibiotik fluorokuinolon seperti siprofloksasin, seperti jenis tendinitis yang lain.[9]
Tendinitis Achilles dianggap mempunyai punca fisiologi, mekanikal atau ekstrinsik (iaitu penggunaan kasut atau latihan). Secara fisiologi, tendon Achilles memiliki bekalan darah yang lemah melalui sarung sinovial yang mengelilinginya. Kekurangan bekalan darah ini boleh menyebabkan degradasi gentian kolagen dan keradangan.[10] Ketegangan pada otot betis juga diketahui terlibat dalam permulaan tendinitis Achilles.[11]
Semasa fasa pemuatan kitaran berlari dan berjalan, buku lali dan kaki secara semula jadi mengalami pronasi dan supinasi kira-kira 5 darjah.[12] Pronasi kaki yang berlebihan (lebih 5 darjah) dalam sendi subtalar adalah sejenis gaya mekanikal yang boleh menyebabkan tendinitis.[11][12]
Kecederaan penggunaan berlebihan merujuk kepada tekanan dan ketegangan yang berulang yang mungkin berlaku dalam pelari ketahanan.[13][14] Penggunaan yang berlebihan boleh ditakrifkan sebagai peningkatan intensiti senaman berlari, melompat atau pliometrik secara terlalu cepat. Satu punca lain ialah penggunaan kasut yang tidak betul atau usang, yang tidak mempunyai sokongan yang diperlukan untuk mengekalkan kaki dalam pronasi semula jadi.[14]
Tendinitis Achilles biasanya didiagnosis berdasarkan sejarah perubatan, dan pemeriksaan fizikal tendon. Radiografi unjuran menunjukkan deposit kalsifikasi dalam tendon pada sisipan kalsaneal dalam kira-kira 60% kes.[15] Pengimejan resonans magnetik (MRI) boleh menentukan tahap kemerosotan tendon, dan mungkin menunjukkan diagnosis pembezaan seperti bursitis.[15]
Melakukan aktiviti fizikal yang konsisten akan meningkatkan keanjalan dan kekuatan tendon, yang akan membantu dalam menentang daya yang dikenakan.[16]
Regangan sebelum sesi senaman sering disyorkan, tetapi bukti untuk menyokong amalan ini kurang mencukupi.[4][5] Pencegahan pengulangan yang boleh diamalkan termasuk menuruti tabiat senaman yang sesuai dan memakai kasut bertumit rendah. Dalam kes penjajaran kaki yang salah, ortotik boleh digunakan untuk meletakkan kaki dengan betul.[16] Kasut khusus yang membantu dalam penyerapan kejutan boleh digunakan untuk mempertahankan ketahanan tendon.[17] Kecederaan tendon Achilles boleh berlaku akibat melampaui keupayaan tendon untuk bermuat, dan oleh itu, adalah penting untuk menyesuaikan diri secara beransur-ansur untuk bersenam jika seseorang tidak berpengalaman, tidak aktif atau seorang atlet yang tidak berkembang pada kadar yang stabil.[17]
Rawatan biasanya melibatkan rehat, ais, agen antiradang bukan steroid (NSAID), dan terapi fizikal.[1][2] Penaik tumit atau ortotik mungkin juga membantu,[3][2] tetapi bukti pada kedua-dua kaedah ini adalah terhad.[18][19] Penggulungan fom boleh meningkatkan julat pergerakan, tetapi hanya terdapat bukti yang lemah bagi rawatan kekakuan langsung.[20] Rawatan lain termasuk rutin senaman eksentrik yang direka untuk menguatkan tendon, dan penggunaan but.
Kelaziman tendinitis Achilles adalah berbeza-beza berdasarkan umur dan kumpulan orang berbeza. Tendinitis Achilles paling kerap ditemui pada individu berumur 30–40 tahun.[21] Para pelari lebih berisiko,[21] serta mereka yang aktif bersukan, dan lelaki berumur 30–39 tahun.[22]
Faktor risiko termasuk mengambil bahagian dalam sukan atau aktiviti yang melibatkan berlari, melompat, melantun dan menukar kelajuan. Walaupun tendinitis Achilles kebanyakannya berlaku pada pelari, ia juga lebih berkemungkinan berlaku pada pemain bola keranjang, bola tampar, menari, gimnastik dan aktiviti olahraga lain.[21] Faktor risiko lain termasuk jantina, umur, regangan yang tidak betul, dan penggunaan berlebihan.[23] Faktor risiko lain ialah sebarang keadaan kongenital apabila kaki individu berputar secara tidak normal, dan seterusnya menyebabkan bahagian bawah kaki meregang dan mengecut; ini memberi tekanan pada tendon Achilles dan akhirnya akan menyebabkan tendinitis Achilles.[23]