Zenízio (an pertués Genísio) ye ũa freguesie pertuesa de l cunceilho de Miranda de l Douro, cun 29,82 km² de tamanho i 233 moradores (2001) l que dá 7,8 moradores/km².
L’eisisténcia de Zenízio cumo pobaçon todo lhieba a crer que ye d’ourige mediebal. Inda hoije eisiste un sítio (que ye un de ls quatro Bairros de l’aldé) chamado Belarinho que, n’Eidade Média fui un poblado andependinte, administrado pul Mosteiro Lhionés de Moreiruola (Mosteiro Medieval, próssimo de la cidade de Çamora, Esp.) a que pertenecírun alguas aldés de Miranda n’Eidade Média). Somos lhebados a cuncluir que, tenerá eisistido ũa pequeinha pobaçon chamada “Bilarinho” que zaparciu ou fui ajuntada a l’aldé. I l topónimo nun mos anganha puis dessa pobaçon dan cunta alguns decumientos de l Mosteiro de Moreiruola, datados dua era an que la quintica de Bilarinho inda eisistie. Un de ls decumiento ye de 12 de Dezembre de 1248, coleçon deplomática de l apuntado Mosteiro.
Todo andica que la relaçon de Zenízio cul Mosteiro Moreiruola se tenga einiciado an 1255 quando Fonso Mendes de Bornes, fizo donacion aquel Mosteiro de todo l que an Zenízio tenie hardado de sou pai Meen Bofino. Relaçon reforçada ne l anho de 1257 (9 de Febreiro) an que l Mosteiro de Moreiruola merca al mesmo Fonso Mendes Bornes, trés casales (modo ousado nas tierras de Miranda mediebal) an Zenízio i la sexagésima parte de San Juan de la Ribeira, dando-le par’alhá de l ajustado i cumo recumpessa, ua buona mula. Ls hardeiros de Fonso Mendes de Bornes cuntínan la mesma política de se dáren bien cul Mosteiro. Yé assi que an 1262 (22 de Júlio), Rui Paç i sue tie, Ourraca Fonso Mendes de Bornes, dónan al cumbento de Moreiruola todo l que ténen an Zenízio.
Assi sendo fui oujeto de trocas i donaciones, quier dun quier de l Mosteiro. Çpuis desta donacion stubo nas manos de l Monasteiro até la criaçon de la diocese de Miranda ne l anho de 1545. Tenerá sido tamien tierra realenga, pur cunquista, puis esta fui ua de las maneiras que muitos teneres quedórun nas manos de ls própios cunquistadores, i al lhargo de la Stória passado pur bárias dunhos, percipalmente ne ls seclos XII i XIII.
Zenízio: La palabra ye nome de home i até de Santo, que ben subre la fuorma de Genézio, Genisio i São Gens.